Przypomnij mi, kim jestem

Tytuł oryginalny:
We are not ourselves
Autor:
Matthew Thomas
Tłumacz:
Anna Zeller
Wydawcy:
Legimi (2016-2017)
Wielka Litera (2014-2017)
ISBN:
978-83-8032-065-9
Autotagi:
druk
książki
powieści
proza
5.0 (2 głosy)

Eileen Tumulty, rocznik 1941, mieszka w Queens razem z rodzicami, imigrantami z Irlandii. Atmosfera w ich rodzinie, podgrzewana tabunem gości przewijających się przez mieszkanie i morzem wypitego alkoholu, oscyluje między udręką a euforią. Eileen obiecuje sobie, że nie popełni błędów swoich rodziców. Wydaje się, że drzwi do wymarzonego świata elit otworzy jej ujmujący, choć introwertyczny naukowiec Ed Leary. Kiedy się pobierają, Eileen zaczyna naciskać na męża, aby chciał więcej: lepszej pracy, lepszych przyjaciół, lepszego domu. Jednak Ed nie zamierza stawać w tym wyścigu. Precyzyjne zaplanowane życie Eileen zaczyna wymykać się spod kontroli, a z czasem pogrąża się w ciemności. Eileen, Ed i ich syn, Connell, rozpaczliwie próbują zachować pozory normalnej egzystencji i wbrew wszystkiemu pielęgnować wizję przyszłości, którą sobie wymarzyli. Poruszający debiut, imponujący rozmachem i odwagą w kreowaniu postaci. Wielokrotnie nagradzany, zdobył uznanie zarówno krytyków, jak i czytelników, lądując na amerykańskich listach bestsellerów i w zestawieniach najważniejszych książek roku. To znakomite dzieło przypomina nam, że życie jest czymś więcej niż spisem zwycięstw i porażek, że żyjemy, żeby kochać i być kochanym, i że musimy wciąż sobie o tym przypominać, zanim umkną nam ostatnie szanse. [lubimyczytac.pl]
Więcej...
Wypożycz w bibliotece pedagogicznej
Dostęp online
Brak zasobów elektronicznych
dla wybranego dzieła.
Dodaj link
Recenzje
  • „Przypomnij mi, kim jestem” (oryginalny tytuł „We are not ouerselves”) to debiutancka i wielokrotnie nagradzana powieść nowojorskiego nauczyciela Matthew Thomasa. Swoją książkę autor pisał do szuflady przez dziesięć lat, ale kiedy wreszcie zdecydował się ją wydać, od razu zyskała uznanie. • „Przypomnij mi, kim jestem” to saga rodzinna trzech pokoleń wywodzących się z irlandzkich imigrantów wierzących w amerykański sen, w różnym stopniu odczuwających, że nie są u siebie i że stale muszą na coś zasługiwać. Powieść przykuwa uwagę czytelnika nie zaskakującymi zwrotami akcji, lecz niespieszną narracją i pogłębionym studium tzw. normalnej amerykańskiej rodziny. Plany, ambicje ulegają istotnym zmianom w starciu z doświadczeniem nieuleczalnej choroby. Choroba weryfikuje także system wartości bohaterów, którzy próbują sobie odpowiedzieć na pytanie o to, co jest naprawdę ważne: • „Nie żyje się po to, żeby liczyć zwycięstwa i porażki. Żyje się po to, by kochać i być kochanym.” • oraz • „(…) w życiu jest coś ważniejszego od sukcesów. Warto być dobrym człowiekiem. Bo niemożliwe, żeby dobre uczynki były nic niewarte.” • Zapraszamy do lektury. • ~MP
  • Jedna z książek, o których będę pamiętać nawet po latach. O czym jest ? Życie, po prostu życie. Ciągła pogoń za marzeniami, walka z przeciwnościami losu. Postacie, a zwłaszcza główna bohaterka urzekły mnie. Siła tej kobiety dodała mi otuchy, pozwoliła popatrzeć na własne problemy jej oczami i to pomogło. Jednym słowem serdecznie polecam.
Dyskusje

Brak wątków

Przejdź do forum
Nikt jeszcze nie obserwuje nowych recenzji tego dzieła.
Okładki
Kliknij na okładkę żeby zobaczyć powiększenie lub dodać ją na regał.
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo