To nie może być prawda

• 

  elaszadziul
  Ta refleksyjna, nowa powieść autorki, to lektura na jeden dłuższy wieczór. Jest to historia 40 - latki, szczęśliwej małżonki, spełniającej się w zawodzie nauczycielki języka polskiego, oddanej przyjaciółki Ali i Anki, starającej się od wielu lat o dziecko. Ale brak macierzyństwa nie jest dramatem jej życia. • Na wieść, że ukochany / w sensie też dosłownym - miała z nim romans w czasie studiów/ profesor Krzysztof jest umierający, wraz z grupą kolegów ze studiów postanawia go odwiedzić. I wtedy dowiaduje się przerażającej prawdy o przyczynie jego śmierci. Życie Małgorzaty runęło. • Od tego momentu zmienia się też fabula powieści. Początkowo lekka , czasem nawet zabawna, zwłaszcza w wątkach szkoły i Anki, zagęszcza się, staje się pełna problemów i lekkiego przerażenia. • Jak z popełnionego przed laty błędu / była już mężatką i przypadkowo na konkursie literackim w Sandomierzu spotyka Krzysztofa/ wybrnie Małgorzata? Na ile wyznana prawda przez umierającego wpłynie na dalsze jej życie i na relację z mężem? • Czy da się posklejać rozsypujący się, jak domek z kart, świat kobiety? • To od niej samej będzie zależało jak potoczy się jej dalsze życie. Na to pytanie jednak autorka nie daje jednoznacznej odpowiedzi, pozostawiając otwarte zakończenie. • Czy poznamy dalsze losy bohaterki w kolejnej części? Czy mamy sami "dopowiedzieć" historię Małgorzaty? • Styl i lekkie pióro autorki, pomimo dość refleksyjnego tematu, powoduje, że książkę czyta się szybko. Powodują to żywe dialogi, ciekawe opisy sytuacji życiowych itp. • Ciekawa jest też konstrukcja bohaterów z ich wadami i zaletami, za które ich lubimy lub ganimy. • POLECAM tę powieść o życiowych błędach i konieczności poniesienia konsekwencji ; o konieczności niepoddawania się lawinie życia, choć wydaje się, że nie można już jej zatrzymać : o miłości w chwilach zagrożenia, o którą warto powalczyć. • Życie niestety każe płacić nam za popełnione przez nas błędy - a czy uda się je naprawić to już od nas zależy.

Brak wątków