Zofia Posmysz:

Szrajberka 7566, Auschwitz 1942-1945

Inne tytuły:
Auschwitz 1942-1945
Szrajberka 7566
Autor:
Maria Anna Potocka
Wydawca:
Muzeum Sztuki Współczesnej MOCAK (2018-2021)
ISBN:
978-83-65851-10-9, 978-83-65851-51-2
Autotagi:
autobiografie
druk
film i wideo
książki
literatura faktu, eseje, publicystyka
proza
3.0

Zofia Posmysz to urodzona pisarka. To również osoba o najwyższych standardach etycznych. W latach 1942–1945 była więźniarką Auschwitz-Birkenau. Od 1943 – do opuszczenia obozu w Marszu Śmierci – pracowała jako szrajberka w kuchni i magazynie. Każdą przerwę w pracy i momenty nieuwagi kapo Zofia Posmysz wykorzystywała na pisanie wierszy. Ta dziewczęca poezja – inspirowana twórczością polskich skamandrytów – wyrażała bolesne pragnienie wolności, miłości i bliskości rodziny. Był w tych wierszach krzyk, ale również wyciszenie i źródło siły. Źródło: lubimyczytac.pl
Więcej...
Wypożycz w bibliotece pedagogicznej
Dostęp online
Brak zasobów elektronicznych
dla wybranego dzieła.
Dodaj link
Recenzje

Brak recenzji - napisz pierwszą.

Dyskusje

Brak wątków

Przejdź do forum
Nikt jeszcze nie obserwuje nowych recenzji tego dzieła.
Okładki
Kliknij na okładkę żeby zobaczyć powiększenie lub dodać ją na regał.
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo