Moja babcia gra na trąbie

Autor:
Wanda Chotomska (1929-2017) ...
Ilustracje:
Jan Zieliński
Edward Lutczyn
Wydawcy:
Wydawnictwo Literatura (2001-2009)
Polski Związek Niewidomych Zakład Wydawnictw i Nagrań (1991)
Wydaw. Czytelnik (1990)
Wydane w seriach:
To Lubię
To Lubię - Literatura
Autotagi:
druk
epika
Więcej informacji...
5.0

Pani Wanda Chotomska musiała być w wyśmienitym humorze pisząc tę powieść – tak jest zabawna i wesoła. Opowiada o szczęśliwym mieście, którego mieszkańcy jedzą tylko świeżuteńki, pachnący chleb, w dzienniku „Co słychać?” czytają o samych podnoszących na duchu wiadomościach, a w szkole dzieci uczą się jak z nut – bo wszystkie zeszyty mają w pięciolinię! Ponieważ jednak Autorka wie, że życie to nie tylko lukrowane ciasteczka – w miasteczku pojawia się straszny król Ponuras, który szybko zaprowadza swoje smutne, totalitarne rządy. Dzięki Babci nie trwają one długo…
Więcej...
Wypożycz w bibliotece pedagogicznej
Dostęp online
Brak zasobów elektronicznych
dla wybranego dzieła.
Dodaj link
Recenzje
  • Wanda Chotomska napisała świetną książkę dla dzieci o potędze muzyki i zwycięstwie dobra nad złem. • Mieszkańcy Miasteczka żyją sobie spokojnie i radośnie, wśród zieleni, śpiewu ptaków i muzyki. W tym Miasteczku używa się wyłącznie papieru nutowego - do zapisu wszystkiego, nawet rachunków i komunikatów urzędowych. Papieru w kratkę w ogóle się nie używa, nawet do mamtematyki. Bo w takich kratkowanych zeszytach wszystko wygląda jakby siedziało za kratami. • Aż tu pewnego dnia Miasteczko zostaje najechane przez wojsko Ponurasa. Ponuras nie dość, ze jest ponuty, to jeszcze jest głuchy jak pień i radują go tylko wystrzały armatnie. Swoje panowanie zaczął od zniszczenia wszelkich instrumentów muzycznych, a kto nie poddał się rozporządzeniu, trafił do lochu. Miasteczko z radosnego i rozśpiewanego zamieniło się w ponurą ruinę. • Tyranii Ponurasa nie poddaje się jedna jedyna rodzina, w której prym wiedzie pomysłowa Babcia. Obmyśla sprytny plan pozbycia się najeźdźcy. • Czy uda się uwolnić spod rządów Ponurasa? - Przeczytajcie sami. Jest to piękna, zabawna i pouczająca książka.
Dyskusje

Brak wątków

Przejdź do forum
Katarynka
Opis
Autorzy:Wanda Chotomska (1929-2017) Edward Lutczyn James Oliver Curwood (1878-1927)
Ilustracje:Jan Zieliński Edward Lutczyn
Tłumacz:Jerzy Marlicz (1898-1980)
Lektor:Hanna Kamińska
Wydawcy:Wydawnictwo Literatura (2001-2009) Polski Związek Niewidomych Zakład Wydawnictw i Nagrań (1991) Wydaw. Czytelnik (1990)
Serie wydawnicze:To Lubię To Lubię - Literatura
ISBN:83-07-01930-3 83-88484-44-3 83-89409-61-5 978-83-60638-76-7 83-07-01930 978-83-89409-61-5
Autotagi:beletrystyka druk epika książki literatura literatura piękna opowiadania powieści proza zbiory opowiadań
Powyżej zostały przedstawione dane zebrane automatycznie z treści 25 rekordów bibliograficznych, pochodzących
z bibliotek lub od wydawców. Nie należy ich traktować jako opisu jednego konkretnego wydania lub przedmiotu.
Okładki
Kliknij na okładkę żeby zobaczyć powiększenie lub dodać ją na regał.
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo