Ostatnie rozdanie

Autor:
Wiesław Myśliwski ...
Lektor:
Krzysztof Nowik
Wydawcy:
Stowarzyszenie Pomocy Osobom Niepełnosprawnym LARIX (2022)
Wydawnictwo Znak (2013-2022)
Społeczny Instytut Wydawniczy (2019)
Wydawnictwo Znak - Społeczny Instytut Wydawniczy Znak (2013)
Wydane w seriach:
Proza - Znak
Proza
ISBN:
978-83-240-2780-4, 978-83-240-5961-4
978-83-240-6519-6, 978-83-240-2780-44
Autotagi:
druk
książki
powieści
proza
Więcej informacji...
4.4 (19 głosów)

Wiesław Myśliwski jest twórcą przywracającym wiarę w sens i wartość prawdziwej literatury. Jego powieści wynikają z głębokiej wewnętrznej potrzeby wyrażenia - i równocześnie poznania - prawdy o ludzkim losie, przeznaczeniu, przemijalności, pamięci, miłości, sensie istnienia. O tym - choć nie tylko o tym - mówi jego najnowsza powieść Ostatnie rozdanie, kolejne prozatorskie arcydzieło, na które czekaliśmy kilka lat. Myśliwski publikuje rzadko, pisze długo, zgodnie z przeświadczeniem, że "pisać książki powinno się dopiero, gdy człowiek naprawdę czuje, że nie ma już żadnego innego wyjścia (...), wtedy, kiedy jest się przekonanym, że ma się coś naprawdę do powiedzenia komuś drugiemu". Ostatnie rozdanie to dzieło "totalne", które chce objąć całość ludzkiego doświadczenia, dotknąć tajemnicy bytu. Jest zachętą do myślenia, nie poucza, nie moralizuje i nie ocenia. Pokazuje życie z jego dobrymi i złymi stronami. To powieść filozoficzna i wielowymiarowa, której tematem jest człowiek i ludzki los zawieszony między przypadkiem a koniecznością. Perfekcyjnie skonstruowana, zachęca do lektury wielokrotnej - przy każdej pozwalając odkryć jej nowe wymiary i perspektywy. Żywioł opowieści sprawia, że czytelnik zatapia się w niej i oddaje się jej zniewalającemu nurtowi.
Więcej...
Wypożycz w bibliotece pedagogicznej
Dostęp online
Brak zasobów elektronicznych
dla wybranego dzieła.
Dodaj link
Recenzje
  • Historyczne pierwsze zdanie • Ogarnąć życie. Takie zadanie wyznacza sobie bohater. Przynajmniej podjęcie próby. Przecież, kto próbował, ten doskonale wie, że jest ono za ambitne dla każdego z nas. Czy ludzkie życie może zostać uporządkowane za pomocą alfabetu? Pozornie prosta sprawa: Zacząłem naturalnie od litery A. Tylko że alfabet nie jest naturalny, jest sztuczny i umowny. • Pełny tekst recenzji na stronie [Link] • Polecam! • Katarzyna Nowicka • BPMiG w Zagórowie
    +2 wyrafinowana
  • Skończyłam czytać książkę i nie mogę pohamować moich łez. Spływają mi po policzkach ciurkiem. Czuję ogromny żal, że miłość potrafi byc tak bolesna. Maria cierpi, chce popełnić samobójstwo a ostatecznie trafia do jakiegoś zakładu zamkniętego. Jakiego? Autor nie pisze, to czytelnik musi sobie dopisać... Kobieta sukcesu, dobrze wychowana, wykształcona, żona i matka, lekarz pediatra, lubiana, szanowana a nieszczęśliwa, kochająca do bólu i ostatecznie nie potrafiąca żyć bez ukochanego. Ona jest mi bliska, nie dlatego, że jest kobietą. Ona kocha mocno, dogłębnie, szczerze, kocha, tęskni i cierpi. O nim autor pisze mniej, a właściwie o jego uczuciach prawie nic. On bierze życie bardziej wyrafinowanie, zimno, dosłownie. Cierpi,lecz inaczej. Właściwie autor nie pisze, co było powodem ich rozstania. Bohater przyznaje, że nie był jej godzien. I to jest ten powód, jak sądzę. • Tyle w tej książce jest sytuacji, uczuć i emocji, tak bliskich mojemu sercu.ksiazka o miłości, przemijaniu, sensie życia. Wspaniała.
  • Nie znam polskiego pisarza, który tak jak Myśliwski potrafiłby operować polszczyzną, czyniąc z opisywania świata sztukę. Zwyczajność zamieniona w literaturę.
  • Wiesław Myśliwski, Ostatnie rozdanie • „Ostatnie rozdanie” Wiesława Myśliwskiego to pełna refleksji opowieść o najważniejszych kwestiach ludzkiego życia – miłości, śmierci, samotności, poczuciu niespełnienia. Powodem do rozważań jest stary, zapisany numerami telefonów notes, który główny bohater próbuje uporządkować. Kolejno odczytywane nazwiska uświadamiają mu własne zaniechania i klęski, prowokują do pytania o sens istnienia, przemijania. Najpiękniejsze w utworze są portrety kobiet – zawsze wiernych, bezwarunkowo oddanych i kochających. To z pewnością mądra i wzruszająca lektura, choć także wyjątkowo pesymistyczna – bohater nieustannie ponosi porażki, ucieka od ludzi – a może od siebie - i nie potrafi zamknąć swego życia w spójną całość. Ludzki los porównuje do prucia starych ubrań, zajęcia, które w młodości wykonywał, terminując u krawca. • Ewa Klimasek – PBP Oborniki •
1 2
Dyskusje

Brak wątków

Przejdź do forum
Oborniki PBP
Opis
Autorzy:Wiesław Myśliwski Społeczny Instytut Wydawniczy Znak
Lektor:Krzysztof Nowik
Wydawcy:Stowarzyszenie Pomocy Osobom Niepełnosprawnym LARIX (2022) Wydawnictwo Znak (2013-2022) Społeczny Instytut Wydawniczy (2019) Wydawnictwo Znak - Społeczny Instytut Wydawniczy Znak (2013)
Serie wydawnicze:Proza - Znak Proza
ISBN:978-83-240-2780-4 978-83-240-5961-4 978-83-240-6519-6 978-83-240-2780-44
Autotagi:audiobooki beletrystyka CD dokumenty elektroniczne druk epika książki literatura literatura piękna MP3 nagrania powieści proza zasoby elektroniczne
Powyżej zostały przedstawione dane zebrane automatycznie z treści 17 rekordów bibliograficznych, pochodzących
z bibliotek lub od wydawców. Nie należy ich traktować jako opisu jednego konkretnego wydania lub przedmiotu.
Okładki
Kliknij na okładkę żeby zobaczyć powiększenie lub dodać ją na regał.
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo