Pucio uczy się mówić:

zabawy dźwiękonaśladowcze dla najmłodszych

Autor:
Marta Galewska-Kustra
Ilustracje:
Joanna Kłos
Wydawca:
Wydawnictwo Nasza Księgarnia (2016-2024)
Wydane w seriach:
Uczę się Mówić
Uczę się - Wydawnictwo "Nasza Księgarnia"
Uczę się Wymawiać
ISBN:
978-83-10-13081-5, 978-83-10-13153-9
978-83-10-13597-1, 978-83-10-13818-7
Autotagi:
druk
ikonografia
książki
opowiadania
proza
publikacje dydaktyczne
rodzina
zbiory opowiadań
Więcej informacji...
4.6 (11 głosów)

Poznajcie Pucia i jego wesołą rodzinkę! Ten sympatyczny maluch stanie się ulubionym towarzyszem Waszego dziecka w stawianiu pierwszych kroków w nauce mowy!Pierwsza część przygód Pucia przeznaczona jest dla dzieci najmłodszych oraz tych nieco starszych z opóźnionym rozwojem mowy. Koncentruje się przede wszystkim na wyrażeniach dźwiękonaśladowczych i samogłoskach, które są używane już przez roczne dziecko. Celowo prosta w formie i wzbogacona pięknymi ilustracjami, w naturalny sposób wspiera rozwój mowy dziecka."Pucio uczy się mówić. Zabawy dźwiękonaśladowcze dla najmłodszych" to czwarta po "Wierszykach ćwiczących języki", "Z muchą na luzie ćwiczymy buzie" oraz "Zeszytowym treningu mowy" książka z serii "Uczę się: mówić, wymawiać, opowiadać".Dr n. hum. Marta Galewska-Kustra - logopeda i pedagog dziecięcy, pedagog twórczości. Pracownik naukowy Akademii Pedagogiki Specjalnej im. Marii Grzegorzewskiej w Warszawie. Prowadzi gabinet logopedyczny dla dzieci, specjalizuje się przede wszystkim w terapii opóźnionego rozwoju mowy i zaburzeń artykulacji. Członkini Polskiego Towarzystwa Logopedycznego. Współautorka książki "Wierszyki ćwiczące języki", autorka serii wspierającej rozwój mowy dziecka "Uczę się: mówić, wymawiać, opowiadać". Więcej informacji: www .logopediadladzieci.com.plJoanna Kłos studiowała na Wydziale Grafiki Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie, dyplom obroniła w Pracowni Projektowania Plakatu. Mieszka trochę w Dębicy, trochę w Warszawie. Przez kilkanaście lat pracowała jako grafik. Obecnie zajmuje się ilustracją i wspólnie z mamą i siostrą prowadzi pracownię lalek Romaszop.
Więcej...
Wypożycz w bibliotece pedagogicznej
Dostęp online
Brak zasobów elektronicznych
dla wybranego dzieła.
Dodaj link
Recenzje
  • Podtytuł “Zabawy dźwi­ękon­aśla­dowc­ze dla najmłodszych” dość dobrze opisuje na czym opiera się książka. Bo mimo, że mamy tu pewną historię, głównego bohatera i różne scenki rodzajowe, to są one tylko pretekstem do wprowadzenia różnych wyrazów dźwi­ękon­aśla­dowc­zych właśnie. Poprzez dyskretną zachętę do powtarzania, książka ma na celu stymulować rozwój mowy u najmłodszych dzieci, czyli już tych rocznych. • Fabuła książki jest bardzo prosta. Mamy głównego bohatera, małego chłopca Pucia i jego rodzinę, których obserwujemy w codziennych sytuacjach. W pierwszej części książki (nazwijmy ją roboczo miejską) widzimy różne scenki rodzajowe rozgrywające się w mieszkaniu a następnie na spacerze do parku. Od pewnego miejsca zaczyna się moim zdaniem najciekawsza część, wiejska, czyli cała rodzina wyjeżdża na wieś do dziadka i babci. Każda scenka – obrazek zawiera po kilka wyrazów dźwi­ękon­aśla­dowc­zych, czy to wypowiadanych przez bohaterów, czy też wydawanych przez zwierzęta lub przedmioty. Są one wypisane na ilustracjach w odpowiednich miejscach. Dodatkowo pod każda ilustracja są powiększone fragmenty wraz z odpowiadającym im