Zabójstwo Rogera Ackroyda

Tytuł oryginalny:
Murder of Roger Ackroyd
Autor:
Agatha Christie (1890-1976)
Tłumacz:
Jan Zakrzewski (1920-2007) ...
Wyd. w latach:
1956 - 2015
Autotagi:
druk
książki
powieści
proza
Więcej informacji...
4.5 (15 głosów)

Atmosfera w King’s Abbot jest daleka od sielanki. Plotki, samobójstwo, śmierć tytułowego Rogera Ackroyda... Herkules Poirot podejmuje grę z wyjątkowo perfidnym mordercą. Asystentem detektywa zostaje doktor Sheppard - miejscowy lekarz, który świetnie zna tajemnice niewielkiej społeczności. Powieść wywołała wiele kontrowersji, ponieważ niektóre wątki miały być sprzeczne z ówczesnymi kanonami literatury kryminalnej, za co Agathę Christie postanowiono ponoć wykluczyć z klubu zrzeszającego autorów powieści detektywistycznych. Jak było naprawdę, dowiecie się z Posłowia. [lubimyczytac.pl]
Więcej...
Wypożycz w bibliotece pedagogicznej
Dostęp online
Brak zasobów elektronicznych
dla wybranego dzieła.
Dodaj link
Recenzje
  • Jest to moje pierwsze spotkanie z powieścią Agaty Christy oraz ogólnie z kryminałem. Teraz wiem co traciłam nie czytając utworów tej autorki. Jestem zachwycona tą książką. Opowiada jak tytuł wskazuje o zabójstwie Rogera Ackroyda. Głównymi postaciami są doktor Sheppard i detektyw Poriot, a wiele osób jest ważnych w tej powieści. Od sameg początku próbowałam odgadnąć kto zabił lecz rozwiązanie jest totalnie zaskakujące. Każdy powinien sięgnąć po powieść Agaty Christy. Napewno sięgnę po kolejne książki tej autorki.
    +2 trafna
  • Agatha Christie to niek­west­iono­wana­ królowa kryminału. Jej powieść z 1926 roku pt. „Zabójstwo Rogera Ackroyda” odniosła ogromny sukces. W Polsce ukazała się kilka razy, m.in. w wydaniu Prószyńskiego i S-ki w roku 2000. • Doktor Sheppard zostaje zaproszony na kolację do Rogera Ackroyda – zamożnego wdowca, który adoptował syna swojej byłej żony i wychowywał go jak własnego. Podczas kolacji obecni są też jego najbliżsi – bratowa i bratanica, przyjaciel i sekretarz. Po posiłku Ackroyd prosi Shepparda na rozmowę – okazuje się, że jego ukochana była szantażowana, popełniła samobójstwo, lecz przed tym wysłała do niego list. Nie chce jednak powiedzieć lekarzowi, co w nim jest. Po powrocie do domu Sheppard dostaje telefon, że Ackroyd nie żyje. W domu nikt nic nie wie, a po wyłamaniu drzwi do gabinetu okazuje się, że bogacz faktycznie został zamordowany. Podejrzenia padają na przybranego syna, który znika w tajemniczych okolicznościach. Sheppard poznaje swojego nowego sąsiada, Herkulesa Poirot, który obiecuje bratanicy zamordowanego rozwiązać zagadkę. Za towarzysza obiera sobie Shepparda i wraz z nim odkrywa tajemnicę. • Książka to jak zwykle doskonale skonstruowany kryminał. Typowe dla tego gatunku rzeczy i tu mają swoje odwzorowanie – jest morderstwo, są podejrzani, poszlaki i detektyw. Poirot to jednak już nie ten sam żywiołowy ekscentryk, co w poprzednich powieściach. Tu jest już na emeryturze, mało zdradza, lecz jak zwykle bardzo się przechwala. • Narratorem jest tu sam doktor Sheppard. Obserwuje wszystkich podejrzanych (sam też jest w tym kręgu), czasem współpracuje z Poirotem, czasem sam załatwia jakieś sprawy. Jest dokładny, ale też powściągliwy. Nie opisuje zbyt wielu własnych przemyśleń, stawia raczej na suche fakty. • Język powieści jest jak zwykle prosty. Jedyne do czego mogę się przyczepić, to wtrącenia z języka francuskiego, których nadmiernie używa sławny detektyw. • Jeśli chodzi o postacie, które biorą udział w całej akcji, są one jak zwykle dość różnorodne. Sheppard to lekarz, który nie lubi plotek, ale fascynuje go natura ludzka. Dlatego tak chętnie przyłącza się do Poirota. Ackroyd jest słabo opisany, wiemy tylko tyle, że dorobił się znacznej fortuny i był dość skąpy. Jego bratowa to typowa płaczka, jej córka to silna kobieta, której lojalność należy podziwiać. Ralf Paton za to, to tajemniczy młodzieniec, który miał w przeszłości różne doświadczenia. Oprócz nich mamy też podstarzałego kawalera-mruka, pogodnego asystenta, wiernego lokaja i służące – surową panią domu, skrytą pokojową i pozostającą w cieniu młodą dziewczynę. • Agatha operuje różnymi typami charakteru, by pokazać jak sytuacja zmienia człowieka. Każdy przeżywa śmierć pana domu na swój sposób, niektórzy dość zaskakująco. Akcja jest szybka, zmienna, a przesłuchania zdecydowanie przebiegają różnie. Morderca jest cały czas ukryty, nawet gdy zaczynamy już kogoś podejrzewać, okazuje się, że ma on doskonałe alibi. • Zaskakujące może być zakończenie. Część czytelników poczuje się zawiedziona, nie przekonają ich argumenty użyte w rozwiązaniu. Nie mogę jednak nic zdradzić, bo popsuje wam to zabawę. • Jak zwykle przy Agathcie bawiłam się świetnie. Książka wciąga, nie pozwala ani na chwilę się od siebie oderwać. To naprawdę dobra pozycja, która zapada w pamięć. • Komu polecam? Tym, którzy znają Agathę – zobaczycie ją od nieco innej strony niż do tej pory. Osoby, które nic nie czytały z dorobku Christie powinny chyba zacząć od czegoś innego. Jest to pozycja dobra, ale nie ma w niej zbyt wielu danych o Poirotcie, a to ważna postać, której metody i sławę należy poznać wcześniej. Nie mniej jeśli chcecie sprawdzić, dlaczego tak lubię tę książkę to zachęcam.
    +2 wyrafinowana
  • Jak miło wrócić do twórczości Agaty Christie, takiej twórczości! :) • "Zabójstwo Rogera Ackroyda" to nietypowa zagadka kryminalna. Dlaczego nietypowa? Ponieważ jest przedstawiona z punktu widzenia doktora Shepparda, który towarzyszy słynnemu Herkulesowi Poirot. Co ciekawe - w końcu polubiłam tego snobistycznego, wąsatego detektywa! :) • Jak zawsze Christie wprowadza wiele wątków, które wprowadzają czytelnika w kompletne zagubienie. Które zeznania są jednak prawdziwe? Kto mówi prawdę? Po raz kolejny autorka w fenomenalny sposób pokazuje do czego mogą doprowadzić drobne kłamstewka. Jak sam narrator podsumowuje na końcu - "wszyscy zdawali się maczać palce w sprawie tego morderstwa". A kto rzeczywiście jest winny? Detektyw na emeryturze, zajmujący się aktualnie upragnioną hodowlą dyń, znajdzie na to pytanie odpowiedź. A ta niejednego zaskoczy! ;)
    +2 trafna
  • Warto, po prostu warto przeczytać by dowiedzieć się kto zabił. Zaskakująco - niesamowite w stopniu wybitnym.
1 2
Dyskusje

Brak wątków

Przejdź do forum
Nikt jeszcze nie obserwuje nowych recenzji tego dzieła.
Opis
Autor:Agatha Christie (1890-1976)
Tłumaczenie:Jan Zakrzewski (1920-2007) Marek Zakrzewski (1920-2007)
Wydawcy:Edipresse Polska (2015) Wydawnictwo Dolnośląskie (2001-2015) Wydaw. Dolnośląskie - Publicat. Oddział (2012) Wydawnictwo Dolnośląskie - Publicat S. A (2012) Prószyński i Spółka (1999-2004) Hachette Livre Polska (2001) Wydawnictwo Iskry (1956-2000) Publicat
Serie wydawnicze:Biblioteczka Konesera Seria z Gawronem Herkules Poirot Klasyka Kryminału Biblioteczka Konesera - Prószyński i S-ka Klasyka Kryminału - Wydawnictwo Dolnośląskie Agatha Christie Klub Srebrnego Klucza Kolekcja kryminałów Seria z Gawronem - Wydawnictwo Dolnośląskie
ISBN:83-207-1365-X 83-7023-856-4 83-7184-074-8 83-7255-587-7 83-7337-721-2 978-83-245-8788-9 978-83-245-8886-2 978-83-245-9226-5 978-83-245-9230-2 978-83-271-5027-1 978-83-271-5176-6 978-83-271-5196-4 83-7255-587 98-83-271-5027-1
Autotagi:dokumenty elektroniczne druk epika książki literatura literatura piękna powieści proza zasoby elektroniczne
Powyżej zostały przedstawione dane zebrane automatycznie z treści 37 rekordów bibliograficznych, pochodzących
z bibliotek lub od wydawców. Nie należy ich traktować jako opisu jednego konkretnego wydania lub przedmiotu.
Okładki
Kliknij na okładkę żeby zobaczyć powiększenie lub dodać ją na regał.
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo