Książka przyjemna, szybko się ją czyta. Od intrygi miłosnej wszystko się zaczęło. Opowiada o losach kotołaka Ksina, zbiegłej nierządnicy Hanti oraz o córce nobilitowanego kupca — Aspaji, która daje nogę z aptekarzem Galionem i zazdrosnym czarodziejem Tagero. Z początku urocze dziewczę planuje, jak wszystkich ograć, by żyć po swojemu. Pomaga jej w tym stara piastunka Fija. Z czasem Aspaja pokazuje rogi. Nie tylko ona potrafi w tej historii kąsać. Dosyć szybko domyśliłam się kim, jest Asppaja dla Ksina, reszta była dla mnie bardzo fajnym zaskoczeniem. Minusem krótkich książek jest to, że ledwo wczułam się w wątki, urywały się i zaczynały się kolejne. Ta książka jest taką przeplatanką. Jak dla mnie za krótka, ale z drugiej strony nie ma lania wody na siłę. Autor kreuje swój bestiariusz na podstawie mitologii słowiańskiej. Fajnym akcentem jest załączenie go na końcu książki. Nie jest to arcydzieło literackie, ale nie sięgam po fantastykę w tym celu, tylko po to, żeby się rozerwać. Historia kotołaka Ksina spełnia swoje zadanie.

Po tę pozycję sięgałam bez większego entuzjazmu. Opinie i niska ocena na lubimy czytać, zrobiły swoje, jednak chciałam zobaczyć, cóż w niej takiego złego i strasznego, że posypało się tyle niskich ocen. Książka nie jest zła, genialnym dziełem literackim też nie jest. Ot co da się przeczytać. Początek męczyłam i to strasznie. Popieram wcześniejsze opinie, że jest tam istny zalew imion bohaterów, retrospekcji. Bardzo często się gubiłam – Kto? Co? itd. Dla mniej wytrwałego czytelnika jest to bardzo zniechęcające i frustrujące. • Hmm, czy gatunek można nazwać fantasy? • Owszem, są elfy, driady krasnoludy. Po prostu żyją obsadzone w kopii naszej rzeczywistości. Uważam, że jest to ciekawa koncepcja. Trochę przybliżona do niektórych fragmentów serii „Okrutny Książę" Holly Black. • Wracając do początku książki... odniosłam wrażenie, że czytam najnowszy sezon Dynastii. Brakowało mi tam jedynie Crystal, Fallon i pana domu. Dynastia jak nic. Przepych, jakieś przyjęcia, w których nie wiadomo, o co chodzi, w które się nie wczułam, bo pogubiłam się w postaciach i wątkach. Tu coś o jakiś zamachach i terrorystach a tu jakieś wesele rodem jak u księżny Kate. Kiele tyłka mi to latało ;) • Dalsze losy się stabilizują i książka robi się znośna, a może nawet fajna? Wreszcie, jak robi się ciekawie, wątek się urywa, ale to dlatego, że to tom pierwszy z planowanej serii. • Nie jest to typ fantastyki, za którą przepadam. Ogólnie literacko wole czasy miecza i topora, ale jeśli kolejny tom będzie poprowadzony w takiej narracji, jak druga początku serii, to chętnie zgłębię dalsze losy Arianrhod.