Recenzje dla:
  • To nie jest wcale powieść o karze śmierci. Owszem, jest tu o niej sporo, ale Grisham wbrew pozorom nie zajmuje tu określonego stanowiska. Jest to raczej powieść o odkrywaniu: rodzinnych tajemnic, mrocznej przeszłości i jej skutków. Młody adwokat próbuje uratować przed egzekucją swojego krewnego, skazanego dawno temu na karę śmierci za rasistowskie morderstwo. Książka miejscami przegadana (jak to u Grishama), w napięciu raczej nie trzyma, jest jednak warta przeczytania.
  • Sam Cayhall był aktywnym członkiem KuKluXKlanu. W czasach kiedy tępienie żydowskich rodzin czy to afroamerykanów było na porządku • dziennym Sam również popełniał zbrodnie. Brał udział również w jednej ze zbrodni, która po kilku rozprawach sądowych zaprowadziła go do Parchman, gdzie wykonuje się karę śmierci. To nic, że sytuacja polityczna uległa zmianie i różnice rasistowskie straciły na sile. To nic, że Sam nie chciał śmierci dwójki dzieci Kramerów. To nic, że Sam robił za kierowcę podczas zamachu. To nic, że nie konstruował i podkładał tej bomby. Jego dni zostały policzone. Kiedy na scenie ukazuje się młody prawnik Adam Hall, który ma swoje powody aby zająć się sprawą Cayhalla, sprawy nabierają rumieńców. Grisham pompuje nadzieję w czytelnika, że jednak stracona pozycja może być obroniona. Do samego końca • autor wystawia kredyt zaufania wbrew decyzji wszelkich Sądów, nadzieją wciąż istnieje i zawsze umiera ostatnia. Honor z Klanu nie pozwala na odkrycie pełnej prawdy ale przecież chodzi o życie najbliższych. Czy warto poświęcić życie aby uratować inne? Po tej książce ciężko powiedzieć.
  • Jak większość książek Grishama warta przeczytania. Bez przynudzania, wartka akcja, słowem lekka, łatwa i przyjemna pozycja.
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo