Bardzo fajna, ciepła i wesola książeczka. Dla dorosłych - by czytając powrócili do świata dorastania i posiadania Julki, najlepszej psiapsiółeczki ze szkoły, której mama pracuje z naszą mamą;) by poznały kota Idźstąd i by cieszyły się obecnością sąsiadów z klatki - a najlepsze są dwie byłe-aktorki-czasu przeszłego, które żyją z 3ma psami i wiecznie wracają do czasów brylowania na scenie... które były i nic już Zezi nie mówią, bo dialogi jakieś takie...starożytne... I by czytając poczuć bliskość brata Gilera, który śpi koło chusteczek higienicznych, ma wiecznie gila pod nosem i który ma specjalną dietę. Bo jak jej nie miał, to się wiecznie drapał i skrobał, a teraz jest świetnie, ale...jak mawia Babcia Jasnowłosa, uwaga tu będą nader trzy trudne słowa - cokolwiek one znaczą - ta dieta pozbawia go pełnowartościowych składników. ot, mądre słowa mądrej babci. i jest jeszcze w domu tata rzeźbiarz, który wszędzie rozkłada sobie warsztat, a mama tego nie lubi, bo wtedy bałagani okropnie....A Zezia to 8 letnia dziewczynka z dwoma kucykami, która dorasta, żyje w niewielkim mieszkaniu i cieszy się z każdego dnia jaki dostaje. z małego pokoju, z brata, z obierania ziemniaków (warto przecież wymyślić sobie jakąś zabawę podczas strugania i od razu lepiej się strzyże kartofelki na obiad) ;))) • fajna, wesoła • mi rozjaśniła deszczowy dzień;) Choć i u Zezi takie się trafiały;)

Wspaniały. • smutny ale jakże prawdziwy. • I niezwykłe role wspaniałych aktorów.

Rewelacyjny audiobook. • Lektor pierwsza klasa, najwyższy poziom gwarantowany. • I ogromna przyjemność słuchania. • Pan Peszek jest idealnym czytającym prozę tego rodzaju - ja od czasu Pana Mercedesa łączę go z Kingiem i inny głos już mi nie pasuje do słuchania.

ym razem temat zdrowej kuchni i życia bez chemii, czyli jak znaleźć radość wkoło siebie. • Kuchnia roślinna - wyczytana i przyswojona. Od początku do samego pysznego końca. Wstęp to długi opis przygotowań i tego co minimalnie niezbędne, bo tak na prawdę nie potrzebujemy masy garnków z najlepszymi teflonami czy zestawów sztućców do wszystkiego. Zwykle miski czy sito mają wiele zastosowań. • A potem do dzieła, voila😉 bo przepisy jakie potem znajdujemy pobudzają oczy, a te pociągają za sobą kolejne zmysły i zaczynasz uświadamiać sobie, że to jest proste. Jak ja - wpatrzona w przepisy i w zdjęcia - równie smaczne - odpisałam sobie tradycyjnym długopisem kilka przepisów na fanastyczne rzeczy - na krem z daktyli, na szybkie desery z nasionami chia, na .... maślankę domową;) • Mleko sojowe można zastąpić innym, bo chodzi przecież o inspiracje, uśmiech i zdrowie. • Podobnie z "Wyrzuć chemię z domu", gdzie prócz wielu wskazówek znajdziemy te najważniejsze - uwaga, tu już brak zdjęć. Przynosisz do domu rzecz? Więc pozbądź się zaraz jednej, którą masz, a której nie potrzebujesz. Prezynosisz nowe zakupy i wzbogacasz i tak pełną szafę? Przeglądnij jej zawartość i pozbądż się wora - coś za coś. W życiu obowiązuje ta sama zasada, co i w szafach naszych pojemnych... • Uczula cię detergent? Łatwo zrobisz go sama z tego co masz...w kuchni. Jesteś zmęczona? Oczyść otoczenie, mieszkanie, szafy, torebkę...nadmiar czesto przytłacza i obciąża. Czyli, nawet w kuchni, zbyt wiele garnków i kubków - i badziewia - nie używamy. Po co zagracać swoje terytorium?

Elif Safak to dobra, turecka pisarka. Lecz nie każda powieść spod jej pióra zachwyca, co zauważyłam sięgając po raz kolejny po jej ksiązkę. "Pchli targ" jest wspaniały lecz próżno szukać tego samego i wiecznie porównywać. • Tutaj osiadamy w Nowym Jorku w mieszkaniu wynajmowanym przez trójkę mężczyzn. Choć zachowują się bardziej jak studenci. A każdy z nich to przybysz z innego kraju, emigrant, który tutaj jest obcy ale i o własnym domu też zatraca poczucie przynależności. Obcy wszędzie ale tylko według siebie i swojego mniemania. Nie chce wracać do domu, ot cały ambaras i izolacja psychiczna. Ale każdy z nich układa sobie tu zycie. Poznaje drugą "połowę" i jakoś stara się funkcjonować a jest mu dobrze, bo nie walczy z nałogami (a w domu musiałby z nich zrezygnować), prowadzi luźne życie (a w domu nie byłoby takiej możliwości) a tu jest się nadal nastolatkiem w skórze dorosłego. Losy tych ludzi splatają się z innymi, a każda z postaci ma jakieś kłopoty z sobą. Zarówno kobiety jak i mężczyźni. Poznają się wzajemnie, uczestniczą w różnego typu spotkaniach walcząc z małostkowością własnych ciał i umysłów lecz...czy to coś skutkuje? • Powieść czyta się dobrze, choć czasami dywagacje rozmów bohaterów powieści po prostu nudzą. Religijne dociekania, jakieś analizy, których ja nie znam i nie potrzebuję ....Koniec powieści też dziwny. Dobry lecz nie skończony.