• Marcin Mortka – najwięcej pomysłów przychodzi mu do głowy w… pociągu. Wprost nie może się od nich odpędzić. Od lat znany w kręgach fantastycznych, napisał wiele bestsellerowych powieści dla starszych czytelników: „Miasteczko Nonstead”, „Karaibska krucjata”, „Martwe Jezioro”, „Ragnarok 1940”, „Miecz i kwiaty” i wiele innych. Książki dla młodszych czytelników pokochał od pierwszego napisanego słowa. Jego magiczna opowieść o wesołym wikingu Tappim („Przygody Tappiego z Szepczącego Lasu”, „Podróże Tappiego po Szumiących Morzach”) zachwyciła nie tylko najmłodszych czytelników. Kolejna część – „Wędrówki Tappiego po Mruczących Górach” – pojawiła się w 2014 roku. Dla nieco starszych czytelników Autor przygotował zaś serię science-fiction, której pierwszy tom – „Inwazja” – został wydany w 2013 roku.* • Heather ucieka z Domu pod Pękniętym Niebem. Szuka Nolana oraz odpowiedzi na nurtujące ją pytania. To, co zobaczyła, spowodowało nagromadzenie się kolejnych kwestii, które trzeba wyjaśnić. Kto jest większym szaleńcem: McTodd, Frank czy Pratt? • Ta książka spodobała mi się o wiele bardziej niż tom pierwszy. Od samego początku zostałem wciągnięty w wir akcji, tempo tylko chwilami trochę zwalniało, aby potem powrócić ze zdwojoną siłą. Autor ma niezwykle lekkie pióro, ciekawy styl pisania, duże umiejętności w opowiadaniu historii oraz opisywaniu otoczenia. Bohaterzy zostali wykreowani bardzo dobrze. Przyczepić się mogę tylko do ich ilości oraz w miarę podobnych imion niektórych z nich, gdyż czasem musiałem się chwilkę zastanowić, aby przypomnieć sobie kto kim jest. • Heather przeżyła bardzo dużą przemianę z delikatnej, przemądrzałej i dbającej o wygląd kujonki w odważną, waleczną, gotową zabić i poświęcić się dla kogoś kobietę. Na tych 234 stronach przeżyła tyle przygód, ile ja na pewno nie będę miał w swoim całym życiu. • Ostatnie trzydzieści stron czytałem, nie wiedząc co ze sobą zrobić: chwilę siedziałem po czym z wrażenia musiałem wstać. I tak w kółko. • W tym dziele jest miejsce na smutek, radość, złość, śmiech, żal oraz łzy. • Ta książka bardzo dobrze pokazuje to, w jaki sposób ludzie mogą się zachowywać, gdy prawo przestanie obowiązywać. • Motyw końca świata dość często pojawia się w literaturze. W tej książce został ukazany on w inny sposób, niż zwykle. • Wewnątrz znajdują się przepiękne czarno-białe ilustracje, których zadaniem jest obrazowanie (bez spoilerów) wydarzeń zawartych w poszczególnych rozdziałach. • Podsumowując: utwór ten polecam przede wszystkim młodzieży. Pojawia się tutaj trochę scen w miarę brutalnych, dlatego osoby poniżej czternastego roku życia lepiej niech jeszcze omijają tę książkę. • Za przekazanie egzemplarza do recenzji dziękuję Wydawnictwu Zielona Sowa. • Tytuł: „Droga pod Pękniętym Niebem” • Autor: Marcin Mortka • Wydawnictwo: Zielona Sowa • Cykl: Dom pod pękniętym niebem • Ilustracje: „black gear” • Korekta: Anna Włodarkiewicz, Magdalena Adamska • Wydanie: I • Oprawa: miękka (ze skrzydełkami) • Liczba stron: 234 • Data wydania: 28.04.2014 • ISBN: 978-83-7895-854-3 • Źródło – skrzydło książki.
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo