• Wspaniała, ciepła opowieść o uczuciach, przyjaźni, ale i odrzuceniu opowiedziana przez drzewo. Bardzo polecam.
  • Ostatnio sięgnęłyśmy z córką po tę cudowną, ciepłą pozycję, mówiącą o tolerancji i....zostawiamy ją na później ❤️ • Opowieść o muzułmańskiej rodzinie, mieszkającej w cieniu starego, mądrego dębu jest przesycona mądrością i spokojem. Pokazuje smutek odrzuconego, z powodu pochodzenia dziecka i uczy walki z ksenofobią. Całość opowiedziana jest z perspektywy starego Dębu, który w odpowiedzi na zachowania ludzi łamie odwieczną zasadę i przemawia w obronie Samar. • Mnie osobiście ta książka bardzo ujęła swoim przekazem i nastrojem. Natalia nie od razu zainteresowała się opowieścią, na początku twierdząc, że ją nudzi. I mimo, że później książka ją zaciekawiła to mam wrażenie, że jest za wcześnie aby ją zrozumiała, nawet z moim tłumaczeniem. Dlatego na pewno wrócimy do tej pozycji, ale za kilka lat 🙂 Dla sześciolatki jest jeszcze trochę za trudna.
  • Zafascynowana powieścią "Mirabelka" Cezarego Harasimowicza w której narratorem również jest drzewo podeszłam bardzo entuzjastycznie do książki. Niestety, zawiodłam się. Nie znalazłam magii, nostalgii ani tajemniczego nastroju. Nie porwała mnie, nie zaciekawiła. Ot takie sobie czytadło na dwa wieczory.
  • (D)rzewna historia • Każdy z nas ma mniejsze lub większe marzenia. A gdyby tak mieszkać w pobliżu drzewa życzeń? Taką możliwość mają mieszkańcy miasteczka, w którym na jednej z działek rośnie ponad dwustuletni Dąb, bohater książki Katherine Applegate „Drzewo życzeń”. Relacjonuje czytelnikom wydarzenia, opowiada historie, przedstawia swoich przyjaciół i mieszkańców okolicy, a w dodatku ma niezwykłą rolę w społeczeństwie. Co roku, 1 maja mieszkańcy odwiedzają go i zawieszają na gałęziach życzenia, np. kartkę, tkaninę, skarpetę, gałganki itp., jest to pradawny irlandzki zwyczaj, który nie podoba się Francesce – właścicielce terenu, na którym rośnie drzewo. • Dąb, będący jednocześnie narratorem, wielokrotnie słyszy od właścicielki, że zostanie w końcu ścięty, nie będzie miała problemu z odwiedzinami nieproszonych gości, fruwającymi życzeniami, spadającymi liśćmi czy rzucanym cieniem. Zanim jednak nastąpi dramatyczny moment, czytelnicy poznają dwójkę dzieci z najbliższego sąsiedztwa. Stephen jest rodowitym mieszkańcem miasteczka, a jego sąsiadka Samar przybyła wraz z rodziną z kraju ogarniętego wojną. Nie jest dziewczynce łatwo odnaleźć się w nowej rzeczywistości, nie ma przyjaciół, jest wytykana przez innych, nikt nie odwiedza jej rodziny, nie może liczyć na żadną pomoc, w dodatku na pobliskim drzewie wyryto napis „wynocha”. Nie radzi sobie z nową sytuacją, po kilku miesiącach postanawia zawiesić na Dębie kartkę z życzeniem: Chciałabym mieć przyjaciela. • Francesca podejmuje decyzję o ścięciu drzewa. W obliczu zagrożenia Dąb postanawia spełnić życzenie Samar, łamie także zasadę milczenia. Przy pomocy sprytu i we współpracy z przyjaciółmi – wroną Bongo, oposami, szopami, sowami i skunksami, chce zaprzyjaźnić Stephena z Samar, a przy tym zbliżyć ich rodziny do siebie. Czy dzieci się zaprzyjaźnią? Jakie konsekwencje spotkają drzewo i mieszkających w nim lokatorów? Co zrobią mieszkańcy i uczniowie szkoły? Musicie dowiedzieć się o tym sami. • „Drzewo życzeń” to poetycka, wzruszająca, mądra i niezwykle ciepła opowieść, utrzymana w baśniowej konwencji, o życiu, inności, uprzedzeniach, tolerancji, samotności, relacjach międzyludzkich, pragnieniu przynależności i przemijaniu. Historia z optymistycznym przesłaniem, nie tylko dla dzieci. Wspaniale zwraca uwagę na wartości, które we współczesnym świecie zanikają: jest to szacunek, odwaga, przyjaźń, tolerancja, nadzieja. Autorka trudny temat przedstawiła w zrozumiały sposób. Dąb jest symbolem osoby o mocnym charakterze, silnie ugruntowanym światopoglądzie, bez uprzedzeń, stereotypów, z filozoficznymi przemyśleniami. Niezwykle piękne jest przesłanie książki – każdy, niezależnie od wyznawanej religii, światopoglądu, zasługuje na szczęście i akceptację. Opowiedziana historia wzrusza i na długo zapada w pamięć. Książka została wydana w ponad 20 wersjach językowych, znalazła się na liście bestsellerów New York Timesa i Amazona. W Polsce wydana została przez Wydawnictwo Dwie Siostry. Treść dopełniają ilustracje autorstwa Sary Olszewskiej, będące subtelnymi szkicami zwierząt. Sam projekt okładki jest niezwykle interesujący. Nie może tej pozycji zabraknąć w domowych biblioteczkach. • Paulina Knapik • Biblioteka Kraków
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo