"Nie warto było...". Średni poziom gwiazdek nie kłamie. A piosenkę takim tytule, dawno temu śpiewała Regina Pisarek. • A "Niewidzialna ręka", program Macieja Zimińskiego, emitowany w Telewizji Polskiej od lat 60. do początku 80. XX wieku w ramach Ekranu z bratkiem oraz Teleranka (Wiki.),to był sztos.

Druga(?) ksiązka autora. Warto obserwować twórczość Filipa Zawady.

Drugie podejście skończyło się, podobnie jak pierwsze. gdzieś na czterdziestej stronie, tak więc moja opinia nie jest nazbyt ....długa.

Brawa za szczerość. Takie mam wrażenie, że p. Magda w tej autobiografii jest szczera. To często się nie zdarza i trzeba szukać w innych źródłach powiazań różnych wątków. Może nieco za bardzo osobista, w sensie stricto. Zabrakło mię w tej opowieści szczegółów kariery telewizyjnej. A może są, lub będą, w innej książce? Nic to, gwiazdkę dałem, jak widać, bo przeczytałem całość, bez zbędnego ociągania, tak właściwie "na raz".

Dałem siedem gwiazdek. W rankingu" L.C." Aż siedem. Powodów tak, jakby nie patrzeć, wysokiej oceny jest co najmniej kilka. Czy "7", tego nie wiem, ale wiele to na pewno. Po pierwsze "primo": przeczytałem całość bez zbędnych opóźnień i ociągania się. • Po drugie "primo: dowiedziałem się wielu rzeczy o chorobie Parkinsona. Po trzecie, "primo", informacje te, uzyskane od osoby zmagającej się z nią maja zupełnie bezcenną wartość, inną niż najlepsze nawet opisy które znaleźć można w Internetach. • Na koniec tych "primo": poznałem M.J.Fox'a i muszę powiedzieć, że zaimponował mię. Absolutnie. • Nie wypisałem wszystkich powodów dla których uważam, że watro przeczytać "Nie ma jak przyszłość". Jeszcze kilka mógłbym podać, ale to już niech każdy sobie poszuka. • Sam. No. Raczej.