Osaczenie

Autor:
Carl Frode Tiller
Wydawcy:
Wydawnictwo Literackie Oficyna Literacka Noir sur Blanc (2016)
Legimi (2016)
ISBN:
978-83-08-06200-5
Autotagi:
druk
powieści
4.0
Wypożycz w bibliotece pedagogicznej
Dostęp online
Brak zasobów elektronicznych
dla wybranego dzieła.
Dodaj link
Recenzje
  • Carl Frode Tiller – norweski pisarz, z wykształcenia historyk. W krótkim czasie stał się jednym z najw­ybit­niej­szyc­h autorów we współczesnej literaturze norweskiej. Jego książki – w tym trylogię Osaczenie – uhonorowano licznymi nagrodami. Powieści Tillera zostały sprzedane do kilkunastu krajów.* • Wyobraź sobie, że tracisz pamięć. Zapominasz o dzieciństwie, chwilach wesołych i smutnych. Musisz zdać się na przyjaciół. Uwierzyłbyś w ich prawdę? • Po tę książkę sięgnąłem przypadkiem. Źle przeczytałem słowo Tiller i myślałem, iż sięgam po thriller. Poczułem lekki zawód, gdy dowiedziałem się, iż to nie jest to, co chciałem przeczytać. Trwał on chwilę. • David traci pamięć. Postanawia odnaleźć ludzi, których znał. Zamieszcza ogłoszenie w gazecie i prosi ludzi, którzy znają go o listy, w których opowiedzą o nim. Odzywają się trzy osoby: Jon, Silje i Arvid. • Utwór został podzielony na trzy części, w których odzywają się wcześniej wspomniani bohaterzy. Każdy z nich opowiada swoją historię, dzięki której możemy poznać ich bliżej – dowiedzieć się o relacjach z otoczeniem oraz charakterze. Dostajemy trzy różne spojrzenia na Davida. Pozostaje pytanie: czy wszystkie są prawdziwe? • Tiller posługuje się prostym, lekkim i dość bogatym słownictwem. Spodobał mi się jego styl pisarski. Historia biegnie spokojnym, ale nie nudzącym tempem. Emocje odgrywają w tej powieści pierwszorzędną rolę. • Autor bardzo dobrze pokazał relacje, jakie panują między postaciami. Ich grę oraz emocje. Stwarzają wrażenie, jakby byli prawdziwymi osobami. Jon jest niespełnionym, sarkastycznym basistą, Arvid byłym pastorem, zaś Silje to szczerą i nieco arogancką koleżanką z czasów licealnych. • Zaskoczyło mnie zakończenie tego dzieła i sprawiło, iż na niektóre wydarzenia zacząłem patrzeć inaczej. • Autor skupił się przede wszystkim na psychologii wszystkich postaci. Dał nam okazję wkroczenia do umysłów bohaterów, które są mroczne, zagmatwane i zaskakujące. Zrobił to w mistrzowski sposób. • Nie jest to książka łatwa do zrozumienia. Nie spędzicie przy niej lekkiego wieczoru, popołudnia czy poranka. Będziecie musieli przebrnąć się poprzez gęstą sieć pogmatwanych (celowo) relacji i zdecydować, co jest prawdą, a co nie. • Najbardziej spodobała mi się opowieść Jona, ponieważ była ona pod kilkoma względami intrygująca, dowiedziałem się kilku zaskakujących rzeczy nt. Davida. Była ona smutna, lekko depresyjna. Historia ta poruszyła mnie najbardziej. Trochę się w nim odnalazłem. No i od razu polubiłem tego bohatera, co w przypadku Arvida czy Silje się nie stało. • Utwór przekazuje kilka ważnych „rad” dotyczących relacji między ludźmi, które na pierwszy rzut oka są oczywiste. • Osaczenie to nowość na polskim rynku wydawniczym. Tiller jest niek­west­iono­wany­m mistrzem w tworzeniu bohaterów. Zwłaszcza jeśli chodzi o kwestie psychologiczne. • Podsumowując, książka spodobała mi się. Nie jestem pewien czy do końca ją zrozumiałem. Polecam ją przede wszystkim tym, którzy lubią dopracowaną psychologię bohaterów oraz wymagającą lekturę. • Za przekazanie egzemplarza do recenzji dziękuję Wydawnictwu Literackiemu. • Tytuł: „Osaczenie” • Autor: Carl Frode Tiller • Wydawnictwo: Literackie • Przełożyła: Maria Gołębiowska-Bijak • Korekta: Anna Milewska, Kamil Bogusiewicz • Wydanie: I • Oprawa: twarda • Liczba stron: 365 • Data wydania: 15.09.2016 • ISBN: 978-83-08-06200-5 • Źródło – okładka książki.
Dyskusje

Brak wątków

Przejdź do forum
Nikt jeszcze nie obserwuje nowych recenzji tego dzieła.
Okładki
Kliknij na okładkę żeby zobaczyć powiększenie lub dodać ją na regał.
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo