O wilku który nie lubił czytać

Tytuł oryginalny:
Loup qui n'aimait pas lire
Autor:
Orianne Lallemand
Tłumacz:
Iwona Janczy
Ilustracje:
Éléonore Thuillier
Wydawca:
Wydawnictwo Adamada (2018)
Wydane w seriach:
Przygody wilka
ISBN:
978-83-7420-830-7
Autotagi:
druk
książki
opowiadania
proza
zbiory opowiadań
4.3 (3 głosy)

Wilk zaczął pożerać książki - i to dosłownie. W przepastnej paszczy znikają niskokaloryczne romanse, pożywne powieści, a nawet ciężkostrawne i trudne do przełknięcia słowniki. Bibliotekarze barykadują przed nim drzwi, antykwariusze naprędce kopią wilcze doły, a księgarze. a księgarze żyją nadzieją, że o nich akurat zapomni. Czy książki znikną zupełnie z Baśniowego Lasu?
Więcej...
Wypożycz w bibliotece pedagogicznej
Dostęp online
Brak zasobów elektronicznych
dla wybranego dzieła.
Dodaj link
Recenzje
  • Bardzo fajna książka można było się z niej pośmiać.
  • Taki sympatyczny Wilk, a nie cierpi czytać książek… Uwielbia za to dosłownie je pożerać, bo kocha smak papieru. Zjada wszystkie bez względu na gatunek oraz wielkość. Niskokaloryczne romanse, pożywne powieści, a nawet trudne do przełknięcia słowniki wprost znikają w jego wielkiej paszczy. Wygłodniałego wilka obawiają się bibliotekarze, antykwariusze oraz księgarze. Wszyscy martwią się o losy książek z Baśniowego Lasu. W końcu przyjaciele Wilka stawiają mu ultimatum. Twierdzą, że nie będą się z nim bawić dopóki nie przeczyta kilku książek, zamiast je zjadać. Tkwi w nich przecież tak wiele przepięknych opowieści… Czy uda się Wilkowi przełamać swój opór i pokochać literaturę? Kto mu w tym pomoże? Zwycięży wilcza ciekawość czy może nieodparta pokusa schrupania papieru? Przekonajcie się sami. Seria Przygody Wilka została wyróżniona w konkursie „Świat przyjazny dziecku” organizowanym przez Komitet Ochrony Praw Dziecka.
Dyskusje

Brak wątków

Przejdź do forum
Nikt jeszcze nie obserwuje nowych recenzji tego dzieła.
Okładki
Kliknij na okładkę żeby zobaczyć powiększenie lub dodać ją na regał.
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo