• W momencie pojawienia się zapowiedzi tej książki, wiedziałam, że muszę ją przeczytać. • Znacie "Przytulajkę" ? Myślę, że ta książka jest jeszcze lepsza. • Każde opowiadanie jest o trudnych losach zwierząt. Zwierząt, które zostały brutalnie potraktowane przez nas, przez ludzi. Zwierząt, które były bite, kopane, poniewierane, skazane na śmierć. Te wszystkie opowiadań kończą się szczęśliwie. Jednak wszystkich poznajemy też, ze zdjęć na końcu książki. Te zwierzaki tak i inne są do adopcji. • Słynny cytat z Małego Księcia "Stajesz się odpowiedzialny na zawsze za to, co oswoiłeś" Tak jest ze zwierzakami, ufają nam kochają a gdy przestają być małe/ są wakacje i są nie wygodne/ są porzucane. I naprawdę dobrze, jeśli są oddane do schroniska, ale wiele z nich trafia przewiązanych do drzew, wywiezionych i porzuconych na ulicę.. • Takie książki powinni być obowiązkowo w szkole by i dzieci mogły nauczyć się wrażliwości do zwierząt. • Polecam tą książkę? • A czy mogę polecić, jedno konkretne opowiadanie? Dla mnie jest to za trudne zadanie.
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo