Strona domowa użytkownika

Zawiera informacje, galerię zdjęć, blog oraz wejście do zbiorów.
[awatar]
a_borowska
Najnowsze recenzje
1 2
  • [awatar]
    a_borowska
    Książka trzyma w napięciu, zakończenie mile zaskakuje. Główna bohaterka niemile intrygująca. Bardzo dobrze się czyta (słucha), nie dłuży się. Dla entuzjastów kryminałów idealna.
  • [awatar]
    a_borowska
    Dość sporo czasu mi zajęło aby się do tej książki przekonać. Był nawet moment ok. 50 strony, że myślałam, że się poddam i książkę skreślę i odłożę a jednak, dzięki temu, że słuchałam audiobooka, przeszłam najsłabszy moment i fabuła ruszyła. Zatem mogę powiedzieć, że książka za wolno sie rozkręca, co może zniechęcić czytelnika. Jednakże potem bardzo przyspiesza, akcja staje się intrygująca, pomysł oryginalny. Niektóre z opisów są namacalnie ohydne, dosadne, aż mnie mdliło. Generalnie książkę polecam!
  • [awatar]
    a_borowska
    Niestety jedna z gorszych opowieści Pani Joanny Jax, Banalna, miejscami nudna, oklepana opowieść. Całkowicie przewidywalna, Miałam wrażenie, że pomysł zaczerpnięty jest z "Doktora Żywago". Bohaterowie puści, przesłodzeni a ich dialogi były na poziomie Harlequina.Główna bohaterka prezentuje jeden z gorszych typów kobiet infantylna, słodziutka.
  • [awatar]
    a_borowska
    Bardzo dobra książka, unaocznia coś, co każdy z nas zna lub znać powinien. Ukrzyżowanie Jezusa jest jedynie tłem dla życia mieszkańców Rzymu, ich pracy, wierzeń, kultów. Autor osadza akcję w filarach historii jednocześnie powołując do życia sobie tylko znanych bohaterów. Naprawdę wciąga.
  • [awatar]
    a_borowska
    To było moje pierwsze spotkanie z Donato Carrisi. Może zacznę od pozytywów. Książka jest napisana ładnym językiem i przyjemnie się ją czyta. I to koniec pozytywów. Miałam wrażenie, że autor cały czas gna. Pomysł na akcję bardzo fajny ale olbrzymia ilość wątków jest nielogiczna, sprzeczna ze sobą. Głównym bohaterom cały czas towarzyszy zdanie "i w tym momencie już wiedział ...". Ja niestety nie wiedziałam i pod koniec ksiązki miałam wrażenie, że absurd goni absurd.
W trakcie czytania
Brak pozycji
Nikt jeszcze nie obserwuje bloga tego czytelnika.
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo