Tui T. Sutherland jest autorką książek dla dzieci. Pisuje również jako Heather Williams i Tamara Summers oraz jako jedna z czterech autorek tworzących pod zbiorowym pseudonimem Erin Hunter. Mieszkała w Paragwaju, Stanach Zjednoczonych i na Dominikanie; obecnie z mężem i psem Sunshine mieszka w Bostonie (USA). • Gloria trafia do swojego domu, który znajduje się wewnątrz lasów deszczowych. Jest podekscytowana tym, iż pozna smoki jej gatunku oraz rozprawi się ze stereotypem, że Deszczoskrzydłe są leniwe i ciągle żrą i nic nie robią. Okazuje się, że niestety musi zgodzić się z niepochlebną oceną o Desz­czos­krzy­dłyc­h. Nie są niebezpieczne, mimo iż mają potężną broń – jad. Nie przejmują się nawet tym, że wciąż znikają kolejne Deszczoskrzydłe. Smoczęta Przeznaczenia za wszelką cenę chcą się dowiedzieć, dlaczego się tak dzieje oraz odnaleźć zaginionych. Czy uda im się? Czy Gloria odnajdzie się wśród swoich? • Czekałem na moment, w którym poznam Deszczoskrzydłe, gdyż, według mnie, jest to bardzo tajemnicze plemię. Na szczęście autorka daje nam możliwość wejścia w ich świat, poznania ich zasad, tradycji, historii i stylu życia. Zrobiła to w bardzo ciekawy sposób. Czytałem książkę z otwartymi ustami, ponieważ to, co się tam działo z jednej strony mnie zszokowało, zaś z drugiej rozbawiło. • Autorka przelewa na papier mnóstwo emocji, które towarzyszą nam praktycznie od samego początku. Był taki moment, w którym chciało mi się płakać nad losem pewnej bohaterki. • Utwór został napisany lekkim językiem. Akcja momentami trzyma w napięciu. Jest on na takim samym poziomie, jak pozostałe tomy, co z jednej strony jest dobre, gdyż nie zawiodłem się i szybko pochłonąłem tę książkę, ale fajnie byłoby, gdyby autorka dała nam coś lepszego, dzięki czemu ze znie­cier­pliw­ieni­em czytelnik czekałby na kolejny tom znie­cier­pliw­iony­. • Najważniejszymi postaciami są: Łupek (Błotoskrzydły, który potrafi długo wstrzymać oddech pod wodą, jego łuski chronią przed ogniem.. Jest bardzo silny, wiecznie głody i – jak mówiła o nim jego przyjaciółka – na swój sposób uroczy), Tsunami (Morskoskrzydła, która potrafi bardzo szybko pływać. Może oddychać pod wodą oraz widzieć w ciemności. Przechodzi ona przemianę, bo w pierwszym tomie poznajemy ją jako waleczną, niez­asta­nawi­ając­ą się nad losem innych smoczycę, a teraz jest bardziej rozsądna i miła. Jest typem wojownika i dowódcy), Słonko (Piaskoskrzydła, która jest zupełnie inna niż pozostałe osoby z jej plemienia, ponieważ nie do końca się rozwinęła – nie zionie ogniem, jest mała, nie ma jadowitego kolca na ogonie. Dużo osób z niej drwi, bo nie przypomina Piaskoskrzydłej. Na pewno można o niej powiedzieć, że ma duże serce), Gloria (Deszczoskrzydła potrafiąca pluć jadem oraz zmieniać kolor łusek. Jest ona arogancka, myśli, że pozjadała wszystkie rozumy, pewna siebie, ale również pomocna i odważna), Gwiezdny Lotnik (Nocoskrzydły, który umie czytać w myślach. Jest on inteligentną, wymądrzającą się postacią, która nie do końca potrafi walczyć. Woli raczej dowodzić grupą, opracowywać strategię niż brać czynny udział w wojnie). • Pani Sutherland ma wiele pomysłów, gdyż każde plemię jest inne – wyglądają oni inaczej, mają różne zwyczaje oraz mieszkają w innym klimacie. Deszczoskrzydłe rządzą się swoimi prawami. Nie chcę wam za bardzo zdradzać na czym polega ta ich oryginalność, żeby przypadkiem czegoś nie spoilerować. Dam wam jeden przykład: królowe nie walczą o tron, tylko czekają w kolejce. Nie robią one oczywiście tego dlatego, by być uwielbianymi (bo Deszczoskrzydłe raczej obojętnie traktują władców), tylko dla zysków materialnych, tj. lepszego jedzenia oraz miejsca do wygrzewania się. • Moim skromnym zdaniem to plemię ma najlepiej spośród wszystkich smoków żyjących w tamtym świecie, gdyż nie biorą udział w wojnach, mają swoją kryjówkę, o której mało smoków wie, potrafią zmieniać barwy, mają jad, którym są w stanie wszystkich zabić, otacza ich mnóstwo zwierząt (np. leniwce) oraz wiele gatunków roślin, które nie są znane w innych częściach świata. Dzięki temu mogą nie robić nic, a mieć wszystko – pożywienie na wyciągnięcie ręki, bezpieczeństwo oraz mnóstwo promieni słonecznych. • Książka ta bardzo mi się podobała. Szybko ją przeczytałem, ponieważ na tak niewielu stronach dzieje się mnóstwo rzeczy, o jakich nie śniło się filozofom. Najbardziej spodobał mi się wykreowany przez autorkę świat, który został bardzo dobrze dopracowany i przedstawiony. Zachęcam was do sięgnięcia po trzeci tom cyklu Skrzydła Ognia. Jeśli nie zapoznaliście się jeszcze z poprzednimi częściami, to koniecznie musicie to nadrobić. • Za przekazanie egzemplarza do recenzji dziękuję Wydawnictwu MAG. • Tytuł: „Ukryte królestwo” • Tytuł oryginału: „Wings of Fire. Book Three: The Hidden Kingdom” • Autor: Tui T. Sutherland • Wydawnictwo: MAG • Cykl: Skrzydła Ognia (tom III) • Tłumaczenie: Małgorzata Strzelec • Korekta: Magdalena Górnicka • Ilustracja na okładce: Joy Ang • Opracowanie graficzne okładki: Piotr Chyliński • Wydanie: I • Oprawa: twarda • Liczba stron: 304 • Data wydania: 1.06.2016 • ISBN: 978-83-7480-650-3 • Źródło – Wikipedia.

„Username: Evie” opowiada historię dziewczyny, która została odrzucona przez społeczeństwo. W szkole nikt jej nie lubi, jest wyśmiewana, a w domu ma tylko ojca. Nie radzi ona sobie z problemami, przez co robi bardzo dziwne rzeczy, które mają jej pomóc. Evie chce uciec jak najdalej od swojego miejsca zamieszkania. Jej tata stworzył wirtualną krainę, dzięki której może ona nauczyć się pewnych rzeczy oraz zapomnieć o problemach współczesnego świata. Czy da się stworzyć świat bez zła? Czy mógłby on normalnie funkcjonować? • Komiks porusza bardzo ważny problem, o którym obecnie jest dość głośno. Chodzi oczywiście o wyalienowanie osoby z danego środowiska, ponieważ inaczej się ona zachowuje, ubiera etc. Joe Sugg bardzo dobrze przedstawił nam to utrapienie nastolatków. • Miałem wrażenie, że wszystko w tej książce za szybko się dzieje. Autor mógł trochę bardziej dopracować tę książkę, rozszerzyć ją o kolejne motywy i stworzyć z niej poczytny utwór, który może dałby niektórym ludziom do myślenia. Mimo wszystko polecam poczytać ten komiks. Dzięki niemu miło spędziłem czas. • Ilustracje są świetne. Kolorowe, bohaterowie zostali bardzo realistycznie przedstawieni, dynamiczne, współgrające z treścią, niekiedy wzruszające i straszne. Kolory zostały bardzo dobrze wybrane. Czasem przerażają, a czasem stwarzają sielski klimat. • W utworze nie brakuje walki ze złem, z przerażającymi potworami oraz własnymi słabościami. • Evie to główna postać. Jest ona nastolatką nielubianą w szkole i praktycznie samotną w domu (jej tata przez cały czas ślęczy przed komputerem). Nie ma ona ani jednej przyjaciółki, której mogłaby się wygadać. • Historia jest bardzo prosta. Zakończenie zbyt szybko się skończyło, Joe Sugg mógł zrobić je bardziej nieoczywiste i dopracowane. Bohaterowie zostali bardzo dobrze wykreowani. • Wydawnictwo Insignis postarało się i wydało książkę w bardzo dobrej jakości. • Podsumowując: polecam wam przeczytać ten utwór, mimo że nie został on jakoś bardzo dopracowany. Jest dobry, ale gdyby pomysł został trochę bardziej rozwinięty, byłby o wiele lepszy. • Za przekazanie egzemplarza do recenzji dziękuję Wydawnictwu Insignis. • Tytuł: „Username: Evie” • Tytuł oryginału: „Username: Evie” • Autor: Joe Sugg • Wydawnictwo: Insignis • Korekta: Helena Brzozowska • Przekład: Tomasz Brzozowski & Julia Diduch • Rysunki: Amrit Birdi • Wydanie: I • Oprawa: miękka • Liczba stron: 181 • Data wydania: 15.06.2016 • ISBN: 978-83-65315-28-1

Wydawnictwo MG przedstawia nam serię WYDANIE ILUSTROWANE, w którym prezentuje wiele ciekawych utworów, które warto znać, m.in.: Sklepy cynamonowe, Sanatorium pod klepsydrą, Proces oraz Pan Tadeusz. • Wiliama Szekspira przedstawiać chyba nikomu nie muszę. Każdy wie, że był on poetą, dramaturgiem i aktorem. • Jak sama nazwa wskazuje, wewnątrz dzieła są ilustracje. Tyle że nie są one byle czym, ale oddającymi klimat szkicami, które są przepiękne. • Książka jest podzielona na 20 działów tematycznych (Maksymy, Dobro i zło, Kara, Kobieta, Los, Mądrość, Miłość, Pieniądze, Prawda, Przestrogi, Przyroda, Radość i smutek, Sprawiedliwość, Śmierć, Świat, Teatr i muzyka, Władza, Wojna, Zdrada, Życie), w każdym z nich znajduje się kilkadziesiąt cytatów z różnych dzieł Wiliama Szekspira. Dzięki takiemu podziałowi szybko możemy znaleźć to, co akurat nas interesuje, bez zbędnego wertowania całej publikacji, która jest dość obszerna. • „O! gdybym mógł być tylko rękawiczką, • Co tę dłoń kryje!” • • Pozostaje tylko jedno pytanie – czy przedstawione przez panią Dorotę Malinowską-Grupińską cytaty są najpiękniejsze. No bo wiadomo, że to był raczej subiektywny wybór, więc nie dla wszystkich te cytaty mogą być wspaniałe. • Jeśli jesteście fanami twórczości W. Szekspira, sięgnijcie po ten utwór. Jeśli macie u siebie w domu wszystkie książki tegoż autora, miejcie również i ten zbiór. Jeśli potrzebujecie do pewnych celów cytatów z książek, wybierzcie ten zbiór. • „Uczciwe serce nie zna niepokoju.” • • Jak dla mnie ta książka jest świetna i bardzo potrzebna. Na pewno nieraz z niej skorzystam i pozachwycam wydaniem, które jest PRZE-CU-DO-WNE. Mnogość i różność tychże cytatów pokazuje jak emocjonalne są utwory pana Szekspira. • Tytuł: „Wiliam Szekspir cytaty najpiękniejsze” • Wybór: Dorota Malinowska-Grupińska • Wydawnictwo: MG • Projekt okładki: Zuzanna Malinowska • Korekta: MG • Wydanie: I • Oprawa: twarda • Liczba stron: 223 • Data wydania: 05.11.2014 • ISBN: 978-83-7779-243-8

Alek Rogoziński – z wykształcenia filolog, z zawodu dziennikarz, z pasji kryminalista… to znaczy – twórca kryminałów. Karierę w mediach zaczynał w połowie lat 90. w kultowej już dzisiaj Rozgłośni Harcerskiej, potem pracował m.in. w warszawskim Radiu Kolor. Od 2007 roku związany z magazynem „Party”. Przygodę z pisaniem rozpoczął rok temu od kryminału „Ukochany z piekła rodem”. „Jak Cię zabić, kochanie? to jego trzecia powieść”. Ma dwie życiowe pasje: muzykę i podróże. jego marzeniem jest objechać cały świat, a potem zamieszkać na jednej z wysp Morza Śródziemnego i już tylko pisać, i pisać, i pisać…* • Kasia dowiaduje się, że może stać się milionerką. Wystarczy, że w ciągu roku zabije swojego męża. Proste, nie? Dla niej nie jest to takie łatwe. Zastawia na niego przeróżne pułapki. Niestety jej to nie wychodzi. Po pewnym czasie dowiaduje się, że mąż również chce się jej pozbyć. Komu może ona zaufać? Czy uda się jej zdobyć miliony dolarów? • Jestem zachwycony tym dziełem. Jest to najlepsza książka, jaka wyszła spod pióra Alka Rogozińskiego. Nie dość, iż Jak Cię zabić, kochanie? bawi (i to na dodatek niebanalnym poczuciem humoru bohaterów), to jeszcze jest to świetny kryminał, który czasem mrozi krew w żyłach. Powieść została napisana lekkim językiem, od początku czytelnik zostaje wciągnięty w wir akcji oraz intrygi, humor towarzyszy nam przez cały utwór, a banan z twarzy nie zejdzie nam nawet po kilku godzinach od skończenia lektury. Gwarantuję wam to. • Katarzyna to trzy­dzie­stol­etni­a kobieta, która nie jest doceniania przez swego męża. Nie pracuje, tylko zajmuje się domem. Na początku wyobraziłem ją sobie jako starą, zrzędliwą babę, która potrafi tylko na wszystko narzekać. Dopiero później ją doceniłem. Okazało się, że jest młoda, odważna, pomysłowa, zabawna i zdeterminowana. Darek to jej mąż. Pracuje w biurze, często nie ma go w domu, a jak jest to narzeka na wszystko: złe jedzenie, brud w domu, żonę… Czuje się on lepszy od Kasi, bo utrzymuje dom oraz jest facetem. Nie docenia jej, co jest bardzo dużym błędem. • Komizm postaci został tutaj bardzo dobrze przedstawiony, gdyż mamy tu różnych bohaterów: księży, zakonnice, bandytę, teściową… Oni wszyscy zostali pokazani w krzywym zwierciadle. • Tytuł, jaki został nadany Alkowi Rogozińskiemu, czyli: „książę komedii kryminalnej” jest jak najbardziej uzasadniony. „Jak Cię zabić, kochanie?” to utwór, który potrafi rozśmieszyć nawet w jak najbardziej nieudany dzień. • Reasumując: książkę polecam wszystkim. Poprawi ona humor nawet największemu ważniakowi, jaki istnieje na tym świecie. Jeśli chcesz zobaczyć jak nie powinno się zabijać, sięgnij po ten utwór. • Za przekazanie egzemplarza do recenzji dziękuję autorowi oraz Wydawnictwu Filia Mroczna Strona. • Tytuł: „Jak Cię zabić, kochanie?” • Autor: Alek Rogoziński • Wydawnictwo: Filia Mroczna Strona • Projekt okładki: Olga Reszelska • Wydanie: I • Oprawa: miękka (ze skrzydełkami) • Liczba stron: 331 • Data wydania: 02.06.2016 • ISBN: 978-83-8075-103-3 • Źródło – skrzydło książki.

Ryan Gattis wykłada na Chapman University w południowej Kalifornii i jest członkiem miejskiej grupy artystycznej UGLAR.* • Zast­anaw­iali­ście­ się kiedyś jak wyglądałoby miasto, w którym panowałaby anarchia i zło? W którym ludzie doznawaliby bólu i cierpienia? Ryan Gattis pokazuje nam to wszystko w oparciu o prawdziwe wydarzenia. • Książka opowiada o wydarzeniach, które miały miejsce w Los Angeles. Wszystko zaczęło się od najbardziej kont­rowe­rsyj­nego­ procesu, gdy uniewinniono policjantów, którzy pobili niewinnego czarnoskórego chłopca. Ludzie wyszli na ulicę i zaczęli rozróbę. Przez kolejne sześć dni działy się rzeczy tak straszne, że trudno jest je ubrać w słowa. Ryanowi Gattisowi się to udało. • Autor postanowił te sześć dni pokazać na losach siedemnastu fikcyjnych postaci. Używa on dosadnego i brutalnego języka. Trudno jest uwierzyć w to wszystko, co działo się w tym mieście. • Te 6 dni są czasem bezprawia. Ludzie silniejsi zastraszają innych, pokazują, że gdy ma się władzę, pieniądze i siłę jest się lepszym. • Ryan Gattis pokazuje nam miasto, którym rządzi bezprawie. Jest ono brutalne, pełne bólu i cierpienia, pozbawionych marzeń i ludzi, którzy chcą walczyć o sprawiedliwość. • Utwór ten na pewno zmienia czytelnika. Po przeczytaniu książki zaczął się zastanawiać nad tym, dlaczego w XX wieku nadal panował rasizm. Powieść napisana przez pana Gattisa uświadamia i uczy, ale przede wszystkim przestrzega. • Każdy z bohaterów jest inny, każdy może wypowiedzieć się na temat tego, co działo się w mieście. Poznajemy gangsterów, graficiarza, strażaka, Wielkiego Złotego Wilka… Każdy z nich jest inny i dzięki temu autor pokazał, że problem dotyczył wszystkich – niezależnie od zawodu, wieku i płci. • Tę książkę musi przeczytać każdy, bez wyjątków. Może ona uświadomi ludziom jak ważne jest prawo i jego przestrzeganie. My możemy się cieszyć, że nie żyliśmy w tamtych czasach w LA, myśleć, iż to nas nie dotyczy. • Za przekazanie egzemplarza do recenzji dziękuję Wydawnictwu Czarna Owca. • Tytuł: „Miasto gniewu” • Tytuł oryginału: „All Involved” • Autor: Ryan Gattis • Wydawnictwo: Czarna Owca • Przełożył: Robert Sudół • Korekta: Mirosław Grabowski • Adaptacja okładki: Magdalena Zawadzka • Wydanie: I • Oprawa: miękka (ze skrzydełkami) • Ilość stron: 419 • Data wydania: 18.05.2016 • ISBN: 978-83-8015-030-0 • Źródło – skrzydło książki.