dźwiękiem. Jest też krótki tekst o każdej scence, ale nie jest on niezbędny. Tak naprawdę opisuje on to, co i tak widać, więc spokojnie można poprzestać na opowiadaniu co się dzieje na ilustracji.Co jeszcze zawiera książka? Na początku jest krótka instrukcja jak się nią posługiwać, a na końcu powtórka z występujących w książce dźwięków. • Co mi się podoba w książce? • Pomysł. Nie jest to pierwsza książka z wyrazami dźwi­ękon­aśla­dowc­zymi (żeby wspomnieć tylko słynną “Księgę dźwięków” Soledad Bravi), ale tutaj jest fabuła, są bohaterowie i coś ciekawego się dzieje. Są zobrazowane różne sytuacje, w których z wyrazami dźwi­ękon­aśla­dowc­zymi stykamy się w naturalny sposób. • Walory edukacyjne. Co prawda każda książka może czegoś uczyć i rozwijać kompetencje językowe, ale książka ze specjalną misją to jednak coś wyjątkowego. • Ilustracje. “Pucia” narysowała Joanna Kłos i grafiki są naprawdę przepiękne. To nie są takie zwykłe obrazki dla dzieci, te mają swój własny charakter i po prostu są oryginalne. • Czytanie jest zabawą. To nie jest książka do zwykłego czytania czy nawet zwykłego pokazywania co jest na obrazkach. Czytanie wyrazów “puk puk”, “bul bul”, “dryń dryń” czy “mniam” jest dosyć zabawne i choć Mała Czytelniczka jeszcze sama nie powtarza tych słów, to jest dosyć rozbawiona kiedy słyszy je ode mnie. • Czy w takim razie “Pucio” to książka bez wad? • Nie do końca. Są dwie rzeczy, które moim zdaniem wypadają tu trochę słabiej: • Kolorystyka: Jest trochę za bardzo stonowana jak na książkę dla małych dzieci. Estetycznie ładnie to wygląda i dorosłemu na pewno nie będzie to przeszkadzać, jednak jak dla dzieci mogłaby być trochę bardziej kolorowa. Widziałam jednak, że kolejna część “Pucia” nadrabia te braki. • Nieczytelne szczegóły. Nie jest tego dużo, ale jest w książce kilka takich fragmentów, gdzie nawet dorosłemu trudno dostrzec, co jest przedstawione na obrazku. Na przykład maciupkie poziomki, kurczaczek w ręku Pucia czy orzeszek chrupany przez wiewiórkę. A są to części fabuły z towarzyszącymi im dźwiękami, więc mogłyby być trochę bardziej wyeksponowane. • Czy polecam “Pucia”? • Zdecydowanie tak. Jest to naprawdę bardzo dobra pozycja. Korzyści mimo wszystko zdecydowanie przeważają nad drobnymi minusami. Jeśli więc szukacie dobrej, rozwijającej książki dla małego dziecka to jest duża szansa, że będziecie zadowoleni z Pucia. • Cała recenzja ze zdjęciami na moim blogu. Zapraszam :) • [Link]
Dyskusje

Brak wątków

Przejdź do forum
Nikt jeszcze nie obserwuje nowych recenzji tego dzieła.
Opis
Autor:Marta Galewska-Kustra
Ilustracje:Joanna Kłos
Tłumacz:Joanna Kłos
Wydawca:Wydawnictwo Nasza Księgarnia (2016-2024)
Serie wydawnicze:Uczę się Mówić Uczę się - Wydawnictwo "Nasza Księgarnia" Uczę się Wymawiać
ISBN:978-83-10-13081-5 978-83-10-13153-9 978-83-10-13597-1 978-83-10-13818-7
Autotagi:beletrystyka druk epika ikonografia komiksy i książki obrazkowe książki literatura literatura piękna literatura stosowana opowiadania podręczniki proza publikacje dydaktyczne rodzina zbiory opowiadań
Powyżej zostały przedstawione dane zebrane automatycznie z treści 25 rekordów bibliograficznych, pochodzących
z bibliotek lub od wydawców. Nie należy ich traktować jako opisu jednego konkretnego wydania lub przedmiotu.
Okładki
Kliknij na okładkę żeby zobaczyć powiększenie lub dodać ją na regał.
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo