Dotknij Boga:

w poszukiwaniu ludzi, którym pozostało tylko szczęście

Autor:
Patryk Świątek
Wydawca:
Społeczny Instytut Wydawniczy Znak (2015)
ISBN:
978-83-240-3487-1
Autotagi:
druk
literatura
Źródło opisu: Biblioteka Publiczna im. Juliana Ursyna Niemcewicza w Dzielnicy Ursynów m. st. Warszawy - Katalog księgozbioru
3.5 (2 głosy)

Nie mieć nic – oto prawdziwa wolność. Zostaw wszystko i zaufaj. Myślisz, że to niemożliwe? Wystarczy ruszyć z miejsca. Patryk Świątek, bloger i podróżnik, wyruszył w drogę bez grosza przy duszy. Rozmawiał z ludźmi, którzy żyją w świeckich wspólnotach, jak w rodzinie. Odwiedzał zakonne zgromadzenia, o których nie usłyszysz w mediach. Zobaczył świat, w którym Ewangelia naprawdę nadaje sens każdej chwili. Poznaj historie ludzi, którzy odważyli się żyć. Ich losy często bywały dramatyczne, a jednak są dowodem na to, że Bóg interweniuje w najlepszym momencie.
Więcej...
Wypożycz w bibliotece pedagogicznej
Dostęp online
Brak zasobów elektronicznych
dla wybranego dzieła.
Dodaj link
Recenzje
  • „Dotknij Boga” to książka, która niesie nadzieję… Nadzieję na to, że człowiek jest jednak naprawdę dobrą istotą. Jej autor wykorzystując swe niezwykłe doświadczenie przedstawił w niej prawdziwą esencję dobra, szczęścia, braterskiej miłości i wreszcie wiary, która zdaje się być momentami jedyną niczym niezastąpioną „deską ratunku” dla ludzi, którzy zdołali dosięgać niemalże dna. • Patryk Świątek pewnego dnia zabiera z domu plecak, niewielką ilość prowiantu, absolutnie żadnych pieniędzy i postanawia wyruszyć w nieco „duchową” podróż autostopem po Polsce w poszukiwaniu „małych ludzi ogromnej wiary”. Odwiedza kilka zakątków, w których ma do czynienia z ludźmi żyjącymi w niewielkich zgromadzeniach zakonnych. Jak się szybko orientuje dla nich fundament stanowi przede wszystkim życie w ubóstwie, wiara w Ewangelię, wzajemne zrozumienie, niesienie pomocy drugiemu potrzebującemu człowiekowi oraz „dawanie” szczęścia. • Książa ta to niesamowita historia o ludziach doświadczonych przez los, którzy zaufali Ewangelii i z pełną świadomością postanowili w końcu wziąć „życie” w swoje ręce - naprawdę. Polecam. Ciekawa lektura.
  • Książka, którą właśnie skończyłam czytać, zafascynowała mnie z kilku powodów. Przede wszystkim jest zapisem autentycznej drogi autora, który świadomie porzuca stabilne, uregulowane już życie. Pakuje plecak, i bez gotówki rusza w Polskę. Ufając Bogu, zawierzając się całkowicie Jego Opatrzności, chce poznać ludzi, którzy całe swoje życie poświęcili Bogu, pełniąc służbę wśród opuszczonych, odrzuconych, uzależnionych. Chce także poznać tych, którzy tej pomocy potrzebują, bo sami nie potrafią sobie poradzić z życiem, nałogami, bezdomnością, samotnością. Dzięki tej wędrówce trafia do kilku wspólnot chrz­eści­jańs­kich­, gdzie żyje przez jakiś czas wśród mieszkańców, poznając ich życie, uczestnicząc w smutkach i radościach. Zawiera przyjaźnie i zmienia swój sposób myślenia o Bogu, życiu, ludziach, mówiąc krótko: prze­wart­ości­owuj­e swój świat. Okazuje się, że szczęście, miłość i przyjaźń są możliwe w środowisku wychodzących z nałogu młodych chłopców - narkomanów we wspólnocie Cenacolo, wśród bezdomnych, czy wśród ludzi w różny sposób niep­ełno­spra­wnyc­h. Co więcej ta miłość jest autentyczna i nieobłudna. Autor czuje obecność i dotknięcie Boga w miłości i radości, którą zauważa żyjąc w tych wspólnotach. Widzi bezinteresowną pomoc, miłość, okazywaną czułość. Ma też refleksję, że często nie doświadczają tego ludzie przywiązani do dóbr materialnych, którzy nie potrafią ofiarować siebie innym. • Wszystkie te przeżycia i wrażenia podsumowuje końcowa refleksja autora, zachęcającego każdego z nas do podjęcia takiej jak on wędrówki: • "Nawet się nie spostrzeżesz, kiedy w lekkim powiewie, promieniach zachodzącego słońca, opadającym liściu, śpiewie ptaków, uścisku ręki, skinieniu głowy, delikatnym uśmiechu, krótkim spojrzeniu w oczy - dotkniesz Boga"
Dyskusje

Brak wątków

Przejdź do forum
Nikt jeszcze nie obserwuje nowych recenzji tego dzieła.
Okładki
Kliknij na okładkę żeby zobaczyć powiększenie lub dodać ją na regał.
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo