Po pierwszych rozdziałach czułam dezorientację, bo autor poraził mnie światem, który stworzył od fundamentów. Roshar, Strzaskane równiny i jej mieszkańcy system magii, religii, nauki, niesamowita flora i fauna, do tego mnóstwo wątków, duża liczba bohaterów, byłam zagubiona. Ale im bardziej wciągałam się w fabułę, tym świat Sandersona stawał się coraz bardziej przyjazny i naturalny. Skałopąki, burzowe światło, Odpryskowi, spreny, dusznikowanie, które na początku tak groźnie brzmiało, stało się zwyczajne. Burzowy świat jest fascynujący, logiczny i spójny i widać jakie wiele pracy autor włożył wykreowanie go. • Każdy z bohaterów to postacie złożone, niejednoznaczne i każdy z nich ma swoją misję do wypełnienia i cel do zrealizowania. Kaladin jest chyba tą postacią, która od samego początku wzbudza sympatię, bo właśnie jego losy śledziłam z największą przyjemnością i zainteresowaniem. Z czasem wciągnęła mnie historia i przemiana Shallan, fascynował Dalinar, no i Szeth który dla mnie wciąż pozostaje zagadką, i dalej w mojej głowie kłębią się pytania dotyczące jego osoby, na które liczę że autor da mi odpowiedź w kolejnych tomach. • Powieść napisana z wielkim rozmachem kreacyjnym i fabularnym. Mamy tutaj spiski intrygi, walkę o władzę, zwroty akcji, a to wszystko dzieje się w świecie przepełnionym magią. Mimo, że akcja osadzona jest w tak fantastycznym świecie to porusza ważkie tematy, honoru, wierności ideałom, wolności czy zaufania. • Jednym słowem jest to książka która jest esencją tego czego szukam w literaturze: pobudza wyobraźnię, wciąga i skłania do przemyśleń. Ideał. • DK to rewelacyjne wprowadzenie do przewidzianego na aż dziesięć tomów Archiwum Burzowego Światła. Chapeau bas dla autora, za pracę, za pomysłowość. • Powieść zachwyca. Dla mnie majstersztyk.

W swoim zbiorze szef kuchni Agatha Christie przygotowała dla nas niezwykłą świąteczną ucztę. Jak sama pisze serwuje dwa dania główne: tytułową "Tajemnicę gwiazdkowego puddingu" i "Zagadkę hiszpańskiej skrzyni" oraz wybór przystawek: "Szaleństwo Greenshawa", "Sen", "Popychadło" oraz na deser sorbet w postaci opowiadania "Dwadzieścia cztery kosy". • Na wstępie napisałam, że to nie zbliżające święta były przyczyną lektury zbioru opowiadań Christie, a jednak autorce udało się sprawić, że poczułam magię i urok angielskich świąt, które kiedyś raz nawet udało mi się przeżyć. • W tytułowym opowiadaniu pisarka zabiera Herkulesa Poirot na angielską prowincję, by tam właśnie w okresie Bożego Narodzenia rozwiązał zagadkę kradzieży cennego rubinu. W opowiadaniu dało się poczuć atmosferę przygotowań do świąt. Nie ukrywam, że nawet naszła mnie ochota, by ponownie skosztować bomby kalorycznej w postaci typowego angielskiego świątecznego puddingu. • Wychwalam "Tajemnicę gwiazdkowego puddingu" a pozostałe opowiadania królowej kryminału zawarte w zbiorze również są bardzo dobre. Nie będę zdradzała fabuły, napiszę tylko, że każde z nich to wyśmienite danie z bardzo dobrze skonstruowaną zagadką i niezwykle interesującym rozwiązaniem. Do tego wszystkiego należy dodać analityczny umysł Poirota, który wprost uwielbiam, oraz dociekliwość panny Marple. • "Tajemnica gwiazdkowego puddingu" to bardzo przyjemna i lekka lektura nie tylko na święta, jednak stanowczo za krótka, pozostawia uczucie niedosytu, ale pobudza apetyt na jeszcze więcej Christie. • Zresztą w przypadku świąt lepiej się nie przejadać, a po świętach zaserwować sobie kolejny kryminał pisarki, którą stanowczo za rzadko czytam.

"Amazonia" to bardzo udane połączenie powieści przygodowej, fantastyki, thrillera z niewielkim dodatkiem wątku romantycznego. Czyta się bardzo dobrze. Akcja jest wartka, fabuła ciekawa, do tego niezwykle realistyczne opisy flory i fauny puszczy amazońskiej. Tak realistyczne, że cieszyłam się że jestem po bezpiecznej stronie mocy, a GMO którymi nas zewsząd straszą to niegroźne wróbelki, z porównaniu ze zmutowanymi kajmanami, szarańczą, gigantycznymi jaguarami i inną śmiertelnie groźną zarazą jaka czyha w każdym zakamarku puszczy powieści Rollinsa. • Jedyny zarzut jaki mam to bohaterowie. Jest tutaj jasny podział na dobrych i złych, każdy ma swoją z góry narzuconą rolę do odegrania. Szkoda, bo wszelkie odcienie szarości postaci zawsze powieści dodają kolorów. • Książka to klasyczny, zapierający dech w piersi złodziej czasu. Pochłania i ciężko się oderwać. Powieść dla każdego kto ma w sobie żyłkę podróżnika i odkrywcy. • Niebezpieczna i dzika Amazonka z perspektywy czytelnika jest równie interesująca, ale przynajmniej bezpieczna. • Marta Ciulis- Pyznar

Jak napisała Zadie Smith w posłowiu do swojego zbioru "Lost and found", opowiadania wymagają szczególnego kunsztu. "Mistrzowie opowiadań ani na chwilę nie tracą z oczu perspektywy, która zakłada, że wymagają one innego rodzaju skupienia na szczególe..." Same opowiadania nazywa nie panoramą, a zbliżeniami, które nie musi zawierać całego losu i życia bohaterów. I właśnie z takimi zbliżeniami mamy do czynienia w opowiadaniach pióra Zadie Smith. To wybrane fragmenty życia trzech osób, ich samotności, zagubienia i tęsknot. • Opowiadania Zadie Smith to wyrwane kawałki życia, bez początku, ale i bez zakończenia. Pozostawiają czytelnika z uczuciem niedosytu, ale dają przy tym szerokie pole na interpretacje i refleksje, właśnie przez nied­opow­iedz­enia­, jak i dwuznaczność. W opowiadaniach uwagę przyciągają szczegóły,to właśnie z tych detali wspomnianych gdzieś mimochodem, odczytać można dramaty które spotkały bohaterów. U pisarki wszystko jest istotne, każdy gest, drobny ruch, pytania które padły jak i odpowiedzi na nie. • Urzekła mi ogromna wrażliwość autorki. W tak niewielkim objętościowo zbiorze udało jej się zebrać mnóstwo uczuć i emocji. Smith podejmuje walkę z uprzedzeniami klasowymi i stereotypami. Porusza ważne tematy samotności, potrzeby kontaktu i bliskości z drugim człowiekiem. • Marta Ciulis- Pyznar

Amos Oz udowadnia w swojej powieści, że "rzeczywistością jest nie tylko to,co widzi oko, słyszy ucho i czego można dotknąć ręką, ale także to, co pozostaje ukryte przed okiem i dotykiem, a ujawnia się czasami, tylko na chwilę, temu, kto umie uważnie słuchać uszami ducha i dotykać palcami myśli". Zachwyca w niej swoim symbolizmem i wiel­owym­iaro­wośc­ią, ukazując tym samym swój niezwykły talent. • Historię Oza można odczytywać na kilka sposobów: jako współczesną bajką adresowaną dla dzieci jak i dorosłych. To również przypowieść o nietolerancji i losie jaki spotyka outsiderów. Według baśni nikt nie powinien odstawać od społeczeństwa, które piętnuje inność, wyrzuca na margines tych, którzy w jakikolwiek sposób odstają od normy. "Jeśli ktoś nijak nie potrafi się dostosować i być taki jak wszyscy, znaczy to, że cierpi na rżycę, skowyciec czy inną chorobę. Niech się więc tylko do nas nie zbliża, niech się lepiej trzyma od nas z daleka żeby nas nie zarazić". • Powieść można interpretować również jako krytykę relacji historycznych, które zaciemniają obraz rzeczywistości. Kłamstwa dorosłych sprawiają, że dzieci boją się tajemniczego Nehi. • Jestem pod wielkim wrażeniem kunsztu pisarskiego autora. Powieść jest niepokojąca, mroczna pisarzowi udało się doskonale oddać ponurą i trochę pełną niepokoju atmosferę. Język jest prosty, ale niezwykle liryczny, poetycki i pełen emocji. • "Nagle w głębi lasu" to historia z przesłaniem, w przepięknej baśniowej oprawie. Mądra i piękna opowieść o tym co najważniejsze, o szacunku do życia, do drugiego człowieka, o tolerancji. • Bajka, ale taka której się nie zapomina. • Marta Ciulis- Pyznar