• Główna bohaterka pani archeolog Simona Brenner jest kobietą pełną wigoru, ciętego języka, inteligencji, osobistego uroku. Posiada jasno wytyczone cele i zasady według, których postępuje. Prowadzi ciekawe życie archeologa ale pod maską niewinnej i pięknej kobiety kryje się niebanalna, świetna postać. • Pani Guzowska zauroczyła mnie swoją powieścią i jak sama zapewnia historia składa się z niewielkiej ilości prawdy jak i szczypty kłamstwa. Dialogi, postaci i ta cała atmosfera jak dla mnie bomba w dobrym tego słowa znaczeniu. • To moje pierwsze spotkanie z twórczością pani Marty ale już to wiem, że kolejne brylanty na mnie czekają. • Mam nadzieję, że również tak bardzo mi się spodobają. • Zachęcam. Lekka, łatwa i z humorem powieść.
  • Marta Guzowska – doktor archeologii. Od ponad dwudziestu lat z pasją odkopuje historie starożytnych cywilizacji. To kobieta pragmatyczna, błyskotliwa i silna – podobnie jak Simona Brenner, bohaterka jej nowej książki. W panteonie polskich autorów kryminału zapewniła sobie miejsce na stałe, otrzymując Nagrodę Wielkiego Kalibru za powieść „Ofiara Polikseny”. Kolejne dwie książki z cynicznym antropologiem Mario Yblem w roli głównej potwierdziły jej znakomity warsztat i klasę niek­west­iono­wane­j mistrzyni kryminału arch­eolo­gicz­nego­.* • Simona Brenner jest archeologiem oraz jedną z najlepszych złodziejek jaką widział świat. Dzięki swojej pracy zna się na dziełach sztuki, które kradnie i sprzedaje kolekcjonerom, bo ona twierdzi, że z archeologii nie da się wyżyć. Kobieta wyjeżdża do Turcji w poszukiwaniu diademu Heleny Trojańskiej, którego znalezienie zapewniłoby jej dostatnie życie na kilka/kilkanaście lat. Wszystko się zmienia, gdy znika jej kochanek i ktoś wysyła jej jego palec. • To było moje pierwsze spotkanie z prozą tej autorki jak i kryminałem archeologicznym. Muszę przyznać, że bardzo podobało mi się to połączenie, które jest bardzo rzadko spotykane, dlatego autorka już na samym starcie otrzymała ode mnie dużego plusa. Od samego początku zostałem wciągnięty w wir wydarzeń. Pani Marta Guzowska nie zostawiała miejsca, aby odetchnąć. Akcja często przyśpieszała, ale nie leciała na łeb na szyję. Momentami nawet trzymała w napięciu. Chciwość została napisana lekkim i prostym językiem. W tej książce dzieje się tak dużo przerażających i zabawnych rzeczy, że nie sposób je wszystkich wymienić. • „Chcę powiedzieć, że to pewne jak amen w pacierzu, ale ostatnim razem odmawiałam pacierz, jak byłam w podstawówce, i nie jestem pewna, czy coś mi się nie popieprzyło.” • Simona Brenner to silna kobieta, która w życiu sama sobie radzi. Jest feministką, która z łatwością przejmuje obowiązki faceta na swoje barki. Jest bezpośrednia, mówi to, co myśli, więc czasem stwarza jej to jakieś kłopoty. Ma duże poczucie humoru, jest sarkastyczna i ironiczna. Widać, że ma duże pojęcie na temat tego, co robi. Tytuł doktora archeologii z pewnością jej się należy. Jako złodziejka jest cicha, pomysłowa, przygotowana na każdą ewentualność no i chciwa. • Świetne jest to, iż pani Marta Guzowska pokazała nam, że zna się na swojej pracy. Ta historia z diademem Heleny Trojańskiej jest w pewnym sensie prawdziwa. Osadzenie akcji w Troi to była bardzo dobra decyzja. • Dzięki Chciwości możemy zobaczyć jak od środka wygląda praca archeologów oraz odbyć krótką, ale niebywale ciekawą lekcję historii. • Podsumowując tę krótką recenzję: utwór ten polecam przede wszystkim miłośnikom kryminałów oraz osobom, które miały styczność z archeologią. • Za przekazanie egzemplarza do recenzji dziękuję Wydawnictwu Burda Książki. • Tytuł: „Chciwość” • Autor: Marta Guzowska • Wydawnictwo: Burda Książki • Projekt okładki: Paweł Panczakiewicz • Korekta: Janusz Sigismund • Wydanie: I • Oprawa: miękka (ze skrzydełkami) • Liczba stron: 382 • Data wydania: 03.06.2016 • ISBN: 978-83-8053-095-9 • ** Źródło – skrzydło książki.
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo