Strona domowa użytkownika

Zawiera informacje, galerię zdjęć, blog oraz wejście do zbiorów.
[awatar]
zeekat
Najnowsze recenzje
1 2
  • [awatar]
    zeekat
    Pierwsza połowa książki jest pisana mocno rzewno-sentymentalnie, aż momentami w zębach łupie. Druga połowa jest poważniejsza i bardziej mroczna (i mnie osobiście odpowiada dużo bardziej) - co jest ciekawym kontrastem, bo z tekstu wynika, że autorka początku przeżyła dekadę w gorszych warunkach niż twórca drugiej połówki. Go figure.
  • [awatar]
    zeekat
    Zadziwia mnie skarga o "nieskładność" tekstu innej recenzentki z wbiblio - historia jest wyjątkowo liniowa i przejrzysta, jest zaledwie kilka wyraźnie oznaczonych retrospekcji a wszystkie sygnalizowane tajemnice są zaraz wyjaśniane. Jeśli pominąć makabryczny nastrój to książka jest wręcz łatwa w odbiorze, bo autor niczego nie zostawił domysłom. Ja wciągnąłem wyjątkowo szybko - chciałem się dowiedzieć dlaczego protagonista jest tak potwornie dysfunkcyjny i to właśnie dostałem.
  • [awatar]
    zeekat
    Apokalipsa + straszna tęsknota za utraconym rajem i czło­wiec­zeńs­twem­. Mimo że krótkie (połowa stron to krótkie przypisy, grafiki albo kody QR) zostawia człowieka z melancholijnym humorem. Z jednej krótkiej wzmianki w przypisach zrobiono cały serial na Netflixie, imponujące. Chociaż kto wie, może jeszcze serial się rozwinie w kierunku książki - chociaż pewnie nie starczyło by budżetu na te wszystkie wypasione roboty.
  • [awatar]
    zeekat
    Warto przeczytać choćby dla samych zabójczych ksywek niektórych muzyków albo by dowiedzieć się, że było(jest?) coś takiego jak kore­spon­denc­yjny­ kurs na kapłana kościoła Szatana. Kvlt as fvck.
  • [awatar]
    zeekat
    Wiem, że to fikcja. Ale ta książka kształtnie wyjaśnia, skąd się brali(biorą) w blokach neurotycy drący ryje za ścianą. Trauma na traumie kumulowane przez pokolenia, a potem ich ofiary gnieżdżące się w sposób unie­możl­iwia­jący­ oddalenie się od siebie na więcej niż trzy metry gdyż normatyw. Nie można się oderwać, ale stężony smutek w strasznej dawce.
Niepożądane pozycje
Brak pozycji
Nikt jeszcze nie obserwuje bloga tego czytelnika.
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo