Najsmutniejsze dziecko

Autor:
Cathy Glass
Tłumacz:
Joanna Puchalska
Wydawca:
Hachette Polska (2010-2012)
Wydane w seriach:
pisane przez życie
ISBN:
978-83-7575-761-3, 978-83-7739-828-9
Autotagi:
druk
książki
literatura faktu, eseje, publicystyka
5.0

"Pisane przez życie" to seria mówiąca o sprawach ważnych i trudnych. Wśród poruszanych tematów dominuje wykorzystywanie seksualne dzieci, przemoc wobec słabszych i bezbronnych, niesprawiedliwe traktowanie kobiet we współczesnym świecie. Relacje autorów, będących ofiarami lub naocznymi świadkami traumatycznych zdarzeń, bywają przerażające. Trudno uwierzyć, że te historie zdarzyły się naprawdę. Celem książek nie jest epatowanie brutalnością. Chodzi o poruszenie opinii publicznej i uzmysłowienie czytelnikom, że gdy komuś dzieje się krzywda, nie można być obojętnym, trzeba działać. Łza spłynęła po policzku Donny. Potem następna. Mama mówi, że muszę zmyć ten brud, ale on nie chce zejść, choć wciąż próbuję. Patrzyłam, nie wiedząc jak zareagować, a Donna przełożyła szczoteczkę i zaczęła szorować drugą dłoń z dziką determinacją w oczach. Wzruszająca opowieść o dziesięcioletniej Donnie, krzywdzonej przez matkę i rodzeństwo. Znęcali się nad nią fizycznie i psychicznie na wszelkie sposoby, bo była najsłabsza w miocie. Gdy trafiła do rodziny zastępczej Cathy Glass, jej traumatyczne przeżycia wyszły na jaw. To książka o cudownej, uzdrawiającej sile miłości. Gdy dziecko jest kochane, nawet najgorsze przeżycia odchodzą w zapomnienie.
Więcej...
Wypożycz w bibliotece pedagogicznej
Dostęp online
Brak zasobów elektronicznych
dla wybranego dzieła.
Dodaj link
Recenzje

Brak recenzji - napisz pierwszą.

Dyskusje

Brak wątków

Przejdź do forum
Nikt jeszcze nie obserwuje nowych recenzji tego dzieła.
Okładki
Kliknij na okładkę żeby zobaczyć powiększenie lub dodać ją na regał.
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo