Strona domowa użytkownika

Zawiera informacje, galerię zdjęć, blog oraz wejście do zbiorów.
[awatar]
kkarwacka

Czytając Synowi książki zawsze jestem tuż przy nim. To nasze wspólne chwile. Czytanie nie jest wyłącznie sposobem na zabicie czasu czy poznanie świata; przede wszystkim to poznawanie własnego Dziecka jest dla mnie absolutnie kluczowe. Kątem oka podpatruję jego reakcje. Doświadczam niemal na sobie na sobie zmian w jego dziecięcym ciele: czuję napinanie wewnętrznych strun i symfonię emocji grających mu w duszy. Ten Mały Człowiek to najwspanialsze dzieło stworzenia - a ja mam zaszczyt móc go z uwagą i fascynacją odczytywać.

Czytam też samej sobie. Dla rozrywki, poznania lub ubogacenia duchowego. Potrafię docenić każdy typ książki, jeśli dzieło jest dobre, zapada w pamięć i zostawia we mnie choćby swoisty wodny znak. Sięgam też po te, które pozornie kaleczą czytelnika. To nieoceniona kuracja dla niegdyś zmartwiałej duszy. Parę wybitnych książek prze­wart­ości­ował­o mój system wartości i sprawiło, że zmieniłam sposób postrzegania świata. Lektury otwierają mnie na świat. Dzięki nim jestem, kim jestem i gdzie jestem. Świat znów potrafi mnie zdumiewać.

Jednak wciąż to kiążka, która otwiera przede mną moje Dziecko i mnie samą, która scala nasze myśli i jednoczy we współodczuwaniu, pozostaje dla mnie czymś najcenniejszym, co mogę nam ofiarować w prostocie życia; wspólna lektura to najbardziej wartościowy prezent.

Najnowsze recenzje
1
...
47 48 49
...
77
  • [awatar]
    kkarwacka
    Kunszt erudycji i retoryki Ryszarda Koziołka to wysublimowana pożywka intelektualna. Myśli podążającej za wyrafinowanym słowem - przytłaczającej a zarazem ujmującej, niemal nie do objęcia nauczonym prostszego języka rozumem - potrafi czytelnik zrazu nie przyjąć i odrzucić jako nazbyt abstrakcyjną, pochopną lub też zbyt wywrotową. Po czasie jednak zaskoczeni odkrywamy ją w sobie, jak powoli zapuszcza korzenie; przerasta struktury pozornie urządzonego już umysłu, czerpiąc witalność z nieznanych nam źródeł. Tak powstają całe ogrody innych światów, a my pośród nich. Na nowo.
  • [awatar]
    kkarwacka
    Opowieść niezwykła. Warstwowa, dla czytelnika w każdym wieku. Nie wiem, kto z lektury bardziej skorzystał: Młody Odbiorca, intensywnie zasłuchany, czy ja, pochłonięta jej pięknem, mądrością i snutą między wierszami refleksją nad istotą trwania.
  • [awatar]
    kkarwacka
    Niekonsekwentna w układzie, słaba w treści, nieczytelna w ilustracjach.
  • [awatar]
    kkarwacka
    Co tu dużo pisać. Jest pięknie, prosto, rzeczowo i rzetelnie. Bez skrótów i domysłów. Dawno wybrzmiałe pytania stawiane są na nowo. Odpowiedzi ludzi świata nauki zaskakują świeżą perspektywą i nieznanymi faktami. Nie mają politycznego wydźwięku, nie są dopasowywane do politycznej poprawności. Nieraz ujmą swą niebanalnością. • Lektura niezwykle działa na wyobraźnię przyrodoluba. Zostałam z umysłem pełnym snów o niezwykłym, absolutnie niedocenianym świecie. Ta książka to przełamanie stereotypowego myślenia o Bałtyku w każdym chyba aspekcie.
  • [awatar]
    kkarwacka
    Mogło być ciekawie. Powinno być ciekawie. To przecież książka o kontrowersyjnej i nietuzinkowej personie... Unudziła mnie jednak tak bardzo, że nie doczytałam do końca. Szkoda skądinąd syzyfowej pracy autora w dotarciu do możliwie wielu faktów. Zdaje się jednak, że jak utknął w IPNie (gdzie i tak, jak sam podkreśla, nie dało się znaleźć szukanych informacji, bo nie było tam teczek o. Rydzyka), tak już się z niego nie otrząsnął. • Pomijając narastającą nudę, w moim odbiorze autor zbyt mocno forsował postawione przez siebie tezy. Ta część lektury, którą przeczytałam, była świadectwem jego usilnych zmagań z dostępną materią i wiedzą, by potwierdzić swoje nienazwane wprost przypuszczenia.
Ostatnio ocenione
1 2 3 4 5
...
134
  • Terapeutka
    Paris, B.A.
  • Marcelina Kolanko ratuje książki czyli O znikających kartkach, pomazanych stronach i książkobójcach z ulicy Mysiej
    Wiśniewska-Grabarczyk, Anna Ż M.
  • Alfabet miłości
    Mojo Graffi
  • Ostatnie drzewo w mieście
    Carnavas, Peter
  • O dzieciach, które kochają książki
    Carnavas, Peter
  • Koneser
    Opiat-Bojarska, Joanna
Należy do grup
  • [awatar]
    las_w_nas
  • [awatar]
    Montessori

Nikt jeszcze nie obserwuje bloga tego czytelnika.
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo