• „Czerwone saneczki” to baśniowa opowieść o niesamowitej magii świąt… • Gdzieś w kąciku pewnego ciasnego sklepu z zabawkami stoją sobie samotne saneczki, skrojone z czerwonych deseczek. Stoją cichutko i snują marzenia, w ocenie wszystkich wręcz niemożliwe do ziszczenia się. Czerwone saneczki chciałyby bardzo stać się w niedalekiej przyszłości saniami Świętego Mikołaja i pracować z nim w okresie świąt przy dostarczaniu dzieciom gwiazdkowych upominków. Z tego ambitnego marzenia pozostałe zabawki sklepowe drwią sobie w najlepsze, wyśmiewają je. Jak takie małe, niezgrabne saneczki miałyby został ogromnymi saniami odpowiednimi dla Mikołaja? Niezrażone jednak gadaniem innych saneczki wyruszają w świat. Chcą dotrzeć do samego Świętego i podjąć próbę spełnienia swego pragnienia. Są niezłomne, odważne, niestrudzone i bardzo zaradne podczas swej podróży. Przeżywają mnóstwo przygód, by w końcu móc komuś i sobie przynieść odrobinę szczęścia w tą niezwykłą gwiazdkową noc. • Historia saneczek to ponadczasowa, wzruszająca opowieść o tym, że bez względu na wszystko warto jest marzyć. Marzenia nas uszlachetniają nawet w momencie, gdy nie zostają spełnione. Bo jak wiemy nie wszystkie życzenia są możliwe do spełnienia. Czasami ważne jest, że dzięki marzeniom odmienia się czyjś los, daje komuś odrobinę szczęścia, którego jest się nieodzowną częścią. Tego właśnie doświadczają na kartach tej książki tytułowe saneczki. Zwracają uwagę najmłodszych czytelników na to, że warto w życiu być cierpliwym, a także na to, że aby tak naprawdę móc coś osiągnąć, dojść do wyznaczonego przez siebie celu potrzeba mnóstwa czasu i wysiłku. Przepiękna, refleksyjna historia dla całej rodziny z fantastycznymi, klasycznymi w formie ilustracjami. W sam raz na długi, zimowy wieczór. Polecam gorąco.
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo