Między Dźwiną a Wilią

Inne tytuły:
wspomnienia dowódcy Wileńskiego Zgrupowania nr 2 AK, któremu podlegała m.in. 5. Wileńska Brygada legendarnego majora Zygmunta Szendzielarza "Łupaszki"
wspomnienia żołnierza Armii Krajowej Ziemi Wileńskiej
Autor:
Mieczysław Potocki (1909-1989)
Wydawcy:
Oficyna Wydawnicza Mireki (2015)
Wydawnictwo Prohibita (2008)
Agencja Wydawniczo - Promocyjna Scripta Manent
ISBN:
978-83-61344-07-0, 978-83-64452-56-7
978-83-64452-59-8
Autotagi:
druk
elementy biograficzne
książki

MIECZYSŁAW POTOCKI (ur. 18 marca 1909 r. w Goniądzu na Podlasiu) - major "Węgielny" - żołnierz AK, odznaczony w 1943 r. Krzyżem Walecznych, a w 1944 r. Orderem Wojennym Virtuti Militari kl. V, walczył z Niemcami na terenie przedwojennego województwa wileńskiego pomiędzy rzekami Dżwiną i Wilią. Od 1940 r. organizował struktury konspiracyjne i ośrodki dywersyjno-partyzanckie wzdłuż ważniejszych linii komunikacyjnych, scalał oddziały partyzanckie, doprowadził do powstania Zgrupowania Nr 2 AK. Stojąc na jego czele, w 1944 r. stoczył zwycięskie bitwy z Niemcami m.in. pod Worzianami (31.01), Bołoszą (28.04) i Krawczunami (03.07). Od generała majora Armii Czerwonej Gładyszewa - za wsparcie bojowe w ramach akcji "Burza"- otrzymał podziękowanie, a niespełna tydzień później. 17 lipca 1944 r. major "Węgielny" wraz z grupą swoich żołnierzy został podstępnie aresztowany przez NKWD, wywieziony w głąb Związku Sowieckiego i internowany. Po powrocie do Polski był więziony przez MBP do lutego 1950 r. Zmarł 11 listopada 1989 r, w dniu Święta Odzyskania Niepodległości, w roku, w którym dla Polski zakończyła się II wojna światowa.
Więcej...
Wypożycz w bibliotece pedagogicznej
Dostęp online
Brak zasobów elektronicznych
dla wybranego dzieła.
Dodaj link
Recenzje

Brak recenzji - napisz pierwszą.

Dyskusje

Brak wątków

Przejdź do forum
Nikt jeszcze nie obserwuje nowych recenzji tego dzieła.
Okładki
Kliknij na okładkę żeby zobaczyć powiększenie lub dodać ją na regał.
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo