Nowy słownik znaków japońskich:

kanji

Autor:
Bogusław Nowak
Wydawca:
Wydawnictwo Wiedza Powszechna (1995-2009)
ISBN:
978-83-214-1442-3, 3-214-1016-2
Autotagi:
druk
słowniki
5.0
Wypożycz w bibliotece pedagogicznej
Dostęp online
Brak zasobów elektronicznych
dla wybranego dzieła.
Dodaj link
Recenzje
  • Bogusław Nowak, Słownik znaków japońskich • Słownik zawiera 1945 znaków japońskich powszechnego użytku, tzw. jōyō kanji, zatwierdzonych przez japońskie Ministerstwo Edukacji „jako standard współczesnego języka japońskiego”. Warto też wiedzieć, że w owym standardzie nie mieszczą się historyczne znaczenia znaków i złożeń, jedynie te uznane przez ministerstwo jako współcześnie przydatne. • Przy każdym znaku podane jest czytanie chińskie (on’yomi) zapisane katakaną i japońskie (kun’yomi) zapisane hiraganą, znaczenie podstawowe znaku z czytaniem i tłumaczeniem oraz średnio po pięć (czasem mniej) złożeń z innymi znakami. • Dodatkowo przy każdym znaku podany jest jego numer porządkowy (dzięki temu łatwe jest dotarcie do znaku znalezionego w indeksie) oraz numer porządkowy elementu podstawowego (tzw. klucza) i liczba kresek w danym znaku. • Na końcu znajdziemy trzy indeksy znaków, bardzo ułatwiające korzystanie ze słownika, uporządkowane według: • 1. liczby kresek w znaku, • 2. czytania, • 3. elementów podstawowych. • Ten słownik to niewątpliwy przełom dla uczących się języka japońskiego, bowiem do tej pory studenci musieli korzystać ze słowników w obcych językach, głównie w angielskim.
Dyskusje

Brak wątków

Przejdź do forum
Katarynka
Okładki
Kliknij na okładkę żeby zobaczyć powiększenie lub dodać ją na regał.
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo