Strona domowa użytkownika

Zawiera informacje, galerię zdjęć, blog oraz wejście do zbiorów.
[awatar]
pmagdalena
Najnowsze recenzje
  • [awatar]
    pmagdalena
    Świetna książka o pałacowych realiach w XVIII Hiszpanii. Znakomicie sportretowane postaci, bardzo dogłębnie potraktowane motywacje ich działań. Nawet do szpiku kości źli bohaterowie znajdują u czytelnika zrozumienie, bo powody ich postępowania są wnikliwie opisane i wynikają z doświadczeń, na które nie mieli wplywu • Uwielbiam taki klimat. Kojarzy mi się z Hrabią Monte Christo, chociaż akcja toczy się tu ponad 100 lat wcześniej i nie we Francji. Ale awanturnicze przygody, intrygi, prawe, porywcze, dumne postaci i skrajnie nikczemni, okrutni przeciwnicy, doskonale uknuty projekt zemsty, to wszystko bardzo przypomina aurę tamtej powieści. No i do tego uczta dla zmysłu smaku...
  • [awatar]
    pmagdalena
    Bardzo udana pozycja. Wprawdzie pomysł oparty na stereotypach, ale świeżo i całkiem wiarygodnie podany. Bogata snobka i prosty mięśniak obalają kolejne pozory i uprzedzenia względem siebie, wikłając się w uroczą historię miłosną. Porządny warsztat językowy, niewymuszone dialogi, nie czuć tej żenady jak czasami w innej tego rodzaju lekkiej beletrystyce.
  • [awatar]
    pmagdalena
    Bardzo słaba książka, pełna grafomańskich,stereotypowych tekstów. Historia tak naciągana, że po prostu niewiarygodna, podana w koszmarnym stylu. Do tego zdublowana. Najpierw czytamy ją z perspektywy Grety, potem te same dialogi w wydaniu Eleca. Autorce zdecydowanie lepiej wychodzą opowieści w duecie z Keeland. Strata czasu
  • [awatar]
    pmagdalena
    Absolutne dno. Ta książka jest wręcz szkodliwa, cierpi na brak jakiegokolwiek pozytywnego bohatera. Ian, rzekomo twórca imperium hotelarskiego okazuje się infantylnym durniem, który chełpi się podobieństwem do agenta 007. Poważnie? Trzy­dzie­stok­ilku­latek?. Jego dialogi w chacie Gabi są tak żenujące, że zastanawiałam się na poważnie, czy to aby nie jest pastisz. • Sceny "miłosne" są nie do przyjęcia, bo są nie namiętne, a po prostu przemocowe. • Dla mnie ta książka jest absolutnie bez sensu, bez jakiegokolwiek pozytywnego przesłania. Apoteoza zła. Niby złego dosięga sprawiedliwość, ale wymierzana przez zepsutych do szpiku kości mścicieli. W zasadzie przygnębiająca pozycja, absolutnie niewarta uwagi.
Niepożądane pozycje
Brak pozycji
Nikt jeszcze nie obserwuje bloga tego czytelnika.
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo