To wróci

Autor:
Julia Hartwig (1921-2017)
Wydawca:
Wydawnictwo Sic (2007)
ISBN:
978-83-60457-44-3, 978-83-60457-544-3
Autotagi:
druk
książki
literatura piękna
Wypożycz w bibliotece pedagogicznej
Dostęp online
Brak zasobów elektronicznych
dla wybranego dzieła.
Dodaj link
Recenzje
  • Grażyna Łyczakowska – członkini Dyskusyjnego Klubu Książki przy PiMBP w Olkuszu: • Julia Hartwig to nie tylko poetka. Jest też tłumaczką, eseistką, a nawet autorką książek dla dzieci. W 2007 roku ukazał się tomik wierszy „To wróci”. Mała książeczka, z dość ascetyczną, prawie biała okładką, wydana przez wydawnictwo Sic! • Autorka jest erudytką, umiejącą czerpać inspiracje z szeroko pojętej kultury, wystarczy jakaś melodia, obejrzany oraz, film, zasłyszana rozmowa, by twórczo swoje przemyślenia zamienić w wiersz. Bagaż wieku, doświadczeń, przeczytanych, czy przetłumaczonych wierszy pozwala Jej pochylić się nad z pozoru błahym wydarzeniu: czy to będzie piękna młoda twarz z portretu z Fajum, utrwalona, ale nie ocalona. Zachwyt nad obrazami van Gocha i pytanie, dlaczego cena talentu okupiona szaleństwem. Marzenie, żeby uwierzyć w realność wiersza czy obrazu, jak Rousseau w namalowanego przez siebie tygrysa. • Autorka kiedyś stwierdziła, że muzyka zawsze towarzyszy Jej w pracy. W tym tomiku dzieli się z nami swoimi refleksjami i wspomnieniami o Roztropowiczu, wsłuchuje się w sonatinę Ravela, wspomina niepowtarzalny głos Janis Joplin, tak udolnie naśladowany przez Jej córkę w piosence „Mercedes Benz”. • Kilka wierszy autorka poświęca Stanom Zjednoczonym, w których pracowała i przebywała. Ale są też w tym tomiku wiersze nie mające kontekstu kulturowego. To takie dotykające czegoś ulotnego, metafizycznego, a zarazem dotyczącego bytu, odchodzenia, żalu, np. w wierszu „Niewinność”. W innym wierszu pyta: why not? Dlaczegóżby nie? Próbować. Wciąż na nowo próbować. • Ostatni zaś wiersz to pozorna sprzeczność, nadzieja, nieświadomość i nieuchronność tego co przyjdzie. • Czytając te wiersze, po raz drugi, czy trzeci odkrywamy nowe obszary wrażliwości autorki i swoje własne. Polecam
Dyskusje

Brak wątków

Przejdź do forum
Nikt jeszcze nie obserwuje nowych recenzji tego dzieła.
Okładki
Kliknij na okładkę żeby zobaczyć powiększenie lub dodać ją na regał.
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo