Rzeczpospolita osobista

Autor:
Bogusław Chrabota
Wydawca:
Narodowe Centrum Kultury (2015)
ISBN:
978-83-7982-135-8
Autotagi:
beletrystyka
druk
elementy biograficzne
historia
książki
literatura faktu, eseje, publicystyka
Źródło opisu: Biblioteka Główna AMW - Księgozbiór
4.0

"Rzeczpospolita osobista" to wybór felietonów redaktora naczelnego "Rzeczpospolitej", opublikowanych w latach 2013-2015 w dodatku "Plus Minus". Ich tematem jest patriotyzm i historia najnowsza, ale też wątki autobiograficzne człowieka z pokolenia, którego młodość - jak pisze sam Chrabota - "choć przykryta cieniem komunizmu, była naznaczona jednym wielkim marzeniem o wolności".
Więcej...
Wypożycz w bibliotece pedagogicznej
Dostęp online
Brak zasobów elektronicznych
dla wybranego dzieła.
Dodaj link
Recenzje
  • Bogusław Chrabota – dziennikarz, pisarz, redaktor naczelny gazety „Rzeczpospolita”. Rocznik 1964. Urodzony i wykształcony w Krakowie. Debiutował jako poeta w 1986 roku w „Tygodniku Powszechnym”. Przed rokiem 1989 pisał głównie do prasy podziemnej i emigracyjnej. Od początku lat dzie­więć­dzie­siąt­ych dziennikarz telewizyjny.* • Książka opowiada o tym, co działo się w latach 70., 80. i 90. w Polsce. Jest to zlepek tekstów publikowanych w magazynie „Plus Minus”. • Autor posługuje się lekkim i bogatym językiem. W ciekawy sposób opowiada nam historię Polski. Rzeczpospolita osobista młodzieży przeniesienie się do przeszłości, lat młodości ich rodziców, a osobom starszym daje okazję do przypomnienia swojego dzieciństwa. W książce pojawiają się motywy biograficzne. • To nie jest utwór przesiąknięty datami i nudnymi opisami wydarzeń. • Chcesz się przenieść do czasów, w których został wprowadzony stan wojenny? A może interesuje cię Solidarność? O Polakach i innych narodach lubisz czytać? To świetnie, bo właśnie to dzieło da ci to wszystko i znacznie więcej. • Wielkie gratulacje należą się osobie, która stworzyła tę oprawę graficzną. Jest ona przecudowna! Składa się tylko z czerwonej i białej barwy. Wewnątrz nie ma mnóstwa elementów, które odwracałyby naszą uwagę. • „O polskich wadach i przywarach? Z sensem i bez emfazy? Trudne zadanie.” • Zastanawiałem się, czy sięgnąć po „Rzeczpospolitą osobistą”. Z historią po drodze mi nie jest (mimo iż ją rozszerzam i prawdopodobnie będę zdawał ją na maturze, to nie lubię jej), ale książka ta ma w sobie coś, co przyciągnęło ją do mnie. I bardzo z tego powodu się cieszę. Dzięki lekturze tegoż utworu wiem więcej o tym, co działo się kilkadziesiąt lat temu w Polsce. Warto przeczytać to, gdy ma się jakiś test z historii. Nada się ona na wieczór. Czyta się ją szybko i przyjemnie. • Podsumowując: „Rzeczpospolitą osobistą” polecam przede wszystkim tym, którzy chcą poczuć klimat tego, co działo się kilkadziesiąt lat temu w naszym narodzie. • Za przekazanie egzemplarza do recenzji dziękuję Narodowemu Centrum Kultury. • *Źródło – książka. • Tytuł: „Rzeczpospolita osobista” • Autor: Bogusław Chrabota • Wydawnictwo: Narodowe Centrum Kultury • Korekta: Dorota Kopczyńska • Projekt okładki: Diana Gawronkiewicz • Wydanie: I • Oprawa: twarda • Liczba stron: 174 • Data wydania: 30.01.2016 • ISBN: 978-83-7982-135-8
Dyskusje

Brak wątków

Przejdź do forum
Nikt jeszcze nie obserwuje nowych recenzji tego dzieła.
Okładki
Kliknij na okładkę żeby zobaczyć powiększenie lub dodać ją na regał.
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo