Edukacja domowa

(…) Jeśli założymy, że nikogo nie można nauczyć niczego na siłę, logiczny będzie wniosek, że wszystkich uczniów podzielić można na samouków i nieuków. Każdy z nas posiada wewnętrzne drzwi z klamką od środka i tylko my sami możemy je otworzyć. Jeśli lubiliśmy jakiegoś nauczyciela, to nawet gdy nauczał on przedmiotu, za którym nie przepadaliśmy, te wewnętrzne drzwi były otwarte. Jeśli natomiast nie lubiliśmy nauczającego, to temat nauczania miał mniejsze znaczenie – przyswojenie go sobie nie było łatwe. Przypomina mi to moją podróż pociągiem w wagonie sypialnianym do Jałty na Ukrainie. Wagon był bez przedziałów, korytarz po lewej stronie i dwupiętrowe łóżka po prawej. Jeśli leżący był wysoki, to przechodząc przez korytarz, trzeba było pochylać się ku oknu, aby nie uderzyć twarzą w jego stopy. Na korytarzyku znajdowały się stoliczki i siedzenia, które można było odczepić od ściany. Przy stoliku siedziało dwóch mężczyzn jedzących wędzonego łososia. Był to piękny kawał różowej, z pewnością wędzonej w domu, ryby. Ryba ta leżała na przetłuszczonej gazecie, a mężczyźni jedzący ją używali palców jako sztućców. Źródło: lubimyczytac.pl