Zbrodnie prawie doskonałe:

policyjne archiwum X

Autor:
Iza Michalewicz
Lektor:
Ireneusz Prochera
Wydawcy:
Fundacja Klucz na Rzecz Edukacji i Upowszechniania Czytelnictwa Osób Niewidomych i Słabowidzących (2023)
Wydawnictwo Znak - Społeczny Instytut Wydawniczy Znak (2018-2022)
Autotagi:
DAISY
druk
e-booki
epika
książki
literatura faktu, eseje, publicystyka
sprawozdania
Więcej informacji...
4.0 (4 głosy)

Najmroczniejsze scenariusze pisze życieLubisz czytać kryminały? To tak jak jeden z policjantów z Archiwum X. W nich prawda zawsze wychodzi na jaw, policjanci wygrywają, a sprawiedliwości staje się zadość. Ale w prawdziwym życiu nie zawsze tak bywa. Krakowska sprawa Skóry, bestialskie morderstwo byłego premiera Jaroszewicza, dziwne "samobójstwo" młodej dziewczyny w Skierniewicach - te i inne sprawy łączy jedno: ofiarom w brutalny sposób odebrano życie, a sprawcy długo pozostawali lub nadal pozostają nieuchwytni. Gdy działania policji, prokuratury i sądów zawodzą, policjanci z Archiwum X - tajnych zespołów do spraw niewykrytych zabójstw - są dla rodzin ofiar ostatnią nadzieją. Reporterka Iza Michalewicz jako pierwsza dotarła do akt sądowych, zyskała zaufanie policjantów, świadków i rodzin ofiar. W trzymających w napięciu reportażach, z niezwykłą dbałością o szczegóły, opisuje zbrodnie (prawie) doskonałe. Ujawnia motywacje i metody działania morderców, przybliża sylwetki tych, którzy ich ścigają. I uparcie szuka odpowiedzi na dręczące ją pytanie: czy to możliwe, że o naszym życiu i śmierci, zbrodni i karze nieraz decyduje zwykły przypadek? To nie jest książka o herosach walczących ze złem, ich nadludzkich zdolnościach albo demonicznym intelekcie geniuszów zbrodni. To nie horror, który można zakończyć telewizyjnym pilotem. Jest gorzej. Michalewicz zabiera nas w podróż przez codzienność, która karmi się ludzkimi namiętnościami, a nasz los może zależeć od "merdnięcia psiego ogona". Kunsztem tych reportaży jest nie tylko warsztat autorki, jej skrupulatność i detektywistyczna dociekliwość, ale i zapis codzienności, w której "trudno odróżnić dobrych od złych". Marcin Kącki IZA MICHALEWICZ - uznana reporterka, laureatka nagrody Grand Press i finalistka Nagrody im. Ryszarda Kapuścińskiego. Autorka zbioru reportaży Życie to za mało. Notatki o stracie i poszukiwaniu nadziei oraz współautorka bestsellerowej biografii Villas. Nic przecież nie mam do ukrycia.
Więcej...
Wypożycz w bibliotece pedagogicznej
Dostęp online
Brak zasobów elektronicznych
dla wybranego dzieła.
Dodaj link
Recenzje

Brak recenzji - napisz pierwszą.

Dyskusje

Brak wątków

Przejdź do forum
Nikt jeszcze nie obserwuje nowych recenzji tego dzieła.
Opis
Autor:Iza Michalewicz
Lektor:Ireneusz Prochera
Wydawcy:Fundacja Klucz na Rzecz Edukacji i Upowszechniania Czytelnictwa Osób Niewidomych i Słabowidzących (2023) Wydawnictwo Znak - Społeczny Instytut Wydawniczy Znak (2018-2022)
ISBN:978-83-240-5334-6 978-83-240-5400-8 978-83-240-6144-0 978-83-240-6540-0 978-83-67798-09-9
Autotagi:audiobooki beletrystyka DAISY druk e-booki epika książki literatura literatura faktu, eseje, publicystyka literatura piękna literatura stosowana nagrania powieści reportaże sprawozdania
Powyżej zostały przedstawione dane zebrane automatycznie z treści 11 rekordów bibliograficznych, pochodzących
z bibliotek lub od wydawców. Nie należy ich traktować jako opisu jednego konkretnego wydania lub przedmiotu.
Okładki
Kliknij na okładkę żeby zobaczyć powiększenie lub dodać ją na regał.
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo