Raven

Autor:
Sylvain Reynard
Wydawcy:
Wydawnictwo Akurat (2016)
Legimi (2016)
ISBN:
978-83-287-0246-2
Autotagi:
beletrystyka
druk
książki
powieści
3.3 (3 głosy)
Wypożycz w bibliotece pedagogicznej
Dostęp online
Brak zasobów elektronicznych
dla wybranego dzieła.
Dodaj link
Recenzje
  • Coś mi się wydaje, że autor mi nie podszedł. Czytając trylogię Gabriela wysiadłam po połowie drugiej części i sprzedałam całość. • Czytając Raven, co kartkę dawałam jej szansę ziewając i robiąc coraz mocniejszą kawę, żeby nie zasnąć. Nie dałam rady, strasznie nudna. Może kiedyś dam jej szansę jeszcze raz i zmienię zdanie, na dzień dzisiejszy -stracony czas.
  • Kruk i Wampir. • Paranormal romance to gatunek, który skradł moje serce i zapoczątkował moją miłość do książek. I choć słyszę coraz częściej, że trzeba dorosnąć, przejść do bardziej „poważnych” powieści, to teraz mam dowód, że ten gatunek literatury jest nieśmiertelny. Autor (czy autorka, bo do tej pory nie wiadomo, kto kryje się za pseudonimem Sylvain Reynard) udowodnił, że książki z istotami mroku nie muszą być przeznaczone tylko dla młodzieży. „Raven” to dojrzała powieść o akceptowaniu siebie, swoich wad i zalet, o odkrywaniu uczuć, o zaufaniu, w której prócz ludzi występują prawdziwe, przerażające i budzące strach istoty z ciemnych zaułków Florencji. • „Piękno przemija. Zjawia się jak wiatr… i znika.” • • Raven Wood pracuje w galerii Uffizi nad renowacją dzieł sztuki. Pewnego wieczoru, wracając do domu napotyka trzech mężczyzn, którzy pastwią się nad bezdomnym człowiekiem. Raven znana ze swojego instynktu obrońcy, stara się zwrócić uwagę napastników na siebie. Mimo swojego kalectwa ma na tyle odwagi, by pomóc bezdomnemu. Nie daje jednak rady – napastnicy dopadają ją. Tajemnicza, ciemna postać pojawia się w ostatniej chwili i jedyne co Raven pamięta, to niezrozumiałe słowa jakie szepcze jej do ucha nieznajomy. Gdy się budzi, odkrywa ze zdumieniem, że nie tylko zmienił się jej wygląd, lecz także minął tydzień od jej wypadku, którego nie pamięta. Na domiar złego obrazy w galerii Uffizi zostają skradzione, a główną podejrzaną jest Raven. Zaczynają się kłopoty i żeby je rozwiązać Raven poznaje mroczne zakamarki Florencji, gdzie mieszkają istoty, o których istnienie nikt by nie podejrzewał. • „Ptak w klatce nigdy nie jest tak piękny jak ptak na wolności, skowronku.” • • Właśnie na coś takiego czekałam. Na ciekawą i intrygująca fabułę, przy której nie da się nudzić. Autor stworzył powieść jakiej brakuje w gatunku paranormal romance. „Raven” to połączenie pikantnego romansu, rozlewu krwi, prawdziwych istot mroku, czystej żądzy i prawdziwego pożądania. Przy tej książce zapominamy o rzeczywistości, by całkowicie pochłonięci treścią przenieść się na chwilę do pięknej Florencji i poznać najskrytsze sekrety tego miasta. Książka napisana jest bardzo dobrze, obrazy, które rozbudzają naszą wyobraźnię są przesycone jednocześnie i realnością, i fantastyką. Zaczynamy wierzyć we wszystko, co serwuje nam autor. • „Życie bez umiejętności kochania jest kalectwem.” • • Bohaterowie powieści odzwierciedlają prawdziwe troski, wady i zalety. Autor pokazuje walkę z samotnością, ze samym sobą. Pozbawia nas kompleksów. Główna bohaterka jest osobą odważną, lecz niewątpliwie zranioną przez życie. To silna młoda osoba, która pokonuje strachy życia codziennego. Jej tajemniczy wybawiciel, przepełniony nieskończoną samotnością wprowadza do jej życia iskrę szczęścia. Jednak nie wszystko zawsze maluje się w jasnych barwach. Autor nie raz rzuca im kłody pod nogi. • „Jesteś moją największą zaletą i największą wadą.” • • Paranormal romance często kojarzony jest z gatunkiem dla młodzieży. Autor odbiegł od tego stereotypu i stworzył powieść dla dorosłych, w której nie brakuje istot nadnaturalnych, mrożących krew w żyłach scen oraz pełnego pożądania romansu. „Raven” to trzymająca w napięciu fabuła, która skrywa tajemnicę. To ona sprawia, że nie możemy się rozstać z książką. Powieść czyta się szybo. Język jest prosty, a styl bardzo elastyczny, przez co każdy może się dostosować, do myśli autora. Sylvain Reynard zasłynął serią powieści o profesorze Gabrielu Emersonie. W „Raven” również występuje postać profesora, lecz teraz już tylko epizodycznie. • W „Raven” występują moje ulubione istoty nadnaturalne opisane w sposób bardziej dorosły, w scenach bardziej krwawych i mrocznych, ale również w scenach pełnych pożądania i namiętności. To bardzo miła odmiana. Sylvain Reynard udowodnił, że można stworzyć bardzo dobrą powieść z gatunku fantasy, która nie jest dedykowana głównie do młodzieży. Czytając „Raven” nie mamy czasu na chwilę wytchnienia, na złapanie oddechu. Akcja goni akcję, a odkrywane tajemnice zaczynają w nas żyć. „Raven” to książka godna polecenia każdemu czytelnikowi. Jestem pewna, że nie będziecie się nudzić, a emocje, które was przepełnią podczas czytania pozostaną z wami na bardzo długo • „Raven” to ciekawa i intrygująca propozycja nie tylko dla fanów paranormal romance, która budzi najgłębiej skrywane emocje i mrozi krew w żyłach. Sylvain Reynard serwuje nam nieskazitelną historię o sztuce, istotach ciemności, pożądaniu i namiętności. „Raven” to niebezpieczna przygoda, która wart jest każdego ryzyka. Pytanie: Czy jesteś skłonny zaryzykować?
Dyskusje

Brak wątków

Przejdź do forum
Nikt jeszcze nie obserwuje nowych recenzji tego dzieła.
Okładki
Kliknij na okładkę żeby zobaczyć powiększenie lub dodać ją na regał.
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo