Cud chłopak

Tytuł oryginalny:
Wonder
Autor:
R. J. Palacio
Tłumacz:
Maria Olejniczak-Skarsgard
Wydawca:
Wydawnictwo Albatros A. Kuryłowicz (2014)
ISBN:
978-83-7885-942-0
Autotagi:
druk
książki
powieści
proza
Źródło opisu: Gminna Biblioteka Publiczna w Żołyni - Katalog księgozbioru
4.0

"Nie jestem zwykłym dzieckiem tylko dlatego, że nikt nie patrzy na mnie jak na zwykłe dziecko" - mówi o sobie August. I nie mija się z prawdą, bo przecież na widok "zwykłego" dziesięciolatka młodsze dzieci nie uciekają z krzykiem, a starsze i dorośli nie odwracają głowy z obrzydzeniem lub przerażeniem albo - w najlepszym wypadku - z konsternacją.August jest inteligentnym, dowcipnych chłopcem i jego życie wyglądałoby pewnie zupełnie inaczej, gdyby nie jeden zmutowany gen, z powodu którego ma zdeformowaną twarz i zanim skończył dziesięć lat, przeszedł 27 operacji. Do tej pory widział siebie oczami kochających go bezwarunkowo rodziców i siostry. Teraz, gdy idzie do szkoły - od razu do piątej klasy - przyjdzie mu się zmierzyć ze światem rówieśników i starszych uczniów, z ostracyzmem, uprzedzeniami, a czasem ze zwykłym chamstwem i podłością. Spotka się jednak również z dobrocią, przyjaźnią i wspaniałomyślnością.Kontakt z rówieśnikami odmieni Augusta. Ale czy tylko jego?
Więcej...
Wypożycz w bibliotece pedagogicznej
Dostęp online
Brak zasobów elektronicznych
dla wybranego dzieła.
Dodaj link
Recenzje
  • Mam nadzieję, że nie tylko mnie ta książka skojarzyła się szybko z „Małym Księciem”, czy „Oskarem i Panią Różą”. Jeśli ktoś czytał któryś z tych dwóch tytułów (a raczej tak jest, ponieważ to lektury w gimnazjum) lepiej zrozumie sens moich słów. We wszystkich trzech pozycjach poznajemy małych chłopców, z wielkimi sercami, mnóstwem przeżyć (lepszych i gorszych) oraz inteligencją ponad ich wiek. Jednakże, moim skromnym zdaniem „Cud Chłopak” wybija się ponad Małego Księcia oraz Oskara i to wcale nie tylko wizualnie. • Rzeczonym głównym bohaterem jest August. Drobny dziesięciolatek, inteligentny i miły, ale char­akte­ryzu­jący­ się swoim specyficznym wyglądem. Urodził się on bowiem z rzadką chorobą, przez którą lekarze nie dawali mu szans na przeżycie, a jego twarz od zawsze była potwornie zniekształcona. Jednak cud sprawił, że Auggie dotrwał do dziesiątego roku życia, uczony w domu przez mamę i nadopiekuńczo chroniony przed rówieśnikami przez siostrę Vię. Jak można się domyślić, chłopiec jest dość dziecinny, ale nawet jeśli ktoś twierdzi, że mu to przeszkadza, gwarantuję, że charakter głównego bohatera jest wielkim plusem dla całej historii. • Problematyka książki to akceptacja między dziećmi, która wbrew pozorom nie zawsze jest taka bajkowa. Okazuje się bowiem, że nawet małe dzieci potrafią okazywać swoje mordercze instynkty. Kiedy więc Auggie, za namową rodziców i dyrektora, trafia do szkoły jego życie to koszmar. Jest pokazywany palcami, wyśmiewany i lekceważony, co stanowi oczywistą traumę w życiu chłopca. Nie poddaje się on jednak i przez pełen rok śledzimy jego wzloty i upadki. • Narracja w książce bardzo intryguje, gdyż poznajemy sytuację nie tylko z punktu widzenia Augusta. Znajdują się tam również rozdziały między innymi z perspektyw jego siostry Vii, przyjaciela Jacka, czy przyjaciółki Summer. To ciekawe, ponieważ daje szersze spojrzenie na tytułowego bohatera i jego charakter. Gdyby nie to, nigdy nie dowi­edzi­elib­yśmy­ się jak wygląda, ponieważ sam mówił: „Nie powiem wam, jak wyglądam. Cokolwiek sobie wyobrażacie, w rzeczywistości jest pewnie gorzej”. Same rozdziały są tak śmiesznie krótkie, że stosując zasadę „nie zatrzymam się, dopóki kolejny rozdział nie przekroczy czterech kartek”, przeczytamy całą powieść jednym tchem – jak ja. • Nie chcę zdradzać zbyt wiele, bo z doświadczenia wiem, że najlepiej byłoby sięgnąć po tą pozycję nic o niej nie wiedząc i nie oczekując gwiazdek z nieba. Mimo to, nie mogę się powstrzymać od napisania, że jest to jedna z moich dotychczasowo ulubionych książek roku 2015 i myślę, że tak zostanie. Nie oceniaj książki po okładce, a ludzi po wyglądzie
Dyskusje

Brak wątków

Przejdź do forum
Nikt jeszcze nie obserwuje nowych recenzji tego dzieła.
Okładki
Kliknij na okładkę żeby zobaczyć powiększenie lub dodać ją na regał.
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo