Nie ma się co obrażać:

nowa polska ilustracja

Redakcja:
Patryk Mogilnicki
Wydawca:
Wydawnictwo Karakter (2017)
ISBN:
978-83-65271-52-5
Autotagi:
druk
książki
literatura faktu, eseje, publicystyka
Źródło opisu: Miejska Biblioteka Publiczna im. Cypriana Kamila Norwida w Świdnicy - Katalog zbiorów
4.5 (2 głosy)

Dwadzieścia dwoje młodych polskich ilustratorów i ilustratorek. Kim są? Co ich inspiruje? Jak pracują? Jak widzą – i rysują – samych siebie? W wybranym przez Patryka Mogilnickiego gronie są artystki i artyści posługujący się różnymi stylami i odwołujący do różnych estetyk. Łączy ich to, że mówią mocnym, oryginalnym głosem i wyznaczają nowe trendy w polskiej ilustracji. Książka zawiera blisko 300 kolorowych reprodukcji, w tym przygotowane specjalnie do tej publikacji autoportrety jej bohaterów. Wśród nich są m.in.: Ada Buchholc, Daniel Gutowski, Gosia Herba, Paweł Jońca, Ola Niepsuj, Dawid Ryski i Maciej Sieńczyk.
Więcej...
Wypożycz w bibliotece pedagogicznej
Dostęp online
Brak zasobów elektronicznych
dla wybranego dzieła.
Dodaj link
Recenzje
  • Ta książka to przyjemne dla oka zestawienie kilkudziesięciu przedstawicieli polskiej sceny ilustracji dzisiejszych czasów. Autor postawił na młodych, bardziej lub mniej znanych grafików, nie pomijając w tym nawet samego siebie (wcale nie trąciło ironią do narcyzmu..). Sekcje mają formę rubryczek w których znajdziemy pokaźne ilości prac i krótki opis o ich autorze. Osobiście forma wywiadu i głębszej pogadanki zawarta w bliźniaczej pozycji „Ten łokieć źle się zgina” przekonała mnie do siebie bardziej, więc odczułam tu pewien niedosyt, ale plusem tej pozycji są na pewno mini ankiety z "ulubieńcami" artystów z różnych dziedzin kulturalnych na końcu każdego rozdziału. To taka dodatkowa dawka inspiracji w pigułce. Podsumowując książka bardziej do oglądania niż czytania- ale polecam 👍
Dyskusje

Brak wątków

Przejdź do forum
Nikt jeszcze nie obserwuje nowych recenzji tego dzieła.
Okładki
Kliknij na okładkę żeby zobaczyć powiększenie lub dodać ją na regał.
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo