Pokaż oko, pokaż nos:

102 wierszyki z gestami kształcące orientację w schemacie ciała

Autor:
Małgorzata Barańska
Wydawca:
Wydawnictwo Harmonia (2010-2018)
ISBN:
978-83-7134-473-2
Autotagi:
druk
książki
liryka
poradniki
5.0

Książka jest zbiorem wierszyków, dzięki którym kształtowana jest u dzieci orientacja w schemacie ciała, czyli umiejętność wskazywania i nazywania poszczególnych części ciała oraz rozróżniania jego stron: lewej i prawej. Pod każdą rymowanką znajduje się opis ruchów i gestów,które maluchy mogą wykonywać, wypowiadając wierszyk. Podczas zabawy z wierszykami dzieci rozwijają również pamięć słuchową, koordynację ruchowo-słuchową, sprawność wszystkich palców, rozwijają słownictwo i doskonalą koncentrację uwagi. Wierszyki przeznaczone są przede wszystkim dla dzieci w wieku przedszkolnym. Z pewnością przydadzą się również w pracy z uczniami klasy pierwszej lub starszymi, mającymi parcjalne deficyty rozwojowe lub innego rodzaju specjalne potrzeby edukacyjne.
Więcej...
Wypożycz w bibliotece pedagogicznej
Dostęp online
Brak zasobów elektronicznych
dla wybranego dzieła.
Dodaj link
Recenzje
  • Jak nas informuje podtytuł – są to rzeczywiście 102 wierszyki. Rymowane zabawy uczące dzieci, gdzie jest oko, nos, ucho, głowa, ręka prawa, lewa itp. • Wierszyki są wesołe, krótkie i łatwe do zapamiętania. Pod każdym podany jest przykładowy instruktaż, opis ruchów i gestów – do wykorzystania w czasie zabawy z dziećmi. Oczywiście można je wykonywać po swojemu – co komu pasuje i jak nas poniesie inwencja w czasie zabawy. • Najwyraźniej zbiorek jest przeznaczony dla dzieci w wieku przedszkolnym, ale ja najprostsze wierszyki już z powodzeniem zastosowałam w zabawie z rocznym synkiem. • Bardzo fajna pomoc nie tylko dla przedszkolanek, ale też i dla rodziców. Warto skorzystać.
Dyskusje

Brak wątków

Przejdź do forum
Katarynka
Okładki
Kliknij na okładkę żeby zobaczyć powiększenie lub dodać ją na regał.
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo