Wyznania hieny:

jak to się robi w brukowcu

Autor:
Piotr Mieśnik
Wydawca:
The Facto (2014)
ISBN:
978-83-61808-53-4
Autotagi:
druk
4.0 (2 głosy)

"Wyznania hieny" to książka dla czytelników o stalowych nerwach - brutalna, cyniczna, a nawet szokująca. Piotr Mieśnik, były dziennikarz "Faktu", odsłania bulwersujące kulisy pracy w tabloidzie. Przestawia prawdziwe historie z okresu, kiedy sam polował na "ryje" (artystów, polityków, celebrytów) i za wszelką cenę zdobywał "mordochwyty" (kompromitujące zdjęcia). W mocnych słowach, bez owijania w bawełnę opisuje, kim są dziennikarskie hieny i jak daleko potrafią się posunąć, aby zdobyć materiał. Książka demaskuje schematy działania bulwarówek, ale także ich ofiary. Jak przyznaje sam autor, dla niego stanowi ostatni etap katharsis.
Więcej...
Wypożycz w bibliotece pedagogicznej
Dostęp online
Brak zasobów elektronicznych
dla wybranego dzieła.
Dodaj link
Recenzje
  • Tytuł: Wyznania hieny. Jak to się robi w brukowcu. • Autor: Piotr Mieśnik • Wydawnictwo: The Facto • Data wydania: 14 września 2014 • Liczba stron: 288 • Piotr Mieśnik – dziennikarz i specjalista ds. komunikacji medialnej. Pisał m.in. w "Słowie Ludu", "Nie", "Trybunie", "Logo", a także serwisach: TVN24 i Gazeta.pl. Najdłużej pracował w największym polskim brukowcu – "Fakcie", z którego zrezygnował w 2013 roku. Pasjonat sportów walki, fan Remarque'a i Nietzschego, wielbiciel buldogów francuskich. • Autor stara się w luźny sposób przedstawić nam, co czekało go podczas pracy w "szmatławcu". Liczne kontrowersje, imprezy i ujawniane nieznanych nikomu faktów z życia ważnych osobistości naszego kraju oraz celebrytów, są przedsmakiem tego, co czeka nas po tej lekturze. • Pamiętaj, synu, nigdy, ale przenigdy nie pozwól, żeby ci narzucili, co masz myśleć, rób swoje. • Bardzo ciekawym aspektem jest ukazanie czytelnikowi słownika, którym posługują się brukowcy. "Ryje" to znani politycy i celebryci, "paparuchy", czyli fotografowie robiący zdjęcia z ukrycia, "hienami" nazywani są ludzie pracujący w takich gazetach, "szorty" to króciutkie notki informacyjne. Tych słów jest znacznie więcej i – na szczęście – wydawnictwo wytłuszczyło je. • Opis z tyłu książki głosi: "Wulgarna, brudna i cyniczna książka dziennikarza, który przez 7 lat pracował w "Fakcie"". Z wulgaryzmami się zgodzę, gdyż występują one licznie, ale głównie na libacjach alkoholowych, które znane są z rozwiązłości języka. • Nie jesteśmy instytucją charytatywną, liczą się słupki, tylko słupki, nie ludzie. • Ludzie pracujący w tych "szmatławcach" często godziny polowań na osobę przypłacają oparzeniami skóry, ukąszeniami komarów, czy skaleczenia cierniami. Poddają siebie różnym torturom, aby rozpętać burzę. Piotr Mieśnik w bardzo dobry sposób opisuje wszystko, co go spotkało: starcia z ZUS-owcami, imprezy z paparazzimi, czy konflikty z policjantami. Jednym słowem: czytelnik funduje sobie zabawę, która jest stokroć lepsza, niż oglądanie seriali typu: "Trudne sprawy". Bardzo często uśmiech pojawiał się na mojej twarzy. • Podsumowując, pozycja dla tych, którzy lubią spędzić leniwy wieczór z książką i winem w ręce oraz dla tych, którzy marzą bądź marzyli o pracy w brukowcu. Bardzo oryginalna książka. O takiej tematyce i w takim wydaniu nie znajdziecie niczego lepszego niż Wyznania hieny.
  • „Ryje” to znani politycy i celebryci. Polują na nich „paparuchy”, czyli fotografowie robiący zdjęcia z ukrycia. Chcą zdobyć „mordochwyty”, czyli kompromitujące fotki. Wszystko to opisują „hieny”, czyli pracownicy brukowców, a w postaci kolorowej medialnej papki spożywacie to Wy – czytelnicy, choć tak naprawdę jesteście dla nich tylko „targetami”. Wulgarna, brudna i cyniczna książka dziennikarza, który przez 7 lat pracował w „Fakcie”. Wielka polityka, mali politycy, dziennikarskie hieny, morze alkoholu i ani kropli moralnych zasad. Ta książka demaskuje prasę brukową. A przy okazji ludzi z pierwszych stron tabloidów. /WWW/
Dyskusje

Brak wątków

Przejdź do forum
Nikt jeszcze nie obserwuje nowych recenzji tego dzieła.
Okładki
Kliknij na okładkę żeby zobaczyć powiększenie lub dodać ją na regał.
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo