Mama jest tylko jedna, a tu mamy wszystkie

Tytuł oryginalny:
Madre solo hay una y aquí estàn todas
Autorzy:
Raquel Díaz aReguera
Raquel Díaz Reguera
Tłumacz:
Magdalena Olejnik
Wydawca:
Wydawnictwo Debit Anna i Witold Wodziczko (2018)
ISBN:
978-83-8057-239-3
Autotagi:
druk
książki
opowiadania
proza
publikacje popularnonaukowe
zbiory opowiadań

To one kształtują nasze marzenia. To one pamiętają, że lubimy mandarynki, a nie cierpimy koloru brązowego. To one, dyskretnie albo podniesionym głosem, uczą nas, co jest dobre, a co złe, co ładne, a co brzydkie, co poprawne, a co niekoniecznie. To one pomogły nam stać się takimi, jakimi jesteśmy. Z myślą o nich powstała ta książka. Bez nich, bez naszych mam, wiele historii nie ujrzałoby światła dziennego. Ta książka, z dużą dawką czułości, ironii, a przede wszystkim humoru, opisuje różne typy mam. Jest wprost stworzona do wspólnego czytania z dziećmi.
Więcej...
Wypożycz w bibliotece pedagogicznej
Dostęp online
Brak zasobów elektronicznych
dla wybranego dzieła.
Dodaj link
Recenzje

Brak recenzji - napisz pierwszą.

Dyskusje

Brak wątków

Przejdź do forum
Nikt jeszcze nie obserwuje nowych recenzji tego dzieła.
Okładki
Kliknij na okładkę żeby zobaczyć powiększenie lub dodać ją na regał.
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo