• Książeczka "Jaki znak twój? Wierszyki na dalsze 100 lat niepodległości" autorstwa Michała Rusinka zawiera 10 wierszyków, z których każdy to odpowiedź na pytanie zawarte w kolejnych wersach znanej rymowanki "Kto ty jesteś? Polak mały..." • Wierszyki mówią o tożsamości narodowej i regionalnej, o uszanowaniu symboli narodowych ale i codziennym dbaniu o najbliższe otoczenie (np. konieczności sprzątania po swoim psie 😂). • Taki patriotyzm mały i duży ☺️ • Jeśli i wasz przedszkolak zadaje teraz mnóstwo pytań o historię naszego kraju to serdecznie Wam ją polecam ☺️
  • Kim ty jesteś? Polak Mały. • Jaki znak Twój? Orzeł biały? • Skąd ty jesteś? Z polskiej ziemi. • Taka była nasza litania, nasz wierszyk, nasza przysięga... Od dziecka uczono nas patriotyzmu przy użyciu górnolotnych słów. Obecnie patriotyzm uległ konwersji. Już dla wielu z nas stanowi znak zapytania, co do którego nie warto szukać głębokich przemyśleń czy wywodów, które by ową wątpliwość wyjaśniły. Dlatego dzieci trzeba uczyć patriotyzmu, lecz w inny, nieco bardziej przystępny sposób. Kim Ty Jesteś? Jestem chłopcem dorastającym na swoim osiedlu, przy swojej ulicy, przy swoich sąsiadach. Szanuję trawę i innych, sprzątam po sobie i po swoim psie. Jaki znak twój? No... znak?- pyta dziecko. Czy to emotikon, czy może jakieś internetowe oznaczenie? Ależ nie. Moim znakiem jest miłość do rodziny, moim znakiem jest biało czerwona flaga, która powiewa na wietrze i orzełek z wielką koroną na głowie. Orzeł, co to patrzy na prawo, bo pewnie ten profil ma lepszy od lewego, coś jak babcia. • I choć to cieniutka bajko-wierszo-rymowana pana Rusinka okraszona bajecznymi rysunkami autorstwa siostry, też Rusinek, to zaskoczę i powiem, że jest bardzo wartościowa. Łatwa w obiorze i przyswojeniu. Coś dla naszych dorastających patriotów, którzy już od małego muszą pojmować, rozumieć i starać się wdrażać w życie godne postępowanie.
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo