Nakarmić kamień

Autor:
Bronka Nowicka
Wydawcy:
Biuro Literackie (2015-2017)
Legimi (2016)
Wydane w seriach:
Poezje
Poezje - Biuro Literackie
ISBN:
978-83-65125-02-6, 978-83-65358-11-0
Autotagi:
druk
książki
liryka
proza
4.0 (9 głosów)

Nakarmić kamień to nieustanne dociekanie istoty rzeczy. Przedstawiony przez Nowicką świat nie obrósł jeszcze we wtórne znaczenia, w sposób szczególny działa więc na wyobraźnię, wytwarzając własne ciągi przyczynowo-skutkowe, własną logikę. Autorka penetruje relacje łączące ludzi i rzeczy, kwestionuje i podważa zastałe hierarchie, balansuje na granicy ciała i świata zewnętrznego. Związek człowiek-rzecz to dla poetki również podstawa do uobecniania zmarłych, zapamiętanych, „zatrzymanych” w przedmiotach. To mocny, świeży debiut w literaturze polskiej.

Więcej...
Wypożycz w bibliotece pedagogicznej
Dostęp online
Brak zasobów elektronicznych
dla wybranego dzieła.
Dodaj link
Recenzje
  • Tomik wierszy pisanych prozą
  • Cóż, działa trochę nasennie...
  • Bronka Nowicka "Nakarmić kamień" • Tegoroczna nagroda Nike. • Dla nowej twarzy i dla niewielkiej, niepozornej książki. To zbiór urwanych form z codzienności, na którą patrzy dziecko. Własną rodzinę widzi jako bycie, trwanie tu. Tylko prababka tak naprawdę żyje. Stara schorowana kobieta z alzheimerem i demencją, stara której wydaje się że jest dzieckiem i czasem z walizką i w kapciach staje w ogrodzie i czeka na pociąg. Stoi przy torach, ktore istnieją tylko w jej glowie by po trwaniu w miejscu wrócić do domu. może czeka na śmierć? Moze pociąg mija jej stację bo to nie jej czas? Dziecko trzyma kamień w kieszeni i próbuje mu dać życie, nakarmić go by zyl. A o co w tym świecie chodzi...czy on ma jakiś sens? Czytalam o progu, o szafie-skrytce prababki, o płaczu do wewnątrz i smutku na leżaku obok. Strony tej książki zaprzątają umysł w bardzo dziwny sposób. Najpierw chciałam zrozumieć więcej niż moglam, jakbym sama sobie narzucała intelektualne wyzwanie, jakbym chciała znaleźć drugie dno. Ale tu chyba nie zawsze o to chodzi. To nasz świat, ja jestem dorosla a patrzy na mnie dziecko,wokoło którego toczy sie ten sam świat lecz jakby inny. Trudno szybko przejść, trudno trzasnąć drzwiami, a może latwiej ubrać się w sukienkę trumnę? • Smutne, nie dla każdego choć każdy zrozumie Bronkę inaczej. Dlatego nie ocenię
Dyskusje

Brak wątków

Przejdź do forum
Nikt jeszcze nie obserwuje nowych recenzji tego dzieła.
Okładki
Kliknij na okładkę żeby zobaczyć powiększenie lub dodać ją na regał.
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo