Przypalona szarlotka

Inne tytuły:
Przypalona szarlotka czyli Jak budowć więzi rodzinne
Autor:
Ewa Stadtmüller
Ilustracje:
Łukasz Zabdyr
Lektor:
Hanna Kinder-Kiss
Wydawcy:
IBUK Libra (2013)
Diecezjalne Wydawnictwo i Drukarnia w Sandomierzu (2012-2013)
Związek Niewid (2007)
Wydaw. M (1999)
ISBN:
83-7221-075-6, 978-83-257-0582-4
978-83-257-0417-8
Autotagi:
druk
opowiadania
proza
zbiory opowiadań
3.0

„Przypalona szarlotka” - to zbiór siedemdziesięciu czterech krótkich, pełnych ciepła i humoru opowiadań, których tematem jest przeżywanie roku liturgicznego w rodzinie oraz codzienne radości i problemy zapracowanych rodziców, aktywnej, bardzo „młodej duchem” babci oraz dzieci - dziewięcioletniego Maćka, przygotowującego się do przyjęcia Pierwszej Komunii Świętej i pięcioletniej Basi. Ważne wydarzenia rodzinne takie jak: ślub cioci, śmierć dziadzia, narodziny braciszka są okazją do przybliżenia czytelnikom (najlepiej w wieku bohaterów tej książeczki, czyli 5 - 9 lat) poszczególnych sakramentów, związanych z nimi obrzędów religijnych oraz pięknych, starych tradycji. Każda z opowieści kończy się niespodzianką: wierszem, zagadką, modlitwą, czy tekstem przedstawienia do domowego teatrzyku. Zarówno rodzice czy dziadkowie jak i katecheci znajdą w tej książeczce niejeden pomysł na przeprowadzenie ciekawej rozmowy, czy zabawy z dziećmi. Wiele mówi się i pisze o konieczności pielęgnowania więzi rodzinnych, o sile płynącej z trwania przy najważniejszych wartościach, o potrzebie bycia razem. „Przypalona szarlotka” jest próbą przełożenia tych „pobożnych życzeń” na język praktyki. Dlaczego „Przypalona szarlotka”? Wbrew pozorom, nie jest to rachunek sumienia roztargnionej gospodyni, ani parodia książki kucharskiej. Po prostu, przyszło mi kiedyś do głowy, że życie rodzinne przypomina czasem właśnie taką przypaloną szarlotkę. Gdy się je rozpoczyna, wszystko jest pięknie. Wydaje się, że to właśnie nam uda się upiec to „idealne ciasto”. Przepis jest, a jakże (nawet nie jeden), składniki są, dobre chęci też. Problem polega na tym, że trzeba pichcić we dwoje, potem troje, pięcioro..., a każdy ma swoją wizję. Jeden doda za dużo jabłek, drugi za mało cukru, a trzeci zapomni wyjąć z pieca na czas. I co wtedy? Jak za kwaśna, można posypać cukrem pudrem, jak przypalona, z grubsza oskrobać. Jak się nie da zjeść, trzeba zaczynać od nowa. Pan Bóg nie da nam w prezencie „idealnej szarlotki”, może tylko ulepszyć... kucharzy. Jeśli oni zbliżą się do ideału, to i szarlotce wyjdzie to na dobre. Tego właśnie życzę z całego serca dużym i małym czytelnikom tej książki. Autorka - Ewa Stadtmüller
Więcej...
Wypożycz w bibliotece pedagogicznej
Dostęp online
Brak zasobów elektronicznych
dla wybranego dzieła.
Dodaj link
Recenzje

Brak recenzji - napisz pierwszą.

Dyskusje

Brak wątków

Przejdź do forum
Nikt jeszcze nie obserwuje nowych recenzji tego dzieła.
Okładki
Kliknij na okładkę żeby zobaczyć powiększenie lub dodać ją na regał.
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo