Wybrańcy

Tytuł oryginalny:
Utvalda
Autor:
Steve Sem-Sandberg
Tłumacz:
Paulina Rosińska
Wydawca:
Wydawnictwo Literackie (2015)
ISBN:
978-83-08-06059-9, 978-83-08-06-59-9
Autotagi:
druk
książki
powieści
proza
5.0 (3 głosy)

Wiedeń, czasy II wojny światowej. Na terenie ośrodka dla umysłowo chorych zostaje utworzony zakład opiekuńczo-wychowawczy, Spiegelgrund. Trafiają tam „wybrańcy” - dzieci i młodzież sprawiający tak zwane problemy wychowawcze. Ci, dotknięci najdotkliwszym kalectwem i najcięższymi chorobami, znikają za drzwiami pawilonów numer 15 i 17. Nieoficjalnie znajdują się tam również tacy, których obejmuje nazistowska akcja T4 - „eliminacji życia niewartego życia”. Wśród nich jest Adrian Ziegler. W Spiegelgrund obowiązują inne zasady. Poczucie nieustającego zagrożenia i regularnie zadawane cierpienia są codziennością, a zastrzyk z luminalu - podawany nieprzydatnym - to szczyt dobroci. O losie pacjentów decydują wyłącznie władze kliniki, a ich polecenia wykonuje między innymi siostra oddziałowa, Anna Katschenka. Po latach, w piwnicach kliniki, zostają odnalezione słoje z formaliną. Ich zawartość w makabryczny sposób łączy się z wojenną historią ośrodka… "Wybrańcy" to książka, w której Steve Sem-Sandberg umiejętnie balansuje między literaturą a dokumentem; znakomicie łączy tajemnice z obnażeniem; cierpienie ofiar i zaślepienie oprawców. To historia odczłowieczenia, dokonywanego w imię badań naukowych i rasowej selekcji. Przerażająca, a jednocześnie fascynująca lektura, którą z pewnością docenią czytelnicy Biednych ludzi z miasta Łodzi tego autora, "Łaskawych" Jonathana Littella oraz "Małej Zagłady" Anny Janko.
Więcej...
Wypożycz w bibliotece pedagogicznej
Dostęp online
Brak zasobów elektronicznych
dla wybranego dzieła.
Dodaj link
Recenzje
  • "Wybrańcy" Steve'a Sem-Sandberga to opowieść o zakładzie opiekuńczo-wychowawczym "Spiegelgrund", który został utworzony na terenie ośrodka dla umysłowo chorych w Wiedniu w okresie II wojny światowej. Trafiają tam nie tylko dzieci i młodzież sprawiające problemy, ale przede wszystkim te dotknięte różnego rodzaju kalectwem i ciężkimi chorobami. Teoretycznie by zapewnić im jak najlepszą opiekę, w praktyce – by testować na nich leki, pisać o nich rozprawy naukowe, czy, zgodnie z wytycznymi nazistowskich władz, eliminować ze społeczeństwa, jako jednostki nieprzydatne i zagrażajace czystości rasy. "Administrujący pawilonem nie widzieli w nich dzieci, a jedynie okazy, żywe exempla fizjologicznych i neurologicznych defektów albo chorób, których przebieg warto studiować. ... Lekarze zaś przychodzili regularnie i obserwowali swoje okazy, decydowali, które należy pozbawić życia od razu, a które ewentualnie warte są starań, by trzymać je pod obserwacją jeszcze przez jakiś czas. Po podjęciu decyzji wracali, by przyglądać się samemu umieraniu." (str. 159). Trudna i przerażająca lektura, która kolejny raz pokazuje, do czego zdolny jest człowiek. Jak Ci, którzy przysięgali nieść pomoc i leczyć, stali się aniołami niosącymi śmierć, tłumacząc to rozkazami czy "wyższymi celami". Polecamy. Ku pamięci ale i ku przestrodze. am
Dyskusje

Brak wątków

Przejdź do forum
Nikt jeszcze nie obserwuje nowych recenzji tego dzieła.
Okładki
Kliknij na okładkę żeby zobaczyć powiększenie lub dodać ją na regał.
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo