Strona domowa użytkownika

Zawiera informacje, galerię zdjęć, blog oraz wejście do zbiorów.
[awatar]
kkarwacka

Czytając Synowi książki zawsze jestem tuż przy nim. To nasze wspólne chwile. Czytanie nie jest wyłącznie sposobem na zabicie czasu czy poznanie świata; przede wszystkim to poznawanie własnego Dziecka jest dla mnie absolutnie kluczowe. Kątem oka podpatruję jego reakcje. Doświadczam niemal na sobie na sobie zmian w jego dziecięcym ciele: czuję napinanie wewnętrznych strun i symfonię emocji grających mu w duszy. Ten Mały Człowiek to najwspanialsze dzieło stworzenia - a ja mam zaszczyt móc go z uwagą i fascynacją odczytywać.

Czytam też samej sobie. Dla rozrywki, poznania lub ubogacenia duchowego. Potrafię docenić każdy typ książki, jeśli dzieło jest dobre, zapada w pamięć i zostawia we mnie choćby swoisty wodny znak. Sięgam też po te, które pozornie kaleczą czytelnika. To nieoceniona kuracja dla niegdyś zmartwiałej duszy. Parę wybitnych książek prze­wart­ości­ował­o mój system wartości i sprawiło, że zmieniłam sposób postrzegania świata. Lektury otwierają mnie na świat. Dzięki nim jestem, kim jestem i gdzie jestem. Świat znów potrafi mnie zdumiewać.

Jednak wciąż to kiążka, która otwiera przede mną moje Dziecko i mnie samą, która scala nasze myśli i jednoczy we współodczuwaniu, pozostaje dla mnie czymś najcenniejszym, co mogę nam ofiarować w prostocie życia; wspólna lektura to najbardziej wartościowy prezent.

Najnowsze recenzje
1
...
32 33 34
...
77
  • [awatar]
    kkarwacka
    Mocny obraz, odarty ze złudzeń i miraży marzeń. Jest w tym jednak zaklęte jakieś dziwnego rodzaju bezwzględne, zastanawiające, okrutne piękno bezsensu życia i śmierci, a także wszystkiego, co przy tym i co poza tym. • Autor słowem pozbawionym patosu i zbędnego filozofowania stworzył bardzo realistyczny wizerunek współczesnego świata, skupił też jak w soczewce clou "marginesu społecznego". Nie wiem przy tym, czy kiedykolwiek obcowałam z bardziej człowieczymi wizerunkami. Odniosłam wrażenie, że oto mam możliwość przejrzeć się w lustrach cudzych dusz. • Choć temat jest poruszający, to lektura nie gwałci, co najwyżej subtelnie przenika człowieka. Znakomite dzieło.
  • [awatar]
    kkarwacka
    Dobre, emocjonujące opowiadanie. Na wrażliwe dziecko oddziałuje silnie, ale nie zawiera niczego, co by mogło wyrządzić mu jakąś krzywdę. Przeciwnie, niezwykle wartościowa treść zapada głęboko w pamięć i bez straszenia uczy prawidłowych zachowań w trudnych, ale jakże życiowych i autentycznych sytuacjach.
  • [awatar]
    kkarwacka
    Niezwykła baśń. Zrobiła wrażenie zarówno na Młodym Czytelniku jak i na mnie. Dziecko wzruszyło się treścią, ja wzruszyłam się wzruszeniem Dziecka. Wartościowe i bardzo aktualne przesłanie, o jakie ciężko w tradycyjnych i powszechnie znanych baśniach.
  • [awatar]
    kkarwacka
    Czyste piękno. Delektowałam się każdym utworem.
  • [awatar]
    kkarwacka
    Wyszukiwanka dla młodszych dzieci czytających aktywnie z rodzicem; polecenia odnalezienia wskazanych zwierzątek czy sytuacji są w formie pisemnej, ktoś musi pomóc je odczytać. Sam fakt, że są, można zaliczyć na plus, jeśli dorosły jest zmęczony i ciężko mu się wykazać inwencją twórczą. Na minus, jeśli patrzeć przez pryzmat pobudzania kreatywności i samodzielności. Ale w sumie nikt nie broni zdania się wyłącznie na siebie. • Bardzo szczegółowe, mocno zapełnione i "naćkane" ilustracje ratuje przyjęta kolorystyka - w całej książce, choć jest kolorowo, to nie nazbyt krzykliwie i męcząco. • Treści nijak się mają do faktycznego funkcjonowania lasu. Zwierzęta są silnie zant­ropo­morf­izow­ane. Dla mnie to najsłabszy aspekt pozycji.
Niepożądane pozycje
1 2
  • Korzeniec
    Białas, Zbigniew
Należy do grup
  • [awatar]
    las_w_nas
  • [awatar]
    Montessori

Nikt jeszcze nie obserwuje bloga tego czytelnika.
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo