Byłam sekretarką Rumkowskiego:

dzienniki Etki Daum

Autor:
Elżbieta Cherezińska
Lektor:
Elżbieta Kijowska
Wydawca:
Zysk i Spółka Wydawnictwo (2008)
ISBN:
978-83-7506-219-9
Autotagi:
audiobooki
druk
książki
literatura faktu, eseje, publicystyka
4.3 (6 głosów)

Etka Daum przez 1653 dni była sekretarką Chaima Rumkowskiego. Zza swojego biurka, tuż przed drzwiami jego gabinetu, obserwowała powstanie, rozkwit i upadek najdziwniejszego żydowskiego państwa w niemieckim Kraju Warty. Kreśliła portret jego twórcy, przełożonego Judenratu w getcie łódzkim, Chaima Mordechaja Rumkowskiego. Jednocześnie ukazywała obraz skomplikowanych relacji między żydowską a niemiecką administracją getta i walki o władzę wśród tamtejszych elit. Getto łódzkie zlikwidowano dopiero w sierpniu 1944 roku, gdy Sowieci od dawna stali na linii Wisły. To sprawiło, iż spośród jego mieszkańców ocalało o wiele więcej Żydów niż z każdego innego getta na terenie Polski. Na czym polegała tajemnica łódzkiego getta? Kim naprawdę był "król Chaim"? [Znak, 2008]
Więcej...
Wypożycz w bibliotece pedagogicznej
Dostęp online
Brak zasobów elektronicznych
dla wybranego dzieła.
Dodaj link
Recenzje
  • Opis życia łódzkiego getta. • 160 tys osób na 4 km2. • Kolejna niejednoznaczna postać przedstawiona przez autorkę.Prezes Rumkowski- „uratuje nas praca”. • Dzień po dniu. Zmagania z głodem, zimnem, izolacją. Deportacje. Wielka Szpera. Młynek do mielenia kości. • Ale też opis przeżywanej miłości Etki, bukiecik fiołków od narzeczonego... • Zastanawiam się ile w książce jest z dzienników, a ile z autorstwa Cherezińskiej?
  • Przejmująca książka Elżbiety Cherezińskiej "Byłam sekretarką Rumkowskiego. Dzienniki Etki Daum" to opowieść tytułowej bohaterki, która, gdy trafiła w 1940 roku do łódzkiego getta, objęła tam funkcję sekretarki Przełożonego Starszeństwa Żydów w Getcie, Chaima Rumkowskiego. Etka opisuje w dziennikach swoje codzienne obowiązki, życie w coraz bardziej zatłoczonym getcie, walkę o podstawowe, niezbędne do przeżycia artykuły. Swoje lęki, dramaty, ale również miłość do przyszłego męża – Izia. Ze względu na pełnioną funkcję, dużo uwagi poświęca także swojemu przełożonemu, który do dzisiaj pozostaje osobą kontrowersyjną, ze względu na współpracę z okupantem. Jednak w jej wspomnieniach jest raczej oceniany pozytywnie, jako ten, który przyczynił się do tak długiego istnienia getta. Wspomnienia uzupełnione są fotografiami z życia Etki oraz obrazującymi codzienność w getcie. am
Dyskusje

Brak wątków

Przejdź do forum
Nikt jeszcze nie obserwuje nowych recenzji tego dzieła.
Okładki
Kliknij na okładkę żeby zobaczyć powiększenie lub dodać ją na regał.
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo