Edyta Świętek - DRZEWA SZUMIĄCE NADZIEJĄ • W tomie III cyklu "Spacer Aleją Róż" autorka przenosi nas w przełom lat 50 i 60 -tych XX wieku, w czasy, kiedy to robotnicy Nowej Huty walczą o budowę kościoła. • Ten czas to też częściowa stabilizacja, ale też i "rozłąka" w rodzinie Szymczaków. Jedni z nich porządkują swoje życie, rodzi się kolejne pokolenie, "wchodzą" nowi do rodziny, innych natomiast stabilizacja i poglądy rodziny zaczynają nudzić. • Jednak połączy ich znów robotniczy bunt i krwawe starcia z MO i oddziałami ZOMO. • Czyta się ten kolejny tom świetnie, od pierwszej strony, aż trudno się oderwać. A zakończenie wzruszające, trochę zaskakujące i budzi żal. Ale takie były czasy, w których wolność była tylko ułudą. • Co przyniesie kolejny tom cyklu? Czekam z niecierpliwością.

Przepiękna opowieść o "pogmatwanych" losach dwóch rodzin, które łączy Ewa - młoda kobieta, adoptowana przed laty w Kambodży przez parę polskich lekarzy. • Przyjaźń i wspólna praca jej narzeczonego z francuskim architektem doprowadzi bohaterkę do poznania swych korzeni. • Autorka "śledząc" losy rodziny Ewy, prowadzi czytelnika w czasy średniowiecza do wypraw krzyżowych francuskich rycerzy, w lata 1974 - 79, kiedy to w Kambodży panoszył się krwawy reżim Czerwonych Khmerów. Ważne jest też ukazanie aspektów religijnych / chrześcijaństwo, islam, buddyzm, hinduizm/. • W posłowiu autorka zapewnia, że całą historię wymyśliła patrząc na "rzeczywistą" rodzinę kambodżańsko - francusko - polską. BO PRZECIEŻ MOGŁO TAK BYĆ! • Lektura znakomita.

Splątane" losy trzech kobiet, które się nigdy nie poznały, kobiet mieszkających na różnych kontynentach. Smita - Hinduska i wyznawczyni hinduizmu ofiaruje swe i swojej córki przepiękne włosy bogom, Giulia - Włoszka prowadzi zakład perukarski, który sprowadza włosy z Indii i Sara - Kanadyjka , którą choroba zmusza do zakupu peruki. W ten to sposób te trzy kobiety połączył w sensie dosłownym tytułowy warkocz. • Ale autorka prowadzi nas poprzez życie bohaterek - ciężkie, okrutne, pełne wyrzeczeń - ale bohaterek pragnących wolności osobistej. "Warkocz" to kobieca siła, by stawić czoło przeciwnościom losu. • Polecam tę niezbyt obszerną, debiutancką powieść, zawierającą jednak wielki element emocjonalny.

Roma J. Fiszer - cykl "DO SZCZĘŚCIA" • cz. I - KILKA GODZIN DO SZCZĘŚCIA • cz. II - WZGÓRZE PEŁNE SŁOŃCA • cz. III - SEZON NA SZCZĘŚCIE • Bohaterki cyklu "Do szczęścia" to trzy pokolenia kobiet : matka, córka i wnuczka z zagmatwanymi losami, a szczególnie najstarsza z nich Anna, a może Basia. I właśnie ona inicjuje pomysł udania się na wakacje, trochę po to, by być rozjemcą pomiędzy swoją córką Kasią i wnuczką Elizą, udającą się wbrew woli matki, na egzaminy na UG, na Wydział Morski. Przy okazji Anna postanawia poszukać swoich korzeni kaszubskich, bo tam prowadzą listy odnalezione w starym, rodzinnym biurku, które zawędrowało daleko poza granice kraju i odnalezione w tajnej skrytce przez nabywcę, szczęśliwie powróciły do adresatki. Jak to w podróży czasem bywa zdarzają się niespodzianki, a w tym wypadku gra przypadków była ogromna i w nieprawdopodobny splot wydarzeń spowodował, że nasze bohaterki "wylądowały" w miejscowości Anny. Okazuje się, że żyją jeszcze świadkowie okrutnej burzy z 1938 roku, która odmieniła jej losy / Felicja, Tadeusz/ . • I tak Anna i Kasia coraz bardziej "wnikają" w kaszubską rzeczywistość, nie tylko zawodowo, ale też i "sercowo". A Eliza - spełnia swe marzenia i zostaje studentką UG. • Inni bohaterowie, a jest ich spora plejada: wracają po latach /Jan/, godzą się z wybranym losem przez matkę /Maciej/, a i przeżywają tragedie /Klaus, Marysia/. • A nasz bohaterki? Dobiły do brzegu i doskonale sobie radzą z życiowymi niespodziankami. • W fabułę wplotła autorka też ciekawe wątki historyczne z przeżyć Kaszubów w czasie wojen, ale i też współcześniejsze /Poznań 1956/ • Podobał mi się niebanalny styl autorki, taki trochę odmienny niż w tego typu powieściach. Czytając możemy zatracić się w barwnych krajobrazach Kaszub, czasem zbyt wyidealizowanych, ale myślę, że to nie szkodzi klimatowi całości. • Wydają mi się ZBYT KRZYWDZĄCE niektóre recenzje, może rzeczywiście jest w tym cyklu ogromna nuta szczęśliwości, idealizmu, dobra i optymizmu. Ale przecież chcielibyśmy wszyscy, aby wokół nas były same wzgórza pełne słońca, a sezon na szczęście trwał wiecznie

Roma J. Fiszer - cykl "DO SZCZĘŚCIA" • cz. I - KILKA GODZIN DO SZCZĘŚCIA • cz. II - WZGÓRZE PEŁNE SŁOŃCA • cz. III - SEZON NA SZCZĘŚCIE • Bohaterki cyklu "Do szczęścia" to trzy pokolenia kobiet : matka, córka i wnuczka z zagmatwanymi losami, a szczególnie najstarsza z nich Anna, a może Basia. I właśnie ona inicjuje pomysł udania się na wakacje, trochę po to, by być rozjemcą pomiędzy swoją córką Kasią i wnuczką Elizą, udającą się wbrew woli matki, na egzaminy na UG, na Wydział Morski. Przy okazji Anna postanawia poszukać swoich korzeni kaszubskich, bo tam prowadzą listy odnalezione w starym, rodzinnym biurku, które zawędrowało daleko poza granice kraju i odnalezione w tajnej skrytce przez nabywcę, szczęśliwie powróciły do adresatki. Jak to w podróży czasem bywa zdarzają się niespodzianki, a w tym wypadku gra przypadków była ogromna i w nieprawdopodobny splot wydarzeń spowodował, że nasze bohaterki "wylądowały" w miejscowości Anny. Okazuje się, że żyją jeszcze świadkowie okrutnej burzy z 1938 roku, która odmieniła jej losy / Felicja, Tadeusz/ . • I tak Anna i Kasia coraz bardziej "wnikają" w kaszubską rzeczywistość, nie tylko zawodowo, ale też i "sercowo". A Eliza - spełnia swe marzenia i zostaje studentką UG. • Inni bohaterowie, a jest ich spora plejada: wracają po latach /Jan/, godzą się z wybranym losem przez matkę /Maciej/, a i przeżywają tragedie /Klaus, Marysia/. • A nasz bohaterki? Dobiły do brzegu i doskonale sobie radzą z życiowymi niespodziankami. • W fabułę wplotła autorka też ciekawe wątki historyczne z przeżyć Kaszubów w czasie wojen, ale i też współcześniejsze /Poznań 1956/ • Podobał mi się niebanalny styl autorki, taki trochę odmienny niż w tego typu powieściach. Czytając możemy zatracić się w barwnych krajobrazach Kaszub, czasem zbyt wyidealizowanych, ale myślę, że to nie szkodzi klimatowi całości. • Wydają mi się ZBYT KRZYWDZĄCE niektóre recenzje, może rzeczywiście jest w tym cyklu ogromna nuta szczęśliwości, idealizmu, dobra i optymizmu. Ale przecież chcielibyśmy wszyscy, aby wokół nas były same wzgórza pełne słońca, a sezon na szczęście trwał wiecznie