Dąsacze:

historia z serii humorki

Autor:
Agnieszka Zimnowodzka
Ilustracje:
Małgorzata Kwapińska
Wydawca:
Wydawnictwo Kocur Bury (2016-2017)
Wydane w seriach:
Humorki
ISBN:
978-83-65530-01-1, 978-83-65530-04-2
Autotagi:
druk
książki
opowiadania
proza
zbiory opowiadań
4.0

Opowieść z serii "Humorki". Historia o rodzinie Dąsaczy mieszkającej w domu przy ulicy Utartego Nosa 12, i o tym co robić gdy zwykłe dąsanie przerodzi się w dąsawkę. W książce poznajemy oczywiście receptę na pokonanie dąsawki. Książeczka z serii "Humorki". Seria prezentuje zabawne opowieści o mieszkańcach miasteczka Humorki. W każdej książeczce dowcipnie przedstawiamy szczególny typ charakteru bohaterów. Humorkowe historie życzliwie kpią sobie z ludzkich przywar, zabawnie je wyolbrzymiając i przerysowując.
Więcej...
Wypożycz w bibliotece pedagogicznej
Dostęp online
Brak zasobów elektronicznych
dla wybranego dzieła.
Dodaj link
Recenzje
  • Autor: Agnieszka Zimnowodzka • Tytuł: Dąsacze • Wydawnictwo: Kocur Bury • Liczba stron: 24 • W miejscowości o nazwie Humorki mieszka rodzina Dąsaczy. Każdy z nich obraża się codziennie z byle powodu i to nie tylko na siebie nawzajem! Tata potrafi być tak nadąsany, że wąsy mu się prostują, a wtedy współpracownicy wiedzą, że lepiej do niego nie podchodzić. Także mała panna Dąsaczynka ma dąsy, które drażnią sąsiadów. Czy uda się ją z tego wyleczyć? • Dąsacze Agnieszki Zimnowodzkiej to książeczka dla najmłodszych z serii Humorki. Bohaterami tej pozycji jest tytułowa rodzina Dąsaczy, która obraża się i złości bez powodu. • Książeczka pokazuje krótką historię rodziny i próbę wyleczenia Dąsaczynki z jej złego humoru. Opowieść jest niedługa i przedstawia różne odcienie dąsania. Dzięki temu młodzi czytelnicy wiedzą, czym jest ten stan i jak można mu zaradzić. Poznają też całkiem sympatyczną historię Dąsaczy, którzy mimo swojego zachowania są ciekawą rodziną, która potrafi się wspierać w trudnych chwilach. • Seria Humorki to cykl książeczek dla dzieci, w których opisano fikcyjne miasteczko o tej samej nazwie, a w nim różne rodziny o różnych charakterach. Wśród nich są m.in. Zdziwionki, Wścibionki czy Śmiechołki. Każda książeczka opowiada o innym humorze i przedstawia ciekawe historie z nim związane. Mimo że czasem zaprezentowane nastroje nie są pozytywne, to opisano je w dowcipny sposób, który sprawia, że nie można się nie uśmiechnąć. • Ilustracje w Dąsaczach są autorstwa Małgorzaty Kwapińskiej. Jej kreska jest przyjemna w odbiorze, obrazki są kolorowe i ładne. Na pewno przyciągną wzrok młodych czytelników. Podoba mi się, że czasem ilustracja zajmuje całą stronę, a czasem jest tylko dodatkiem do tekstu – na przykład prezentuje różne stany wąsów taty Dąsacza. • Książka skierowana jest do najmłodszych i na pewno się im spodoba. Jest kolorowa i zabawna, ładnie wydana, tekstu nie jest dużo, więc nawet dzieci, które dopiero zaczynają samodzielną naukę czytania poradzą sobie z jego przyswojeniem. Przy okazji to naprawdę mądra seria, która być może będzie przyczynkiem do rozmowy z maluchami na temat różnych nastrojów i zachowań. Serdecznie polecam.
Dyskusje

Brak wątków

Przejdź do forum
Nikt jeszcze nie obserwuje nowych recenzji tego dzieła.
Okładki
Kliknij na okładkę żeby zobaczyć powiększenie lub dodać ją na regał.
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo