Savoir-vivre dla dzieci:

poradnik o dobrym wychowaniu

Autor:
Janusz Stańczuk
Ilustracje:
Aneta Fontner-Dorożyńska
Agnieszka Idźkowska
Bogdan Idźkowski
Opracowanie graficzne:
Agnieszka Idźkowska
Bogdan Idźkowski
Wydawca:
Wydawnictwo Sióstr Loretanek (2010-2016)
ISBN:
978-83-7257-421-3, 978-83-7257-422-0
978-83-7257-806-8
Autotagi:
druk
książki
poradniki
savoir-vivre
5.0 (2 głosy)

Dlaczego na stole leży tyle różnych sztućców? O czym można rozmawiać z nowo poznanym kolegą, a jakich tematów nie należy poruszać? Czy wolno na przyjęcie pójść ze swoim pieskiem? O której godzinie nie wypada dzwonić do znajomych? W książce znajdziecie odpowiedź na setki różnych pytań. A ponadto zastanowimy się wspólnie, co to znaczy: człowiek dobrze wychowany? Można go łatwo rozpoznać, nawet jeżeli nie jest ubrany w elegancki smoking i cylinder na głowie. Biblijna Księga Syracha mówi, że niewiele jest darów cenniejszych ponad "osobę dobrze wychowaną". Bo wychowanie to nie tylko znajomość przepisów i umiejętność posługiwania się sztućcami. To przede wszystkim grzeczność i sympatia okazywana innym ludziom. "Są ludzie, którzy nie wiedzą o tym, że grzeczność kosztowała ludzkość wieki pracy" - napisał Cyprian Kamil Norwid. Zachęcam więc, by wykorzystać w codziennym życiu wszystkie refleksje, jakie znajdziecie w tej książce. Nie zniechęcajmy się tym, że inni postępują odwrotnie. Ktoś przecież musi zbudować piękny świat, prawda? Zacznijmy więc od siebie i od swojego domu. ks. Janusz Stańczuk
Więcej...
Wypożycz w bibliotece pedagogicznej
Dostęp online
Brak zasobów elektronicznych
dla wybranego dzieła.
Dodaj link
Recenzje

Brak recenzji - napisz pierwszą.

Dyskusje

Brak wątków

Przejdź do forum
Nikt jeszcze nie obserwuje nowych recenzji tego dzieła.
Okładki
Kliknij na okładkę żeby zobaczyć powiększenie lub dodać ją na regał.
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo