• Myślę, że każdy z nas latem ma zaplanowany krótki wyjazd do własnej babci, tak jak Noi. Noi jednak nie cieszy się na wiadomość o spędzeniu wakacji z babcią. Czy nie jest to wręcz niep­rawd­opod­obne­??? Jego babcia żyje samotnie na małej skalistej wysepce i rzadko kiedy ma czas na zabawę z wnuczkiem. Ponadto Noi uważa, że jest nieco dziwna. Bo która z przeciętnych babć gotuje na obiad zupę z wodorostów, trzyma własne zęby w słoiku, a na dodatek w nocy podczas snu chrapie niczym przeogromny mors? Taka jest właśnie jego babcia. Znudzony pobytem u niej Noi pewnego razu wymyka się niepostrzeżenie z domu. Podczas wyprawy w nieznaną chłopcu część wysepki zaskakuje go sztorm. Noi znajduje się w ogromnych tarapatach i potrzebuje pomocy. Wówczas na ratunek wyrusza mu kto? Nikt inny jak BABCIA właśnie. Podczas wspólnej przygody ratują życie wielu ptakom, dochodzi również do wzmocnienia ich wzajemnych relacji. Okazuje się, że międ­zypo­kole­niow­a przyjaźń jest w stanie przetrwać nawet największą burzę.
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo