"Park Marconiego" to kolejny już kryminał z komisarzem Erikiem Winterem w roli głównej. Winter jest specyficzną postacią, którą ja bardzo lubię. Jednak muszę powiedzieć, że Ake Edwardson pisze dość nierówno i zdarzało mi się czytać jego słabsze powieści. Na szczęście "Park Marconiego" do nich nie należy. Policja w Goteborgu natrafia na ciało zamordowanego mężczyzny. Denat ma związane ręce i nogi, opuszczone do kolan spodnie i plastikowy worek na głowie. Obok niego znaleziono kawałek opakowania po torcie z napisana literą R. Co to oznacza? Nikt nie wie.... Do akcji wkracza komisarz Erik Winter, który ma zająć się tą sprawą. Okazuje się, że na jednej ofierze się nie skończy, pojawiają się kolejne, analogiczne ofiary, a obok nich pojawiają się kolejne litery alfabetu na tackach po torcie. Sprawa jest dziwaczna i trudna. Erik Winter bada ślady, kontaktuje się ze świadkami, nic jednak nie zbliża go do mordercy.... Czy uda mu się rozwiązać sprawę seryjnego, tortowego zabójcy? Przekonajcie się sami! Ake Edwardson stanął na wysokości zadania i stworzył kryminał, który mnie zaintrygował. Fabuła jest ciekawie skonstruowana, a akcja mknie jak burza. Książkę czyta się błyskawicznie, ze względu na dużą ilość dialogów i lekko napisany tekst. Edwardson, jak zwykle, miesza wątki i kieruje czytelnika na zupełnie inne tory, oddalając, zamiast przybliżać, od wykrycia tajemniczego mordercy. Chaos - to znajdziecie w każdej z powieści Ake Edwardsona, ale jest to chaos kontrolowany. Chwilami mnie denerwuje, a chwilami go podziwiam. Zależy to chyba też od mojego nastroju - tym razem książka wciągnęła mnie na tyle, że zarwałam kawałek nocki, żeby ją skończyć.
