Leniwczaki

Autor:
Agnieszka Zimnowodzka
Ilustracje:
Małgorzata Kwapińska
Wydawca:
Kocur Bury (2016-2018)
Wydane w seriach:
Humorki
ISBN:
978-83-65530-17-2
Autotagi:
druk
książki
opowiadania
proza
zbiory opowiadań
4.0
Wypożycz w bibliotece pedagogicznej
Dostęp online
Brak zasobów elektronicznych
dla wybranego dzieła.
Dodaj link
Recenzje
  • Autor: Agnieszka Zimnowodzka • Tytuł: Leniwczaki • Wydawnictwo: Kocur Bury • Liczba stron: 24 • W miejscowości o nazwie Humorki mieszka rodzina Leniwczaków. Ich ulubionym zajęciem jest nicnierobienie. Leżą, odpoczywają i tak im się żyje najlepiej. Jednak muszą też pracować i chodzić do szkoły, ale ułatwiają sobie te zajęcia. Gdy najmłodsze Leniwczaki postanawiają, że namówią rodziców na psa, nie wiedzą jeszcze, że podróż do schroniska przyniesie im inne zwierzątko. • Leniwczaki Agnieszki Zimnowodzkiej to książeczka dla najmłodszych z serii Humorki. Tym razem bohaterami jest rodzina, która uwielbia leniuchować. Wiedzą jednak, że nie mogą tylko leżeć i odpoczywać, ale starają się ułatwić sobie wszystkie codzienne zajęcia, by się nie przemęczyć. • Opowieść nie jest długa, chociaż muszę przyznać, że odniosłam wrażenie, że jest w niej znacznie więcej tekstu niż w innych książka z tej serii. Tym razem poznajemy rodzinę Leniwczaków i obserwujemy, jak ułatwiają sobie życie. Na przykład mama, która jest fryzjerką, ma konkretne fryzury na konkretne dni tygodnia i tylko w ten sposób czesze klientów. Opowieść dzieli się na dwie części. W pierwszej opisano funkcjonowanie rodziny. W drugiej poznajemy historię ich nowego zwierzątka. Dzięki adopcji leniwca Leniwczaki są zmuszone do główkowania, co wychodzi im na dobre. • Seria Humorki to cykl książeczek dla dzieci, w których opisano fikcyjne miasteczko o tej samej nazwie, a w nim różne rodziny o różnych charakterach i przyzwyczajeniach. Wśród nich są m.in. Zdziwionki, Wścibionki czy Dąsacze. Każda książeczka opowiada o innym humorze lub zachowaniu i przedstawia ciekawe historie z nim związane. Mimo że czasem zaprezentowane nastroje nie są pozytywne, to opisano je w dowcipny sposób, który sprawia, że nie można się nie uśmiechnąć. Zazwyczaj też te negatywne emocje widoczne u rodzin są przekuwane w coś dobrego. • Ilustracje w książeczce są autorstwa Małgorzaty Kwapińskiej. Jej kreska jest przyjemna w odbiorze, obrazki są kolorowe i ładne. Na pewno przyciągną wzrok młodych czytelników, bo są bardzo atrakcyjne i zabawne. To bardzo ważny element książek dla dzieci i tu na pewno warto go wyróżnić, bo ilustratorka wykonała kawał dobrej roboty. W Leniwczakach podobało mi się szczególnie to, że tekst wpleciono w obrazki – na przykład zadrukowano telewizor tak, by był na nim widoczny fragment książki. • Książka skierowana jest do najmłodszych i na pewno się im spodoba. Jest kolorowa i zabawna, ładnie wydana i ma świetne ilustracje. Przy okazji to naprawdę mądra seria, która być może będzie przyczynkiem do rozmowy z maluchami na temat różnych nastrojów i zachowań. Serdecznie polecam.
  • W miasteczku Humorki, przy ulicy Krótkiej Drzemki 11 mieszka rodzina Leniwczaków. Jak zapewne się już domyślacie ulubionych zajęciem wszystkich jej członków jest relaksowanie się i nicnierobienie. • Mama, prowadząca salon fryzjerski wprowadziła specjalny, tygodniowy system strzyżenia tak- aby zminimalizować nakłady pracy. Stanowisko pracy taty, również idealnie odpowiada jego potrzebom. Jako nocny recepcjonista hotelu "Nocny Marek" ma bowiem możliwość ucinania sobie drzemki podczas sprawowania obowiązków. Rodzieństwo Leniwczaków to natomiast małe bystrzaki, które co rusz wymyślają nowe sposoby i narzędzia ułatwiające im codzienność. • To właśnie dzieci pewnego dnia namawiają rodziców na przygarnięcie zwierzątka. Właściwie marzą o psie, który wytresowany przynosiłby i odnosiłby za nich różne przedmioty. Jednak po wizycie w leśnym dchronisku wracają do domu z...a to już doczytajcie sami 😉 • Książeczka w bardzo humorystyczny sposób prezentuje przywarę rodziny. Jednak to co najbardziej przekonuje mnie do niej, jak i do całej serii, to ukazanie dzieciom, że nawet w pierwszej chwili postrzegana jako negatywną cecha, może okazać się potrzebna i przynieść korzyści nie tylko tytułowej rodzinie, ale i innym mieszkańcom miasteczka.
Dyskusje

Brak wątków

Przejdź do forum
Nikt jeszcze nie obserwuje nowych recenzji tego dzieła.
Okładki
Kliknij na okładkę żeby zobaczyć powiększenie lub dodać ją na regał.
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo